เพลง | MUSIC

สิ้นแสงดาวดุเหว่าเร่าร้องจาก สุมทุมลุ่มน้ำแม่กลอง พี่จำจากน้อง คนงามแว่วหวูดรถไฟ พี่แสนออาลัย สมุทรสงครามคงละเมอเพ้อพร่ำ คิดถึงคนงามอยู่ที่แม่กลองราชการทหาร เรียกใช้ ลูกน้ำเค็มเข้าทัพเรือไทยฝึกเตรียม เอาไว้ทุกกอง พี่ต้องขอลา จากแล้วแก้วตา ลาถิ่นแม่กลอง คงละเมอหาน้องคนสวยแม่กลอง คอยพี่กลับมา เมื่อสงกรานต์งานวัดบ้านแหลม เคยเที่ยวชมกับโฉมแฉล้ม เมื่อคืนข้างแรมเมษา สรงน้ำร่วมน้อง ปิดทองพระปฎิมาอธิษฐานรักอยู่คู่ฟ้า หวังเกิดมาร่วมใจ ป้อมพระจุลไกลบ้านห่างน้อง เมื่อฝนมา ฟากฟ้าคะนองได้ยินเสียงร้องหรือไม่ พี่ส่งสัญญา จากฟ้าลงมาจากขั้วหัวใจ คือเสียงครวญหวน ไห้ทหารเรือไทยยังห่วงแม่กลอง

อ่างทองระทม พระเพลิงเผาโหมมหันต์ โอ้ชีวันโอ้ชีวันแทบบรรลัย นี่บาปนี่กรรม ฉันทำมาแต่หนใด สูญสิ้นทรัพย์ไป หัวใจเหมือนจะวายปราณ ห้างร้านเรียงราย ถูกไฟเผาไหม้หม่นหมอง เฝ้าคอยมอง เฝ้าคอยมองแม่นงคราญ เมื่อสูญทรัพย์ไป หัวใจก็แทบแหลกลาญ ไม่เห็นนงคราญ ก็พาลชอกช้ำระทม ไหนเคยบอกว่ารัก คราวทุกข์หนักตรอมตรม แล้วจะเป็นลม พัดพรมให้ชื่นอุรา ไม่ได้ฟังข่าวคราว เลยหรือแม่สาวบ้านา จึงไม่มาให้พี่ตั้งตารอคอย อ่างทองระทม ใจโดนเขาข่มซ้ำสอง ไม่อยากมอง ไม่อยากมองกลัวใจลอย รถเมล์ผ่านไป ไม่เคยเห็นหน้าน้องกลอย รักเราหลุดลอย เหมือนเพลิงพลอยเผาผลาญสูญ อ่างทองระทม ใจโดนเขาข่มซ้ำสอง ไม่อยากมอง ไม่อยากมองกลัวใจลอย รถเมล์ผ่านไป ไม่เคยเห็นหน้าน้องกลอย รักเราหลุดลอย เหมือนเพลิงพลอยเผา ผลาญสูญ

ทรมานฉันให้ปวดใจ โถทำ ฉันได้ทำใจฉันให้เป็นแผล ดังเหมือนถูกแล่เนื้อ เมื่อรักแพ้ สุดนำพาหายามาแก้ ทาแผลใจให้ติด จากรอยมีดรักเฉือนแย่ เชือดด้วยความรัก มักไม่มียาแก้ ปล่อยใจเป็นแผล ให้แพ้โรครักนงราม ใจเคยดีโถโดนจี้ใจ ให้ใจต้องเดาะ ใจฉันเปราะต้องดาม ความรักหักอกฉันปั่นให้หวาม ถูกความงามตามเคราะห์ใจ ให้หักความรักตรึงสลัก ถูกเธอผลักรักเลยข้าม ต้องถามจิตใจ เพราะเจอคนใจทราม รูปงามทรามวัย คล้ายน้องทองกากี มีความงามไว้ตามล่อชาย แท้มีร่างกาย ใจบุญที่ชอบยอมพลี มีรักหนึ่งไม่พอส่อบัดสี ชอบประลอง สองตามสามาสี่ กากีเห็นยังต้องหลบ พบเธอต้องเผลอเรียกพี่ ดั่งญาติวันทอง มาสำรองเกิดชาตินี้ นี่แหละ สตรี ที่ผลาญใจชายทรมาน

มองเห็นบัตรเชิญฉันต้องเมินหน้าดูหรือดวงแก้วตา มาหนีหน้าวิวาห์ไปก่อนโธ่เอ๋ยดวงใจเธอไม่แน่นอน เปลี่ยนแปรเหมือนสายลมจรไม่ย้อนหวนคืนดังเก่า พอรับบัตรมาน้ำตารินร่วงไหลล้นเอ่อท้นทรวง โดนรักลวงช้ำใจแสนเศร้าดอกรักปลูกไว้กลางใจอับเฉา สู้ออมล้อมรั้วคอยเฝ้าถูกคนอื่นเขาเด็ด ไปหยดน้ำสังข์หลั่งอวยพรให้กันเธอคงจะสุขสันต์ ส่วนฉันจาบัลย์หมองไหม้ มีแต่น้ำตาหยดแทนน้ำสังข์หลั่งไหลจากใจทั้งที่ตัวเองร้องไห้ ต้องทนไปในวันวิวาห์มองเห็นบัตรเชิญฉันต้องสะอื้น ยามลุกนอนนั่งยืนทนกล้ำกลืนฝืนใจเจียนบ้าชาตินี้สิ้นแล้ววาสนา ต้องกินข้าวเคล้าน้ำตาด้วยเธอมาวิวาห์ไปก่อนเอย

เมฆมัวบนท้องฟ้าแลดูยังอาลัย เก็บความช้ำไว้ให้ใครจาบัลย์ ห่างไกลคนละฟ้าเวลาย่ำสายัณห์ ผูกความนึกฝันคือรอยราคี ห่างจากแต่เพียงเดือนห่างฟากแค่เพียงปี ชั่วห่างรักนี้ไม่มีอำลาเศร้า เราเคยรักมาดังดวงชีวาจากไป โหยหาดังใจมลทินระทมหม่นหมองช้ำระกำ จากปลายลิ้นเป็นรอยมลทินกินซึ้งเลยถึง แก่นใจ ใครจะนึกฝันเป็นความอาลัยเก็บความช้ำไว้เพื่อรอวันตาย อันตรายแต่กายนั้นรำพันก็ฝันร้ายเธอเอาดวงใจเธอขายชายใด บอกฉันมองและชะเง้อฟังเธอรำพันโอ้ความรักนั้นรอยมลทินใจ เมฆมัวบนท้องฟ้าแลดูยังอาลัยเก็บความช้ำไว้ให้ใครจาบัลย์ เฮ ลันลันลันลันลันลันลันลาลันลันลันลันลันลันลันลา เฮ ลันลันลันลันลันลันลันลาลันลันลันลันลันลันลันลา

หอมเอย หอมดอกกระถิน รวยระรินเคล้ากลิ่นกองฟาง เห็ดตับเต่าขึ้นอยู่ริมเถาย่าานาง มองเห็นบัวสล้าง ลอยปริ่มริมบึง อยากจะเด็ดมาดอมหอมหน่อย ลองเอื้อมมือค่อยค่อย ก็เอื้อมไม่ถึง อยากจะแปลงร่างเป็นแมลงภู่ผึ้ง แปลงได้จะบินไปคลึง เคล้าเจ้าบัวตูมบัวบาน หอมดิน เคล้ากลิ่นไอฝน ควรระคน หอมแก้มนงคราญ ขลุ่ยเป่าแผ่ว พริ้วผ่านทิวแถวต้นตาล มนต์รักเพลงชาวบ้าน ลูกทุ่งแผ่วมา ได้คันเบ็ดสักคันพร้อมเหยื่อ มีน้องนางแก้มเรื่อ นั่งเคียงตกปลา ทุ่งรวงทองของเรานี่มีคุณค่า มนต์รักลูกทุ่งบ้านนา หวานแว่ววแผ่วดังกังวาน โอ้เจ้าช่อนกยูง แว่วเสียงเพลงมนต์รักลูกทุ่ง ซ้ำหอมน้ำปรุงที่แก้มนงคราญ… หอมเอย หอมดอกกระถิน รวยระรินเคล้ากลิ่นกองฟาง เห็ดตับเต่าขึ้นอยู่ริมเถาย่าานาง มองเห็นบัวสล้าง ลอยปริ่มริมบึง อยากจะเด็ดมาดอมหอมหน่อย ลองเอื้อมมือค่อยค่อย ก็เอื้อมไม่ถึง อยากจะแปลงร่างเป็นแมลงภู่ผึ้ง แปลงได้จะบินไปคลึง เคล้าเจ้าบัวตูมบัวบาน หอมดิน เคล้ากลิ่นไอฝน ควรระคน หอมแก้มนงคราญ ขลุ่ยเป่าแผ่ว พริ้วผ่านทิวแถวต้นตาล มนต์รักเพลงชาวบ้าน ลูกทุ่งแผ่วมา ได้คันเบ็ดสักคันพร้อมเหยื่อ มีน้องนางแก้มเรื่อ นั่งเคียงตกปลา ทุ่งรวงทองของเรานี่มีคุณค่า มนต์รักลูกทุ่งบ้านนา หวานแว่ววแผ่วดังกังวาน โอ้เจ้าช่อนกยูง แว่วเสียงเพลงมนต์รักลูกทุ่ง ซ้ำหอมน้ำปรุงที่แก้มนงคราญ

รถเมล์ รับจ้าง ประจำทาง สายเพชรบุรี ผ่านองค์ ปฐมเจดีย์ สีทอง มองสูง ตระหง่าน เมื่อเดือน สิบสอง ทุกปีต้อง มีงาน ออกร้าน กราบพระร่วม อธิษฐาน ให้พบ นงคราญ รักร่วม ใจ ขอลา ร้อยชั่ง กลับเขาวัง เมืองเพชรบุรี อย่าลืม พี่นะ คนดี สิ้นปี จะย้อน มาใหม่ ได้กิน ข้าวหลาม ของคนงาม ช่างหวาน ติดใจ กลับถึงบ้าน จึงลืม ไม่ไหว คิดถึง ขวัญใจ นครปฐม ฝากอนงค์ ไว้กับองค์ปฐมเจดีย์ ขอให้ช่วย คุ้มน้อง ของพี่ อย่าให้มี ใครลอบ มาชม ย้อนมา คราวหน้า จะมา หอมแก้ม เอวกลม จะยื่น ข้าวเกรียบ ที่เขา นิยม มาฝาก คนสวย พร้อมด้วย น้ำตา รถเมล์ รับจ้าง ประจำทาง สายเพชร บุรี จากองค์ปฐมเจดีย์ ลับตา พาเสียวใจซ่าน ผ่านราชบุรี เห็นมีงาน ส้มโอออกร้าน เหลือบเห็นจ้าว ข้าวหลาม ตาหวาน คิดถึง นงคราญ นครปฐม

โอ้น้องเอยน้องพี่จากไป เมื่อไรน้องจึงจะได้คืนมา ดวงใจพี่จ๋า น้องมาทิ้งพี่ให้อยู่ลำพัง ดังเรือน้อย ลอยทะเลว้าเหว่สิ้นหวัง รักเก่า ความหลัง วิมานรักพัง คอยน้องนางคร่ำครวญ มองท้องนาหวนให้ใจหาย ไม่วายคิดไปถึงคราวอกครวญ เคยมีน้องอยู่ชื่นชู เย้ายอนและชวนสวาทตรึง มาคราวนี้ดวงใจพี่ไม่คิดถึง ทิ้งพี่ รำพึง คะนึงถึงอยู่ ยอดพธูคู่ใจ

ก่อนจะอำลา น้องนางบ้านนาของพี่ น้องเอ๋ยโปรดฟังให้ดี คำเตือนของพี่นี้มาจากใจ พี่ห่างเพียงตัว หัวใจพี่นี้อยู่ใกล้ ถึงแม้พี่จะห่างไกล มิใช่ว่าใจพี่จะห่างตาม ก่อนจะอำลา น้ำตาพี่รินใหลร่วง แสนรักแสนห่วงพุ่มพวง จนทรวงนี้ยอก เหมือนเหน็บด้วยหนาม เจ็บแปลบแสบใจ เหลือทนจนมิอาจห้าม ก่อนลาน้องแม่โฉมงาม พี่ขอห้ามเตือน สักนิดเถิดกลอย ชั่งเหน็บแนมแกมประชด อรุณเอ๋ยแบบบด ของแม่ชั่งหยดชั่งย้อย โอ้นกเขาที่เคย หนออย่าเลยลืมคู่ แม่นกเขาที่เคยคู อยู่ที่คูโคนข่อย แก่มที่พี่เคยจูบ หนอเคยลูบเคยคลำ น้องจงถนอมแก้มงาม อย่าให้มันช้ำเป็นรอย อย่าให้เป็นขีดเป็นข่วน อย่าให้ผิวนวลน้องคล้ำ ไอ้ผิวตรงใหนที่มันดำ น้องจงถนอมมันหน่อย น้องจงเอาแป้งคอยลูบ อย่าให้ใครจูบซ้ำรอย ก่อนจะอำลา น้องนางบ้านนาของพี่ น้องเอ๋ยโปรดฟังให้ดี คำเตือนของพี่แม้นมีค่าน้อย โปรดจงทำตาม แม้วันละนิดละหน่อย น้องจะมีค่าเลิศลอย สูงกว่าเพชรพลอย เป็นดาวบ้านนา

ลมโชยฉิว ปลิวกิ่งไม้ ไหวสั่น ดุจดั่งเสียงรำพัน ให้ชวนฝันปรารมภ์ เอื้องดอกน้อย แลอยกลิ่นตามสายลม อบอวลหวนชวนดม ชื่นอารมณ์ไม่วาย ลม พัด ร่วง หอมชื่นทรวง กลีบร่วงกระจาย ช่อพะยอม กลิ่นหอม อยู่ไม่คลาย กลิ่นนี้พี่ไม่เคยหน่าย ชวนฝันใฝ่ถึงสาว กระท่อมน้อย เนินร่มริมสายธาร เปรียบดั่งทิพย์วิมาน ร่มเงาไม้ทองกวาว นวลเจ้าเอย พี่ได้เคยพบเจ้า ก่อนเคยเว้าจำนรรจ์ สร้างสวรรค์จากใจ คำ ทุก คำ พี่จดจำ ถ้อยคำให้ไว้ ช่อทองกวาว ดอกพราวอยู่ไสว ที่เคยโน้มดึงมาให้ แซมผมใส่ให้นาง น้องพี่เอ๋ย พี่ไม่เคยคิดหน่าย พี่ยังรักไม่คลาย ไม่ลืมเนื้อนวลปราง รักยังฝังใจพี่หวังทุกอย่าง กลับมาหมายพบนาง อยู่เคยเว้าเฝ้าวอน ทูน หัว พี่ หายโกรธพี่เถิดดวงสมร ช่อทองกวาว ดอกพราวอยู่ สลอน ดุจวอนสองเราร่วมใจ ในกระท่อม ทองกวาว

ไอ้หนุ่มตังเกร่อนเร่หาปลาล่องลอยนาวา เห็นน้ำกับฟ้าเป็นเพื่อนลากอวนจับปลากลางทะเล นอนบนตังเกแรมเดือนผิวคล้ำดำเปื้อน คาวปลา หุ่น ก็ไม่งามลุ่มล่ามเหลือเกินสาวแลก็เมิน เคอะเขินไม่หันมองหน้า จับปลาหาง่ายเต็มลำ จีบแม่คนงามหวานตาผมจนปัญญา สิ้นดี มีแฟน กับเขาหนึ่งคนหน้ามนเรียนรามคำแหงปีสี่ คนลูกน้ำเค็มเหมือนกันเคยมีสัมพันธ์หลายปี ป่านนี้เขาลืม เราแล้วก็ไม่รู้เหม่อมองทะเลยิ่งเศร้ารัญจวน เห็นนกนางนวล โผผินบินหวนคอยคู่สั่งลมทะเลบอกคนงาม จบจากเรียนรามโฉมตรูกลับมาเป็นครู สอนเด็กบ้านเรา

ลมเย็น เย็น หน้าหนาวมันทรมาน หวลคิดถึงบ้านที่จากมา พ่อฉันเดี๋ยว นี้ท่านก็แก่แม่ก็ชรา อันตรายโจรผู้ร้ายก็กวน คอยจะคิดปล้นฆ่า กลัขโมยจะลักควายไถนา เพราะลูกมาแนวหน้า นอนเฝ้าป่าชายแดน ไรรำพึงคิดถึงคนเคยรำพัน สัญญาไว้มั่นไม่คลอนแคลน ป่านฉะนี้ คิดถึงพี่หรือเป่ลาเล่าแฟน กลัวกระไรกลัวเศรษฐีมือไว มาคลั่งไคล้เนื้อแน่น กลัวหน้ามลหลงลืมคนชายแดน สาวบ้านนาจอมแก่น อย่าลืมแฟนกอดปืน นอนกลางดินเหลือบลิ้นกินกายระบม หนาวตนจนข่มข่มใจฝืน เหม่อมองเดือนและดาวลอยต่ำ ยามค่ำคืน เพลงราตรีดังหวีดหวิวฤดี ดังภูตผีสะอื้น ยามหลับตานิ้วยังคาไกปืน มิยอมคนชาติอื่นกลืนกินแผ่นดินไทย จงสุขใจเถิดผองชาวไทยประชา สองแขนแนวหน้าช่วยป้องภัย ด้วยบุญบารมีคุ้มเกล้าเหล่าลูกไทย อีกองค์พระสยามเทวา สถิตย์ฟากฟ้ายิ่งใหญ่ เป็นพลังดังศูนย์รวม ดวงใจ แม้เท่ารอยตีนไก่ ใครอย่าแยกดินแดน

1.ไอ้หนุ่มตังเก 2.วิวาห์สะอื้น 3.น้อง 4.มนต์รักลูกทุ่ง 5.สำรวยลืมคำ 6.หนาวใจชายแดน 7.กระท่อมทองกวาว 8.คำเตือนของพี่ 9.นิราศรักนครปฐม 10.รอยรักรอยมลทิน 11.ลาสาวแม่กลอง 12.อ่างทองระทม 13.ทรมาน 14.กอดรูปจูบหมอน

โถมาทุกคืน รักคนอื่น จะมาทำไม เจ้าไปรักใคร ช้ำใจ สำรวยลืมคำ ช้ำใจ สำรวยลืมคำ ช้ำใจ สำรวยลืมคำ ใครลืมใครแน่ ที่แท้ สำรวยลืมพี่ รักกันหลายปี ดูซิ ยังมาใจดำ ใจดำเหมือนดิน ยุพิน มายี่มาย่ำ เทวดาช่วยด้วย น้องสำรวยลืมคำ ใครกันลืมง่าย โชคร้าย เสียดายความซื่อ ถึงคนเขาลือ ลือไปทั้งบางระกำ ว่าเรารักกัน รักกันจนดื่มด่ำ เทวดาช่วยด้วย น้องสำรวยลืมคำ เจอคนใจต่ำ ชอกช้ำ พี่จึงกินเหล้า ถึงเมาแสนเมา ใจเรา ก็ยังระกำ เมาเหล้าเดี๋ยวเดียว หายเมา ก็ชุ่มฉ่ำ เมารัก พูดไม่ออก เหมือนโดนหอก ต้ำตำ

กอดรูปจูบหมอน หนาวใจรอนรอน รักคอยอ้อนใจเรา เงียบเหงาสาวไปไกลนา เขาพาเหินกรุง อับไอไฟฟุ้งห้องเย็น โถเรานั้นเป็น ดั้งกองซังข้าวเฝ้านา ย่างมาหน้าฝน พิรุณก็หล่น ไหลซึบซาบอาบดิน เฝ้าถวิลเห็นคนไกลตา เหลียวมองท้องนา น้ำตานางฟ้าพร่างพรม โถเรานั้นตรม น้ำตามาถมท่วมใจ หน้าฝนปีนี้ พี่คงไม่มีสาวเป็นเพื่อนดำนา วาสนาน้อยจนเกินไป หันมองหาใคร เห็นเพียงคันไถเพื่อนทุย โถทุยหนอทุย เจ้าคงไม่รู้ข้าครวญ กอดรูปจูบหมอนเสียดายงามงอน เนื้อทองสองก้อนนะซิ ป่านฉะนี้เขาคงร่ำรวน เสียนางเสียนวล สาวเอยเจ้าหวนบ้านนา โถมาน้องมา มากินปลาร้าถ้วยเดิม