เพลง | MUSIC

โศกา โศกา โศกาเสียจนน้ำตา ไม่ไหล โศกาเสียจนน้ำตา ตกใน ใครเล่าใคร เขาจะเห็นใจโศกี เสีย ใจ เสีย ใจ เสีย ใจเสียจนหัวใจ ไม่มี เสีย ใจเพราะไปเชื่อใจสตรี ดวง ไม่ ดีรักมันก็หนีหน่ายทรวง เดือนอ้ายหนาวร้ายสากรรจ์ คิดถึงยอดขวัญสั่นหนาวกุมพุ่มพวง ดาวเอ๋ย โอ้ดาวพราวดวง ฉัน ยัง ห่วง แม่ดวงดาวใจ คิด ถึง คิด ถึง คิดถึงเสียจนซึ้งตรึง ทรวงใน ฝันเห็นเสียจนไม่เห็น อะไร คร่ำครวญไปรักมันก็ไม่ กลับคืน โศกา โศกา โศกาเสียจนน้ำตา ไม่ไหล โศกาเสียจนน้ำตา ตกใน ใครเล่าใคร เขาจะเห็นใจโศกี เสีย ใจ เสีย ใจ เสีย ใจเสียจนหัวใจ ไม่มี เสีย ใจเพราะไปเชื่อใจสตรี ดวง ไม่ ดีรักมันก็หนีหน่ายทรวง เดือนอ้ายหนาวร้ายสากรรจ์ คิดถึงยอดขวัญสั่นหนาวกุมพุ่มพวง ดาวเอ๋ย โอ้ดาวพราวดวง ฉัน ยัง ห่วง แม่ดวงดาวใจ คิด ถึง คิด ถึง คิดถึงเสียจนซึ้งตรึง ทรวงใน ฝันเห็นเสียจนไม่เห็น อะไร คร่ำครวญไปรักมันก็ไม่ กลับคืน

หลักศาสนา ทั่วไป ย่อมมีสรณะยิ่งใหญ่ องค์เดียว ยึดไว้ แน่นหนา หลัก รักควร ตรึงติดตรา เช่นศาสนา ที่บูชานั้นเทียว ศาสนารัก ก็มี สั่งสอน ซาบซึ้งทวี บูชาสามี ผู้เดียว นอก นั้นไม่ปอง ข้องเกี่ยว มั่นแต่ รักเดียว ผัวเดียว ตลอดไป มี พระเจ้าแห่งรักเพียงหนึ่ง เป็น ที่ พึ่ง นับถือ ให้ซึ้ง ฤทัย ชู้ เท่ากับมาร พาลหัวใจ ใช่พ่อพระ ควรอาลัย ใจอย่าได้ บูชา กงจักร ไม่เหมือน ดอกบัว เรื่องชาย เรื่องชู้เรื่องชั่ว พาตัว หมองมัว หนักหนา ผิด ศีลธรรม แลต่ำช้า บาปกรรม หนักหนา ชั่วช้า เลวทราม มี พระเจ้าแห่งรักเพียงหนึ่ง เป็น ที่ พึ่ง นักถือ ให้ซึ้ง ฤทัย ชู้ เท่ากับมาร พาลหัวใจ ใช่พ่อพระ ควรอาลัย ใจอย่าได้ บูชา กงจักร ไม่เหมือน ดอกบัว เรื่องชาย เรื่องชู้เรื่องชั่ว พาตัว หมองมัว หนักหนา ผิด ศีลธรรม แลต่ำช้า บาปกรรม หนักหนา ชั่วช้า เลวทราม

โอ้เคยภิรมย์สุขสมจินต์ แผ่นฟ้าแผ่นดินเชียงใหม่ ขวัญข้าคือดอยสุเทพเด่นไกล ภูพิงค์นั่นไงชีวิตแห่งเรา ไม่ลืมร้างราสามัคคี ที่สวนดอกนี้ไงเล่า สายธารห้วยแก้วเย็นใสดั่งเงา เหมือนใจพวกเราใสเย็นดั่งธาร ทองกวาวเหมือนความฝัน ร่วงพลันเตือนถึงวันคืนผ่าน อยู่กันมานาน ร่วมมิตรสราญ สราญสดใส แต่วันนี้ไปไม่เหลือเลย ลาแล้วที่เคยเชยใกล้ ขอลาโอ้ลาที่รักแห่งใจ ถึงกายห่างไปฝังใจไม่เลือน

อยากเติมความรักสักวันละนิด ออมไว้ ในจิตสถิตย์นิรันดร์ ชีวี ไม่มีวันแล้งแห้งดวงใจนี้ อาศัยเป็นที่ผดุงฤดีมั่นคง รักเดิมแห้งทรวง รักลวงให้ตรม เมื่อยามแรกรักรื่นรมย์ ไม่นานรักล่มจมลง ทุ่มเทความรักปักใจจนหลง รักเอ๋ย มิคงดังฉันพะวงทุ่มใจ อยากเติมความรักสักวันละน้อย เติมรัก ค่อยๆ บ่อย ๆ เสริมรอยอาลัย ไม่ยอมเติมรักให้เต็มดวงใจ ยามร้าง จะได้บรรเทา ฤทัยที่ตรม รักวันเติมวันสำคัญที่เธอ ฝากใจตอบฉันหมั่นเปรอด้วย ความรักเอ่ออารมณ์ จะคอยเติมรักตอบแทนเธอสมเติมรัก คอยบ่มเราสองภิรมย์ไม่คลาย

รักน้องเพียงใจ...จากไปหทัยระกำ อกฉันมืดดำ น้ำตาพร่างพรำมิวาย คะเนนองโลก โชกเกินท่วนเนินไศล ท้มท่วมไกลถึง พรหมพี่จมแทบตาย รักน้องชูใจ...ให้พี่มีชีวิตมา ขอจงเมตตา รักข้าอย่าพา แหนงหน่าย แม้วันจะเคลื่อน หรือเดือนจะเลื่อนลอยหาย รักแนบใจยิ่งไกลยิ่งใฝ่ชม พอลมโบกโศกสวนมาหวนหอม กลิ่นพะยอมรื่นเร้าเข้าผสม โหยหาอาวรณ์...ให้อ่อนอารมณ์ เหมือนกลิ่นผมกลิ่นแก้มเนื้อนาง รักเคล้าเคยชม...คู่เคียงภิรมย์นิทรา ครั้นยามจากมา น้องเอยไม่พารักห่าง รักน้องเพียงหนึ่ง หนึ่งน้องพี่ปองไม่วาง รักน้องนาง... ไม่จางไปจากใจ

เย็น ยามเมื่อเย็นลมว่าว ปัดลมร้อนผ่าวเป่าลมที่หนาวไปสิ้นร่มเย็น ทั่วทุกถิ่น บนแผ่นดินสายลมรำเพยเรื่อยไป เย็น เย็นเพราะลมโชยเฉื่อย จิตใจหายเหนื่อยด้วยลมชโลมจิตใจ ว่าวน้อยลอยลมฉันพลอยรื่นรมย์ ยิ่งชมยิ่งคิดไปได้ สายลมชื่นใจว่าวลอยเหลิงไปเกลื่อนตา ดู ดูเหมือนว่าเริงร่าย จุฬาคว้าส่ายปักเป้าเจ้าย้ายเริงร่ายิ่งดู ดูเหมือนว่า เจ้าจุฬาคว้าไปไม่มีผ่อนเบา หลงความคะนองเพลินพล่าม จิตใจเหิมห่ามจู่โจม เพราะความโฉดเขลา โฉบฉายกลายมาเดี๋ยวเดียวจุฬา กลับมาติดเหนียงปักเป้า ฝืนดึงฉุดเอายิ่งพันรัดเข้าแน่นตัว โอ้ความรักเราเหมือนว่าว ว่าวลอยหาญห้าว ดังคราวที่รักเกลือกกลั้ว ไม่ดูดีหรือชั่ว ใจมืดมัวเพราะรักพันพัวติดตา แม้ใครคะนองลองเล่น อวดดีถือเด่นจะเป็นเหมือนเช่นจุฬา ลุ่มหลงเริงใจหลงเข้าบ่วงไป ก็ควรให้สมน้ำหน้า ว่าช้ำในอุราต้องกินน้ำตาร่ำไป แม้คนทะนงเองเล่า จัดเจนเสียเปล่าก็ยังโง่เขลาไปได้ พูดมา จริงหรือไม่ใครต่อใครช้ำใจตายไปมากครัน ขอจงคะนึงดูบ้าง เล่ห์เหลี่ยมหลายอย่าง ต้องตรองทุกทางให้ทัน ว่าวเหลิงเริงลมหลงต้องป่านคม ขาดลอยหล่นผล็อยไปนั่น รักเราเช่นกัน หมั่นคอยระวังเถิดเอย

เขาภูกระดึงเสน่ห์ตรึงใจจริง สัณฐานเหมือนดังกระดิ่งทับหล้า สูงล้ำดั่งค้ำนภา สูงลิ่วทิวทัศน์ตื่นตาสวยกว่าเทวาสรรค์สร้าง หนทางขึ้นลงไม่เรียบแต่ชวนเพลิน เห็นเนินซ้อนเนินลดหลั่นสล้าง น้ำใสตกไหลเป็นทาง ไหลพุ่งจากสูงสุดทางไหลหลั่งพื้นล่างสุธา สระอโนดาตดาษน้ำธาร น้ำใสตระการปานแก้วแววตา ริมธารละลานไปด้วยบุปผา ดอกแดงกุหลาบพนาประดับลัดดากล้วยไม้ไพร หนาวเย็นด้วยลมอากาศชื่นชมดี ทุกยามนาทีลมโบกพัดให้ เหมือนแม้นสวรรค์ชาวไทย ทุกสิ่งยวนเย้าหทัยโน้มจิตโน้มใจสุดฝืน เสียงภูแว่วดังชวนชื่นดั่งฟังเพลง เหมือนลมบรรเลงเป็นเพลงรักชื่น หวิวหวิวพร่างพลิ้ววันคืน เหมือนกล่อมและย้อมจิตชื่นระรื่นด้วยลมพลิ้วพร่าง สนยามต้องลมโอนอ่อนเอนลมปลิว สนยืนเป็นทิวแลลิ่วสล้าง หงส์เหินสุดเหินเนินทาง ทุกสิ่งดูสวยสะอางทุกแห่งทุกทางตื่นตา เมื่อขึ้นสุดเหนื่อยเมื่อยล้ากาย ครั้นถึงก็คลายหายเหนื่อยเมื่อยล้า ผิวหญิงเมื่อขึ้นถึงยอดภูผา แก้มแดงผิวตึงซึ้งตา เนื้อเต่งโสภาผ่องโสพรรณ ทุกคนได้ยลขออยู่ไปจนตาย เพราะความสบายยอมตายที่นั่น โสฬสฟากฟ้าลาวัณย์ สามโลกไม่แม้นเทียบทันเหมือนหนึ่งสวรรค์นั่นเอย

ปลูกรัก อุตส่าห์พิทักษ์รักษาไว้ ชื่นช่อชูใบปลูกรักไว้หมายดอมดม พรวนดินรดน้ำเช้าค่ำพร่ำชม แดดลมมิให้พัดส่องดอกใบ ฉันถนอมออมไว้ชื่นชู้ชูใจมิให้หมางเมิน โอ้รัก น่าน้อยใจนักรักร้างรา ปกปักรักษาปลูกเจ้ามาหวัง ชมเพลิน เฝ้าคอยน้อยใจมิได้ล่วงเกิน เจริญแล้วรักทำลายจิตตรม รักเคยชมกลับช้ำ ยิ่งช้ำระกำช้ำในฤทัย รักมลาย กลับกลายหายไป ใครเขาชิงดวงใจ ให้เราหมองไหม้ใฝ่ฝัน ซ่อนรัก เจ็บปวดใจนักนะรักเอย อ้อมกอดพี่เคย ได้ชมเชยทุกคืนวัน ไม่เห็นหัวใจว่าใจผูกพัน ไม่สงงสารฉันหรือไรแก้วตา รักเอยจงกลับมา อย่าร้าง แรมราฉันยังหวังคอย

โฉมเอย โฉมงาม อร่ามแท้แลตะลึง ได้เจอ ครั้งหนึ่งเสน่ห์ซึ้งตรึงใจ ครั้งเดียวได้ชม สมัครภิรมย์รักใคร่ พันผูกใจไม่ร้างรา น้ำคำลือเลื่อง ไปทั่วเมื่อ นานมา ชมว่าวิไลงามตา ดังเทพธิดาองค์หนึ่ง มาเห็นเต็มตา พลอยพา รำพึง ติดตรึงชวนให้คะนึงอาจิณ เห็นเพียง นิดเดียว ให้ชาบเสียววิญญา ได้ชมโฉมหน้าดังหยาดฟ้ามาดิน โสภาท่าทางดูช่างสำอางงามสิ้น คำที่ยินยังน้อยไป หรือว่าชาติก่อน นางได้รับพรของใคร คงสร้างผลบุญยิ่งใหญ่ จึงได้วิไลงามตา นางฟ้าองค์ใด แปลงกายลงมา จึงงามดังเทพธิดา ลาวัณย์

นวลปรางนางดูช้ำ ใครทำให้หมอง รัญจวนในนวลน้อง ฉันต้องเศร้าใจ ปรางนางเคยนวลยวนเย้าฤดี เสื่อมสิ้นราศีเศร้าไป พี่มองแก้มนางหมางดวงใจ หมองได้ไฉนเล่า เสียดายปรางทองต้องตรม ใครลอบชมแล้วฤาเจ้า โถใครคงชมข่มเอา เหลือจะเศร้าเร้ารัญจวน เหลือบจะไต่หรือริ้นไรแกล้งทำ ฤาพรายย้ำคนลอบทำกล้ำกวน โถทำเสียจนสิ้นนวล เรียมสู้สงวนช้ำนวลตรมใจ นวลปรางนางหมอง พี่หวังปองต้องหมองไหม้ ปรางทองหมองลงไป พี่พลอยหม่นหมองดวงใจ พี่สุดแสนจะมองได้ โอ้ใจจะขาดแล้วเอย

จำ เรียง ถ้อย ร้อย คำฮัม เป็น เพลง ให้ วัง เวง เสนาะ จิต คิด ถวิลขอ ฝาก เสียง ฝาก เสียง แทน เสียง พิณครา ได้ ยิน จง นึก ถึง ตรึง จิต ใจ เธอ อยู่ ไหน ฝาก ลม ไป ให้ ถึงเธอประโลม ใจ ไว้ เสมอ ไม่ ห่าง หายระ รื่น จิตพิศวาส ไม่ คลาด คลาย ฝาก เสียง ไว้ชื่น แทน กาย แนบ ใจ เธอ จำ เรียง ถ้อย ร้อย คำฮัม เป็น เพลง ให้ วังเวง เสนาะ จิต คิด ถวิลขอ ฝาก เสียง ฝาก เสียง แทน เสียง พิณครา ได้ ยิน จง นึก ถึง ตรึง จิต ใจ เธอ อยู่ ไหน ฝาก ลม ไป ให้ ถึงเธอประโลม ใจ ไว้ เสมอ ไม่ ห่าง หายระ รื่น จิตพิศวาส ไม่ คลาด คลาย

เสียง ครวญคร่ำจากดอนทรายเหมือนใจ จะขาด โอ้ อนาถรักพลาดผิดหวังแต่ครั้ง ปางก่อน ด้วย บุญเราไม่เทียม ถึงกันพลันจากจร เฝ้า อาวรณ์เจ็บทรวงร้าวรอนร้อนใจขมขื่น แว่ว รัก เรียก หาฉันต้องผวา ทุกคืน สุด ช้ำ กล้ำ กลืนหัวใจสะอื้น โศกศัลย์ ใย ชาตินี้สองเราไม่มีบุญพา มาเคียงคู่กันทุกคืน ทุกวัน ขอพรพระอธิษฐานพบกันชาติหน้า แว่ว ความรักเรียกจากดอนทราย เหมือนใจจะขาดแว่ว ความรักเรียก จากดอนทรายมิคลายครวญคร่ำ

เมื่อยามจะนิทรา หลับตายังมิลง จิตพะวงหลงคอยเธอเรื่อยมา ก่อนเราเคยรักกัน ผูกพันในสัญญา ยอดปรารถนายังใฝ่หาเธออยู่ อย่ามัวทำเฉยเมย อยู่เลยนะพธู เฝ้าคอยยอดชู้ เธอไม่รู้อยู่ไหน คิดถึงหนักหนา คอยแก้วตาเคียงใกล้ ขวัญดวงหทัย เธอจะรู้หรือเปล่า พี่มองแลหาเธอ ไม่เจอเพียงแม้เงา เศร้าใจ โอ้ลมที่หนาวเอย ผ่านเลยจงพัดไป ฝากดวงฤทัย รักไป ให้แจ่มจันทร์ โปรดจงได้เห็นใจ ฝากให้ความสัมพันธ์ ประโลม จอมขวัญ เป็นสื่อรักแทนให้ อย่าทำลืมเสียเลย ฝากรำเพยพัดไป หากเธออยู่ไหน วานช่วยไปจูบพลัน เคล้าเคลียผ่านผิว เธอให้หวิวใจสั่น พัดความฉ่ำหวาน คืนให้ฉันเชยบ้าง ช่วยบอกเธอนั้นที ว่ามีใครเขายัง คอยอยู่

เธอปลิดหัวใจฉันไปขยี้ เกิดมาชาตินี้ฉันพลีชีพบูชา แต่แล้วเธอไม่เมตตา เอาเลือดรักฉันมาทาพื้นแล้วย่ำ เธอปลิดหัวใจฉันไปขยี้ เกิดมาชาตินี้ฉันมีแต่กรรม บุญน้อยฉันได้สร้างทำ ไม่มีพอนำฉันให้สุขใจ เธอเป็นเพชฌฆาต ประหารสายสวาทให้วอดวายไป เธอพร่าชีวิตปลิดดวงใจ ขยี้แหลกไปมิได้ปรานี เธอได้สัญญาสัญญาเป็นมั่น ว่าเธอรักฉันยิ่งกว่าชีวี เธอปลิดหัวใจฉันไปขยี้ ขยี้เสียสิ้นดีรักไม่มีวันคืน

1.นางฟ้าจำแลง - ชรินทร์ นันทนาคร 2.ฉันยังคอย - ชรินทร์ นันทนาคร 3.นวลปรางนางหมอง - ชรินทร์ นันทนาคร 4.ปลูกรัก - ชรินทร์ นันทนาคร 5.ภูกระดึง - ศรวณี โพธิเทศ 6.รักวันเติมวัน - ศรวณี โพธิเทศ 7.ลาภูพิงค์ - ศรวณี โพธิเทศ 8.ศาสนารัก - ศรวณี โพธิเทศ 9.เย็นลมว่าว - ธรรมรัตน์ นวมะรัตน์ 10.รักเพียงใจ - ธรรมรัตน์ นวมะรัตน์ 11.โศกาโศกี - ธรรมรัตน์ นวมะรัตน์ 12.ขยี้ใจ - รวงทอง ทองลั่นทม 13.ดอนทรายครวญ - รวงทอง ทองลั่นทม 14.ถึงเธอ - รวงทอง ทองลั่นทม

1.สิ่งสุดท้าย 2.หัวใจสลาย 3.เช็ดน้ำตากับอกฉัน 4.น้ำตาตกใน 5.สุดหัวใจคือเธอ 6.ฝันสลาย 7.ไฟสุมทรวง 8.ยากจะหักใจลืม 9.ความในใจ 10.ชีวิตฉันขาดเธอไม่ได้ 11.กลับมาเถิดที่รัก 12.หอบฝัน 13.ผิดหวังก็ยังคอย 14.หรือว่าฉันรักเธอ

1.อุษาสวาท - ชรินทร์ นันทนาคร 2.หนึ่งน้อยปอยผม - ชรินทร์ นันทนาคร 3.หนึ่งในดวงใจ - ชรินทร์ นันทนาคร 4.ห่วงอาลัย - ชรินทร์ นันทนาคร 5.บาดทะยักใจ - รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส 6.น้ำตาลใกล้มด - รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส 7.สายลมครวญ - รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส 8.กลิ่นราตรี - รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส 9.เข็ดแล้วลพบุรี - ธานินทร์ อินทรเทพ 10.คิดไว้ในใจ - ธานินทร์ อินทรเทพ 11.ม่านมงคล - ธานินทร์ อินทรเทพ 12.ศกุนตลา - ดาวใจ ไพจิตร 13.หงษ์เหิร - ดาวใจ ไพจิตร 14.อย่าปันใจให้ฉัน - ดาวใจ ไพจิตร

หากมีใคร คนนั้น เขาทำใจเธอให้เปลี่ยน เปลี่ยนแปลงไป จากใจ เพราะใจเธอทำให้เศร้า บอกความจริง ฝากไป ของใจใครคนหนึ่ง คอย คะนึงรำพึงแต่เธอ หากไปดี มีรัก รักจงมั่นคงแน่นอน หากคลายคลอน จากลา น้ำตาเธอคงล้นเอ่อ บอกความจริง เถิดหนา ฉันมาเอาใจเพียงเธอ คอย พบเจอละเมอเหม่อหา หากวันนี้ เขาคงทำเธอผิดหวัง หากวันนั้น ฉันยังมีชีวิตอยู่ จะดูแล ปลอบใจ ให้เธอลืมความหลัง ใจ ฉันยังรอเธอไม่ห่าง จดจำคำ คำนี้ ฉันมีคำเดียวที่บอก ออกจากใจ ฝากไป มิคลายดวงใจให้หวั่น จะรอคอย แต่เธอ รักเธอ เธอคงมั่น คอย นับวันให้เธอกลับมา หากวันนี้ เขาคงทำเธอผิดหวัง หากวันนั้น ฉันยังมีชีวิตอยู่ จะดูแล ปลอบใจ ให้เธอลืมความหลัง ใจ ฉันยังรอเธอไม่ห่าง จดจำคำ คำนี้ ฉันมีคำเดียวที่บอก ออกจากใจ ฝากไป มิคลายดวงใจให้หวั่น จะรอคอย แต่เธอ รักเธอ เธอคงมั่น คอย นับวันให้เธอกลับมา จะรอคอย แต่เธอ รักเธอ เธอคงมั่น คอย นับวันให้เธอกลับมา

วันทั้งวัน น้องเฝ้าแต่คอย คอย คอย แต่มันเลื่อนลอย คล้อยเคลื่อนเลือนหาย เหมือนดังหยาดฝน ร่วงหล่นลงบนผืนทราย เหือดหายแห้งไป ไม่เหลือร่องรอย นี่คงเป็นเวรและกรรมนำพา ให้ต้องมานั่งเศร้าเหงาหงอย จากไปนานเกิน เพลินหลง เงาสาวเจ้าเลยปล่อย ให้เราเฝ้าคอยคอยอยู่เดียวดาย ไม่รักแล้วใยให้น้องเฝ้าคอย เดือนและปี ใครเล่าที่ยังตั้งตา ยอดเสน่หาหวังจะมา เยือน รักต้องผิดหวัง ได้แต่นั่งจำย้ำเตือน เมื่อรัก แรมเลือนก็เหมือนลมผ่าน นี่คงเป็นเวรและกรรมนำพา ให้ต้องมารักคนปาก หวาน บอกให้เราคอย จะหวนคืนหลังมาไม่นาน มันสุดทรมานคอยอยู่เดียวดาย นี่คงเป็นเวรและกรรมนำพา ให้ต้องมารักคนปาก หวาน บอกให้เราคอย จะหวนคืนหลังมาไม่นาน มัน สุดทรมานคอยอยู่เดียวดาย ไม่รักแล้วใยให้น้องเฝ้าคอย

เธอนั้นเคยพรอดรำพัน พร่ำกระซิบวันแรกเจอ ออดอ้อนฉันรักเธอ ออดอ้อนฉันรักเธอ เก็บมาละเมออยู่ผู้เดียว คำรำพันเมื่อวันนั้น ทำให้ฉันหวั่นใจเสียว มันคอยรบเร้าเย้ายวน ลามลวนกวนใจนักเชียว ยามฉันอยู่คนเดียว จิตผูกพันร่ำไป สุดหัวใจคือเธอ สุดหัวใจคือเธอ สุดหัวใจคือเธอ สุดหัวใจคือเธอ

สุด ใจ จะ เสมอเท่า ฉัน มี เธอเป็น คู่ ดวง ใจ เคลีย คลอ อยู่ ทุก วัน ไปเหมือน ทิวาคู่ รา ตรี ดัง แผ่น น้ำคู่ ฟ้า ไปตลอดปี รัก มั่น ภักดี ดังปลารักท้องนทีธาร หาก ชีวิต ของ ฉันถ้า แม้น ขาด เธอ คง หมด จิต ใจคงครวญ พร่ำหวนอาลัย เหมือนคนที่ ไร้ วิญญาณเธอ ได้ ฟัง ฟัง ฉัน รำพันกล่าวขานจง ได้ สงสารเห็นใจในรัก ที่ ภักดี สุข ใด จะ เสมอเท่า ฉัน มี เธอเป็น คู่ ดวง ใจ เคลีย คลอ อยู่ ทุก วัน ไปเหมือน ทิวา คู่ รา ตรี ดัง แผ่น น้ำคู่ ฟ้า ไปตลอดปีรัก เธอ เท่าชีวีดังปลารักน้ำ นิรันดร

หัก ใจลืมเขาได้อย่างไร เมื่อใจ เราคอยเฝ้าแต่คนึง อยากจะลืมสัมพันธ์ ที่เคยรักครั้งหนึ่ง แต่ยังตรึงไม่เลือนฝังแน่นอุรา หัก ใจลืมเขาก็ไม่ลง เฝ้าแต่คง พะวงถึงอยู่ทุกครา หลับตาลงครั้งใด ให้มองเห็นแต่หน้า ภาพเธอมาหลอนใจทั้งที่อยากเมิน เขาไม่รักจริง ทิ้งให้ช้ำใจ เราทำไมถึงต้องมาเป็นส่วนเกิน หรือบาปฉันทำ ถึงต้องเผชิญ เธอคงเพลินทิ้งใครให้ใฝ่หา หัก ใจลืมเขาบ้างเถิดใจ ปล่อยเอาไว้ เราคงได้แต่น้ำตา เชื่ออะไรน้ำคำ ก็คงช้ำมากกว่า ตัดใจลาทั้งยากจะหักใจลืม เขาไม่รักจริง ทิ้งให้ช้ำใจ เราทำไมถึงต้องมาเป็นส่วนเกิน หรือบาปฉันทำ ถึงต้องเผชิญ เธอคงเพลินทิ้งใครให้ใฝ่หา หัก ใจลืมเขาบ้างเถิดใจ ปล่อยเอาไว้ เราคงได้แต่น้ำตา เชื่ออะไรน้ำคำ ก็คงช้ำมากกว่า ตัดใจลาทั้งยากจะหักใจลืม ตัดใจลาทั้งยากจะหักใจลืม

อกนี้ดังเหมือนไฟแผดผลาญ ทรวงร้าวรานเหนือคำกล่าวใด ความหวังเอยนับวันลอย ลับไกลจนเกินใฝ่ฝันปอง รัก เขายิ่ง ชีวิต เราทน หงอยเหงา เศร้า หม่นหมอง ตัด ใจมั่น หวัง วัน ฟ้า ผ่องเรา ได้ครอง อยู่ คู่ กัน ครั้น วัน ที่ คอยเห็น รอย แสงมันพลัน ก็มี หนามคม มาขวางกั้น จึง จำใจ หัน หนีหน้า ห่างไกลก่อนคง เคย สร้างกรรม บาปหนา จึง ย้อน-มา พรากรัก ข้าไป ความ ทุกข์เศร้า มิสร่าง จาง หัวใจ นอน ร้องไห้ ทุกคืน รัก เขายิ่ง ชีวิต เราทน หงอยเหงา เศร้า หม่นหมอง ตัด ใจมั่น หวัง วัน ฟ้า ผ่องเรา ได้ครอง อยู่ คู่ กัน ครั้น วัน ที่ คอยเห็น รอย แสงมันพลัน ก็มี หนามคม มาขวางกั้น จึง จำใจ หัน หนีหน้า ห่างไกล ก่อนคง เคย สร้างกรรม บาปหนาจึง ย้อน-มา พรากรัก ข้าไป ความ ทุกข์เศร้า มิสร่าง จาง หัวใจนอน ร้องไห้ ทุกคืน ทุก คืนวัน ดั่งใจ ดิ่งจม ลึกสู่ อเวจี

ป่านนี้คนดีเหงาใจ หรือเปล่า คิดถึงใครอยู่ อารมณ์ชื่นชู หรือเศร้าสับสน มีปัญหาใด วุ่นวายวกวน กล้ำกลืนฝืนทน และกังวลสิ่งใดอยู่หนา โปรดรู้ แม้เธอนั้นมีใครอยู่ ชิดคู่เคียงข้าง จนใจอาจจาง ลบเลือนเสน่หา วอนเธอท่องจำ ฝังใจตรึงตรา จะเร็วหรือล่า ฉันมิซาสร่างรักเธอเลย ยังคอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย ยังเฝ้าคอย แหละรักดั่งเคย จิต-ใจยังคง มิสิ้นหวังเลย เช้าค่ำอกเอ๋ย ร่ำหา กราบพระคุ้มครอง ให้เธอเป็นสุข ทุกข์ใดคลายสิ้น คนเคียงถวิล รักไม่เลิกรา วันใดเขาชัง หมางเมินชืดชา โปรดคืนหวนมา เช็ดน้ำตา กับอกฉันนี่ ยังคอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย ยังเฝ้าคอย แหละรักดั่งเคย จิต-ใจยังคง มิสิ้นหวังเลย เช้าค่ำอกเอ๋ย ร่ำหา กราบพระคุ้มครอง ให้เธอเป็นสุข ทุกข์ใดคลายสิ้น คนเคียงถวิล รักไม่เลิกรา วันใดเขาชัง หมางเมินชืดชา โปรดคืนหวนมา เช็ดน้ำตา กับอกฉันนี่

ดั่งแก้วบางเขาทุบทิ้งแตก ใจฉันแหลกเพราะน้ำมือเธอ ปวดอกช้ำ คร่ำครวญพร่ำเพ้อ เคยไหมเธอจะเหลือบเหลียวมา คำทุกคำล้วนซ้ำหยามเหยียด ทำรังเกียจล้นเหลือระอา เทิดทูนเธอดั่งเจ้าชีวา ใยถึงฆ่า ฉันลง คงเป็นสุขอุราที่สม ดังใจ ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนกเพลินกรง เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง เกินดวงจิตพะวงไหวทัน ดั่งเหมือนถูกทับไว้ใต้โลก น้ำตาตกทุกค่ำคืนวัน สุดโทษใครให้คนขบขัน ใจฉันมันง่ายเอง ใจฉันมันง่ายเอง

เหมือนจันทร์เพ็ญเด่นดวงลอยคู่สรวงแสงส่อง สดใสให้สุขสันต์ขาดเธอดังชีวัน มืดมัวไปชั่วกาลรักเธอหมดใจ คอยเธอคืนมายังคิดว่าเสน่หา รักไม่คลายจะขออภัยหากผิดไป ให้เธอแค้นเคืองทุกคืนวันผ่านกราบกรานไหว้วอน รักเธอรักด้วยใจมาตัดใยสายสวาทขาดไปไม่อาทร เมตตาอย่าตัดรอนวอนเธอหวนคืนมาสัญญาให้เธอ สิ่งที่เฝ้าคอยจะไม่ปล่อยให้คอยหวังและตั้งตา คงสมอุราปรารถนาได้กายไว้ครอง และมีโซ่ทองล่ามเราสองคล้องใจ

อยู่แห่งไหน คนละฟากฟ้าห่างแค่ตา มิห่างใจ จะเนิ่นนานกาลลับเลยล่วงไป ความซึ้งใจ มิสร่างซาหลับฝันถึงเสมอ ครุ่นคิดถึงเธอเรื่อยมาพร่ำเพ้อเรียกหาอกผวาด้วยความห่วงใย อาจขัดขืน คำพิพากษาหลบหนีหน้าเตลิดไกล แต่ขัดขืน ดวงชะตามิได้ทนช้ำใจ มิปรารถนา สุดขื่นขม ทุกข์ตรมวิญญานอนน้ำตาซึมตกใน หลับฝันถึงเสมอครุ่นคิดถึงเธอเรื่อยมา พร่ำเพ้อเรียกหาอกผวาด้วยความห่วงใย อาจขัดขืน คำพิพากษาหลบหนีหน้าเตลิดไกล แต่ขัดขืน ดวงชะตามิได้ทนช้ำใจ มิปรารถนา สุดขื่นขม ทุกข์ตรมวิญญานอนน้ำตาซึมตกใน

เธอมองมาสบตา ฉันว้าวุ่นพลันทันใด ข่มเท่าไรไม่วาย ไหวไหว หวาดหวาดประหม่า จนฉันต้องหลบสายตา ทั่วกายาฉันเย็นชาพลัน หนาวร้อนเหมือนพิษ ไข้ขึ้น ยืนมึนงงใจสั่นคงตาย เพราะความหวั่นกลัวตาของเธอ มองดูทีไรแปลบทรวงในจริงเออ หรือรักเขาจนเซ่อบอกที เขามองเพื่อค้นความนัยหรือนี่ เราเกิดมีแต่กังวลใจ

ชีวิตไม่ใช่นวนิยาย อาจดีอาจร้าย มากมายล้วนแตกต่างกัน เปรียบชีวิตเหมือนดั่งความฝัน เคลิ้มนิทราสุขสันต์ ตื่นพลันฝันอาจสลาย เราเห็นกันอยู่เรารู้กันดี หยิ่งในศักดิ์ศรี ชั่วดีมิได้มุ่งหมาย ปล่อยถลำ พบกรรมโดยง่าย ครั้นรู้ตัวว่าสาย เมื่อตอนสิ้นไร้ราคา ปล่อยใจ ปล่อยตน ฝันจนอ่อนทรวง เห็นเดือนคล้อยดวงจูบดวงนภา เหมือนจูบปรางค์ทอง ประคองน้องนางนิทรา จูบยั่วดารา จนนวลน้องเอียงอาย ความฝันสะร้างยังค้างอารมณ์ ชั่วคืนสุขสม ชื่นชมแล้วกลับสลาย โอ้ชีวิต คิดไปใจหาย ขอฝันดีแทบตาย กลับกลายสลายเป็นลม ฝันสร้าง ค้างอารมณ์ ทุกข์ตรมตรม ระทมเพราะฝัน สลาย

เมื่อเธอคิดครวญใคร่ การผละจากไป นั้นคือสิ่งสุดแสนดี ดวงดาวสวยเรืองเฉิดฉวี แขวนดวงรอให้เธอคว้ามัน ฉันหรือจะเอื้อม อาจเอ่ยคำขวางกั้น ดึงดันยื้อฉุดให้เธอเปลี่ยนใจ ใจจริงยังรักเธอใครมิเทียมได้ เฝ้าเสียใจอยู่ไม่หาย และแสนห่วง วันใดเธอต้องเจ็บปวด ครวญครางร้าวรวด สุดแสนทรวง จงหวนคืนมาหาฉัน พร้อมลืมวันหนักหน่วงโชคร้าย สิ้นสุดทุกสิ่งที่หวัง ล้วนทำน่าชังหยามอาย ขอรับประกันว่า เธอยังเหลือสิ่งสุดท้าย คือเธอ ยังมีฉันนอยู่ วันใดเธอต้องเจ็บปวด ครวญครางร้าวรวด สุดแสนทรวง จงหวนคืนมาหาฉัน พร้อมลืมวันหนักหน่วงโชคร้าย สิ้นสุดทุกสิ่งที่หวัง ล้วนทำน่าชังหยามอาย ขอรับประกันว่า เธอยังเหลือสิ่งสุดท้าย คือเธอ ยังมีฉันนอยู่

เก็บเกี่ยวความฝัน และความหวังดีไมตรีมาให้ ฝากเป็นกำลังใจ เป็นลมหายใจเติมไฟที่ว่าหมด ผ่านจากวันวาน ก็ยังหวานได้เริ่มต้นวันใหม่ ไปได้ไกลเท่าไหน ก็อยู่ที่ใจตัวใครกำหนด แต่คนเรา อยู่กันได้ก็ด้วยฝัน ทุกชนทุกชั้น ต่างก็เป็นทั้งนั้น ใครจะเติมพลังให้ฝัน ได้มากกว่านั้น อยากให้คุณได้สมดังที่ฝัน ฝันอะไรให้ใครก็ตาม อยากให้คุณได้สมดังที่หวัง ตั้งใจไว้ ทุกประการ โรคภัย ก็อย่าได้มาผ่าน การงานอย่าให้ติด อย่าให้ขัดทั้งนั้น รักใครก็ให้รักกันได้นานนาน

เสียแรงรักใคร่ เสียแรงปักใจ จริง หวังได้พักพิงกลับทิ้งกันไป เสียแรงฉันชื่อและถือจริงจัง เหินห่างเริดร้างแรมไกล สิ่งที่ฝากไว้แรมรา เสียแรงหมายมั่นเสียแรงฝากกัน นาน เสียถ้อยสาบานเสกสรรวาจา เสียแรงเป็นคู่ชื่นชูกันมา เธอสิไม่เห็นนำพา หรือไปใฝ่หาคู่ใหม่ ช้ำนักรักเอ๋ย เคยพร่ำ เสียถ้อยเสียคำที่เคย ให้ ถูกเธอผลักไส ตัดบัวสิเหลือเยื่อใย ตัดใจไม่เหลือเลย เสียแรงสมสู่เสียแรงชื่นชู ชม เสียสิ้นภิรมย์สู่สมเราเคย เสียแรงเป็นคู่ร่วมชู้ชูเชย เสียสิ้นความรักลาเลย ช้ำจริงอกเอ๋ยตัวเรา

อันความลำบากที่เป็นท่าน้ำ คิดดูก็กรรมสุดซอกซ้ำจำใจทน ต้องรองสนองรับรองผู้คน ให้ข้ามพ้นทางธารา บ่ายเย็นค่ำเช้า เขามาพึ่งเราก็ยามเขารอนาวา เหยียบเราขึ้นลงพะวงอุรา ปรารถนา เพียงเสบย เขาลืมเลือนเรา พอ เขาผ่านไป มิเคยสนใจอะไรเลย ถึงคราวจำเป็นจึงเห็น ค่าเอย ใช้เราเหมือนเคยคนเอยคน แม้มีชีวังเหมือนดังปวงชน จะช้ำกี่หนกี่หนเล่านา กี่หนเล่านา โถ ใครเหมือนดังท่าน้ำ เขาคงแสนระกำดวงกมลเรื่อยมา เขาเกื้อหนุนคนบนความศรัทธา รางวัลนั่นหนาก็คือท่าน้ำเอย

เธอ เธอ เธอเท่านั้น ที่จิตใจฉันยังมั่นรักเธอ หลงละเมอ (หลงละเมอ) เพ้อพร้ำไป (เพ้อพร่ำไป) เธอรู้ไหมนั้น ความรักนั้นยิ่งใหญ่ เธอรู้หรรือไม่ ว่าใจของใครหมายจอง เธอ เธอ เธอเท่านั้น ที่จิตใจฉันยังมั่นหมายครอง ฝันเหม่อมอง (ฝันเหม่อมอง) จองขวัญใจ (จองขวัญใจ) ยังละเมอเพ้อฝัน ผันผูกพันเพียงเธอเรื่อยไป ยังไม่ชื่นชอบใคร รักใคร่ใครได้อย่างรักเธอ

คุณคิดดูซิว่าคนไหน รักคุณรักยิ่งจริงใจ อยู่ที่ไหนใครเล่า คนไหนที่รักภักดีคอยเฝ้า หลงติดตามเหมือนดังเงา เฝ้าคอยเฝ้า รักดังใจ อย่า ทำเมินเสียเลย อย่าทำเฉยเมยมองเห็นแล้วเลยข้ามไป คิดดู มิไกลมิใกล้เพียงใด คนรักคุณจริงใจ ไม่ใกล้หรือไกลตัวคุณ ลองคิดดูซิว่าใครรัก หลงคุณหลงด้วยใจภักดิ์ ด้วยความรัก คุกรุ่น ใครเขาเฝ้ารักบูชาตัวคุณ หวังได้แนบชิดไออุ่น ก็คุณไม่รู้ หรือไร แอบมองคุณทุกวัน ได้แลเห็นกันดชเพียงนิดก็พลันชื่นใจ รัก คุณรักจริงรักยิ่งกว่าใคร เขารักดังดวงใจ ไม่เคยคิดไปไกลห่าง เขารักคุณรักอยู่ข้างเดียว น้ำใจนะไม่แลเหลียว ไม่เฉลียวใจ บ้าง คนไหนที่เขาเอาใจทุกอย่าง เขาอยู่แค่นี้เคียงข้าง แกล้งทำเมิน หมางไปได้ อยู่ใกล้คุณนี้เอง แต่ตัวเขาเกรงจะพบแต่ความช้ำใจ เขา อายเขาจึงมิกล้าบอกใคร คุณคิดดูเป็นไร ว่าใครรักคุณแน่เอย