เพลง | MUSIC

ดวงใจอภัยเถิดหนา โปรดหันมาซิเธอ ใจคอให้คอยเก้อหรือไรซมซานด้านมาคืนดี ได้โปรดเห็นใจผลักไสทำไมแก้วตา อภัยให้เถิดซักทีคราวนี้ขอสัญญา นับแต่นี้เป็นคนใหม่ มิไถลไปไกลตา มาเถิดหนาอย่าเมินอย่าหมางเคืองระคางกันอยู่ไย ใจก็ไม่ยอมอภัยให้หรือไรขวัญตา จึงเดินทำเมินหน้าหนีไปซมซานด้านมา งอนง้อขอโทษแล้วไงพี่ไยหมางเมินเฉื่อยชา อภัยให้เถิดซักทีคราวนี้ขอสัญญา นับแต่นี้เป็นคนใหม่ มิไถลไปไกลตา มาเถิดหนาอย่าเมินอย่าหมางเคืองระคางกันอยู่ไย อภัยให้เถิดซักทีคราวนี้ขอสัญญา นับแต่นี้เป็นคนใหม่ มิไถลไปไกลตา มาเถิดหนาอย่าเมินอย่าหมาง มารักกันดั่งเคย

ดังวันเดือนปี ที่เลยไป ลับไกลห่าง ไม่กลับหวนแม้นาที จิตใจยังไม่ลืม แม้ผ่านเลยไปหลายปี ก็ยังคงพะวงถึงเธอ ไม่เคยลืมเลือน ความหลังนั้นยังจำมั่น สุดจะถ่ายถอน หลับตานอนก็ยังนึกภาพเธอ จากไปแล้วไม่พบหน้า รักร้างไกลตา ดวงใจ อยู่ไหนไม่คืนกลับมา ผิดใจกันนิดเดียวไม่เคย แต่เธอมาเมินเฉย ใจใครเลยจะไม่ตรม รอวันเวลา เธอหวนมา เข้าใจใหม่ อย่าตัดรักร้างไมตรี ห่างไกลกันแห่งใด ขออยู่ในดวงฤดี ตราบชีพนี้จะมีรักเดียว เพียงเธอคนเดียว ความรักนั้นนิรันดร ยากจะถ่ายถอน ฝากคำวอนให้เธอ นึกถึงบ้าง ภาพความหลังยังตรึงจิต คิดทุกเวลา นานไป ความรักล้นท่วมอุรา เฝ้าคอยรอ พบเธอสักครา สุขอุราในฝัน รอ คอยวันจะได้เจอ

เจ้าบินไปแห่งใดนกเจ้าบินไปแห่งใด ฝากไปทีได้ไหมนกเจ้าวานนำข่าว ไปถึงคนที่ฉันเฝ้าคอย คอยด้วยความปวดร้าวใจ หากเจอเขาเจ้าจงบอกเถิดหนา อย่ารอช้ารีบเอื้อนเอ่ยเร็วพลัน บอกว่าฉันคอยรัก คอยรอคอยพะนอ เฝ้ารอทุกวัน เจ้าบินไปแห่งใด นกเจ้าบินไปแห่งใด ฝากไปทีได้ไหม นกเจ้าวานนำข่าว ไปถึงคนที่ฉันเฝ้าคอย คอยด้วยความปวดร้าวใจ เจ้าบินไปแห่งใด นกเจ้าบินไปแห่งใด โปรดนำคำพูดไป นกเจ้าวานนำติดไปถึงคนที่ฉันเฝ้าคอย คอยด้วยความปวดร้าวใจ บอกให้เขาคืนหวนกลับมาหา ปลอบวิญญาให้ไออุ่นแก้ฉัน อย่าทอดทิ้งให้ฉันเดียวดาย จงคืนมาแนบใจนิรันดร์ เจ้าบินไปแห่งใด นกเจ้าบินไปแห่งใด โปรดนำคำพูดไป นกเจ้าวานนำติดไปถึงคนที่ฉันเฝ้าคอย คอยด้วยความปวดร้าวใจ ถึงคนที่ฉันเฝ้าคอย คอยด้วยความปวดร้าวใจ

เอื้ออาทรฉันทีคนจะมีรักไยกางกั้นจะทำฉันใด เมื่อใจรักกันสองเรา หากเธอเป็นของใคร ดังถูกไฟเผาใจเป็นเถ้า แอบรักผัวชาวบ้านเขาเมามัว ทุกคนคงจะตราหน้าเราชอบผัวเขาเอาตัวเองพันพัว ตกนรกโลกันต์ไม่กล้ารักจริงใจ ผัวใครควรทำป้ายแขวน บอกให้รู้เป็นแฟนใครแฟนใคร จะได้พ้นมลทิน ไม่เปลืองหัวใจ เอื้ออาทรฉันที คนจะมีรักไยกางกั้นจะทำฉันใดเมื่อใจรักกันสองเรา หากเธอเป็นของใครดังถูกไฟเผาใจเป็นเถ้า แอบรักผัวชาวบ้านเขาเปลืองใจ

สวยเอยสวยงามฟ้าครามสายลมเพลิน สุขใจสม เดินชมพฤกษ์ไพร สุขหัวใจแสนสุขหัวใจ ขับเพลงเดินเลาะไปในไพรชมพู นกเอยนกบินเหิรลอยแล่นลม เคียงคู่สุขสมเพลินตาน่าดู จู้ฮุกกรูเสียงจู้ฮุกกรู เจ้าจำเรียงขันคู จู้ฮุกกรูกันไป ผีเสื้อแวะเวียนวนมา ช้างป่าชะนีฝูงใหญ่กระแตตัวน้อย โผลงยอดไผ่แมงมุมชักใยโย้มา สวยเอยสวยงามฟ้าครามสายลม ยินไก่ผสมเสียงกระชั้นมา ไก่ขันมาเสียงไก่ขันมา ตกใจจากนิทรานิจจาฝันไป สวยเอยสวยงามฟ้าครามสายลม เพลินสุขใจสม เดินชมพฤกษ์ไพร สุขหัวใจแสนสุขหัวใจ ขับเพลงเดินเลาะไปในไพรชมพู นกเอยนกบินเหิรลอยแล่นลม เคียงคู่สุขสมเพลินตาน่าดู จู้ฮุกกรูเสียงจู้ฮุกกรู เจ้าจำเรียงขันคูจู้ฮุกกรูกันไป ผีเสื้อแวะเวียนวนมา ช้างป่าชะนีฝูงใหญ่กระแตตัวน้อย โผลงยอดไผ่แมงมุมชักใยโย้มา สวยเอยสวยงามฟ้าครามสายลม ยินไก่ผสมเสียงกระชั้นมา ไก่ขันมาเสียงไก่ขันมา ตกใจจากนิทรานิจจาฝันไป ไก่ขันมาเสียงไก่ขันมา ตกใจจากนิทรานิจจาฝันไป

เจ็บก็ทนช้ำก็จะทนรักเธอจนไม่มีหัวใจให้ใคร ก็อย่างที่รู้ รู้รู้เธอมีคู่ใจฉันก็ยังไม่วาย ปักใจหลงใหลในเธอ หลอกทำไมรักฉันทำไม ทั้งที่ใจเธอมีเข้าเป็นคนครอง อย่าบอกเธอรักฉันเพียงเธออยากลอง ได้ดังใจปองกลับมองข้ามไป เกลียดเธอยิ่งนักที่หลอกฉัน เกลียดนักมาหลอกกัน เธอทำฉันเจ็บช้ำอย่าบอกใคร รักก็สุดรักไม่อยากรุนแรงไป เพราะใจไม่เข้มแข็งพอ ทั้งรักและทั้งเกลียดสุ่มแน่นในหัวใจสุดช้ำ

ไปเพลินอยู่ไหนเจ้าทุยเพื่อจ๋า เอี้ยงคอยตั้งตาหาทุยทุกวัน หรือมีเพื่อนใหม่จึงคิดลืมกัน ลืมความผูกพันเมื่อวันก่อนมา ลืมเพลงที่เอี้ยงเคยร้องกล่อมทุย ลืมโคลนที่ลุยคุ้งครองท้องนา ทิ้งหญ้าและฟางที่เลี้ยงทุยมา ไปเพลินอุรากับใครที่ไหน ต่อนี้ไปเอี้ยงคงเหงาเศร้าตรมฤดี สุขล้นปนมีมามลายเพราะทุยลืมคำ ใจคอจะลืมเอี้ยงลงเชียวหนอ ตัวดำไม่พอแถมใจยังดำ น้ำตาเอี้ยงไหลดุจสายฝนพรำ ทุยใจช่างดำทำเอี้ยงได้ลง

วิ่งหารักมาอ่อนใจ เอ่ยไหลซบทรายกระเซ็น ชื่นฉ่ำเย็น อย่างเป็นน้ำ เซาะทราย โลกของฉันมีแต่เธอ เฝ้าฝันละเมอไม่วาย อยากบอกทรายกับสายน้ำ จำนรรจา ว่ารัก ฉันสร้างจากทราย อาจสลายเพียงในพริบตา คลื่นรัก ที่ลอยสาดมา เซาะอุรา น้ำตากระเซ็น แอ่งน้ำนั้นปลาใฝ่ปอง แต่รักของทรายจะเย็น ไม่วายเว้น ต้องการน้ำ เซาะทราย โลกของฉันมีแต่เธอ เฝ้าฝันละเมอไม่วาย อยากบอกทรายกับสายน้ำในความจริง ว่ารัก ฉันสร้างจากทราย อาจสลายเพียงในพริบตา คลื่นรัก ที่ลอยสาดมา เซาะอุรา น้ำตากระเซ็น แอ่งน้ำนั้นปลาใฝ่ปอง แต่รักของทรายจะเย็น ไม่วายเว้น ต้องการน้ำ เซาะทราย โลกของฉันมีแต่เธอ เฝ้าฝันละเมอไม่วาย อยากบอกทรายกับสายน้ำในความจริง

โอ่ โอ โอ้ความรักเอย ก่อนเจ้าเคยภิรมย์ชมชื่นอุรา อยู่กับฉันทุกวันเรื่อยมา ไม่แรมลาหายหน้าไปไหน ดื่มด่ำฉ่ำหวานนักเอย สุดเปรียบเปรย หวานใดเลยจะเทียบทัน สุขในรักทุกคืนและวัน โลกของฉันทุกวันรื่นรมย์ แต่บัดนี้เจ้ามาห่างเหินไป ปล่อยใจระทม สุดเหว่ว้าน้ำตาพร่างพรม ระงมพร่ำเพรียกร้องเรียกหา กลับมาเถิดนะรักเอย กลับมาเชย ชิดชมดังเก่าเถิดหนา อย่าให้ฉันต้องตรมอุรา กลับเถิดหนาสัญญาจะคอย

หม่นฟ้ามัวเมฆดำมืดครึ้ม โลกเหงาซึมไร้ความสดใส ความรักเรามิดมืดดังฟ้าไกล เกินจะใฝ่ฝันปอง ฝันไว้สุดงามเลิศลอย ต้องหงอยเหงาใจเศร้าหมอง ม่านประเพณี กั้นขวางทางเคียงครอง ความรักต้องหยาดลงกลางคัน ไร้บุญวาสนาขอลาชั่วชีวัน แม้ชาติหน้าถ้ามีดังหมายมั่น คงได้ครองคู่กันมิพรากจากจร หม่นฟ้ามัวเมฆดำมืดครึ้มทรวงเศร้าซึมเหลือจะไถ่ถอน โอ้รักเราคล้ายดุจดังละครจึงปรวนแปรยอกย้อน ย้อนยอกใจเรา

เมื่อวานนี้เธอยังพูดกับฉัน แต่วันนี้พลันมาเปลี่ยนแปลงไป ทำตัวเหมือนไม่สนใจ เป็นเพราะเหตุใดหันหน่อนี่ วานนี้ยังดีกันอยู่เลย เมื่อวานนี้เธอยังเล่นยังหัว แต่วันนี้ตัวเธอกลับเมินเฉย โกรธเคืองแค้นอันใดเลย เฉลยบอกมาให้เข้าใจนิ่งไว้ทำไมใจฉันข้อง มีสิ่งไหนซุกซ่อนใจบอกมาทำ เย็นชาแสนระอาหม่นหมอง มีใดไหนเพิ่มต่อเติมเข้ามาเกี่ยวดอง จึงมองฉันเหมือนคนอื่นไกล เมื่อวานนี้เธอยังพูดกับฉัน แต่วันนี้พลันมา เปลี่ยนแปลงไป ให้ฉงนในฤทัย เป็นเพราะเหตุใดกันหนอนี่ วันนี้เธอไม่เหมือนเมื่อวาน

ดั่งแก้วร้าวมีรอยยากจะประสาน อยู่ไปคล้ายคอยวัน ยุบแตกสลาย ดังเชือกกร่อนคลายเกลียว ไม่เหนียวดังใจ คอยวันสุดท้าย จะมาเยื่ยมยล เจอะหน้าฉันทีไรเหมือนโกรธใครมา บึ้งตึงและเย็นชาเหลือจะทานทน ดังไม่มีชีวิตจิตใจคล้ายไกกล ทุกข์ใจจำทน หม่นหมองอุรา จะแกล้งกันอยู่ไย ไม่พอใจบอกมา พร้อมรับบัญชาถ้าเธอต้องการ ฉันหรือกล้าขัดขืน ฝ่าฝืนดึงดัน แม้จะประหารก็พร้อมยอมให้ ดั่งแก้วร้าวมีรอยยากจะประสาน อยู่ไม่คล้ายคอยวันยุบแตกสลาย ใครเขาดีกว่าฉัน ก็เชิญหันหน้าไป ช้ำใจร้องไห้ก็เพียงครั้งเดียว

ส่องกระจกทีไร เหลือบเห็นข้อความในกระจกนั้น ดวงตามันชุ่มมันฉ่ำ มันเจ็บมันช้ำ มันทรมานจิตใจ มันเป็นตัวอักษร ที่เธอบรรจงเขียนไว้ก่อนไป คืนไปยังคนเดิมของเธอ ที่เธอรักเกินใคร ใจเธอและใจเขาป่านนี้ สองหัวใจรักคงล่องลอยสวรรค์ เธอคงจะเพลินใจสุขสันต์ ฉันสิเศร้าสิ้นดี เธอคงจะพลอดรักกับเขาอยู่ ที่รู้เรากำลังนอนกอดหมอน ใจรำพึงคะนึงถึงตอน ที่ฉันและเธอ กำลังต่างมีความสุขกัน ใจรำพึงคะนึงถึงตอน ที่ฉันและเธอ กำลังต่างมีความสุขกัน

ปลิดปลิวเคว้งคว้าง ชีวิตฉันดังใบไม้ที่หลุดลอย น้ำตาฉันเป็นลำธาร อาบรักที่ผิดหวังในตัวเธอ ร้องทุกข์กับผืนทราย ที่เผลอใจไปรักเธอ จึงต้องมานั่งซึมเหม่อ เพราะรักเธอเพียงข้างเดียว หยาดฝนพร่างฟ้า ชีวิตฉันปรารถนาเธอผู้เดียว รักเอยเหมือนดังคมเคียว เกี่ยวแม้ข้าวที่เขียวยังคานา ฝนเอยจงเป็นพยาน ข้าขอวอนจงเมตตา จงช่วยทำให้ใจข้า ได้ร้างราลืมรักลง จงช่วยทำให้ใจข้า ได้ร้างราลืมรักลง

ดั่งแก้วบ้างเขาปาขว้างไป แหลกสะลายกระจายไร้สิ้นชิ้นดี จะแต่งเต็มเสริมทรง ก็คงมิคงที่ จะเทียบเทียมของดี ของเดิมได้หรือ เช่นกับฉันเหมือนดังแก้วนั้น เธอทำฉันเสียเยินยับด้วยน้ำมือ สู้ทำดีแทบตายด้วยใจแสนจะซื่อ สิ่งตอบแทนนั้นคือน้ำตาท่วมใจ ฉันผิดหรือไร ถึงได้รับกรรม เกินกระทำของเธอนั้นมันขื่นไป ฉันสุดรักเธอ รักสุดหัวใจ เธอยังมาทิ้งไปหาใหม่ได้ลง เจ็บปวดใจทุกวันและคืน หลับก็ฝืนยามตื่นเฝ้าแต่พะวง เธอไม่เคยเหลียวแล ได้แต่ซ้ำเติมส่ง เคยที่จะพะวงสงสารบ้างไหม

สุดขอบฟ้าไกลโพ้นแดนแผ่นดิน แรงนกบินไม่อาจถึง ห่างสุดตา ไกลแม้นดาวดึงส์ เกินซึ่งคนจะเอื้อมไป แต่รักยังคงผกผัน หลีกบิน เหิรลอยเล็ดลอดไป อยู่ไหนใกล้ไกล เจ้าบินไปด้วยแรงศรัทธา อุปสรรคขวากหนาม บางหนทางมืดตัน ไม่สำคัญใดหรอกหนา หากเกื้อหนุน บุญร่วมทำกันมา พรหมน้อมพาให้สุขสันต์ สุดขอบฟ้าลับตาไกลกัน ยังพบวันได้เจอะเจอ

เฝ้าคนึงถึงเธอไม่คลายเธออยู่ไหนดวงใจฉันใฝ่หาเธอ ด้วยความรักล้นใจ ด้วยอาลัยล้นเอ่อใคร่อยากพานพบเธอผู้เป็นยอดขวัญ ด้วยคิดถึงฝังตรึงแน่นทรวงห่วงและหวงละเมอเพ้ออยู่ทุกวัน หลับก็ฝันถึงเธอ ตื่นก็เพ้อรำพันอยากใกล้เคียงชิดกันทุกวันและคืน แม้นหากฉันบินได้ดั่งฤทัยจะบินไปซบทรวงแนบดวงกมล ลิบหล้าฟ้าไกล ฉันไม่พะวงใจยืนยงมั่นคงมิมีเสื่อมคลาย แต่ก็เพียงคิดไปเท่านั้นไม่มีวัน เป็นจริงได้ดั่งฤทัย ด้วยแรงคิดถึงเธอ จึงพร่ำเพ้อพูดไปเพื่อให้เธอรู้ในหัวใจแห่งฉัน แม้นหากฉันบินได้ดั่งฤทัย จะบินไปซบทรวงแนบดวงกมล ลิบหล้าฟ้าไกล ฉันไม่พะวงใจยืนยงมั่นคงมิมีเสื่อมคลาย แต่ก็เพียงคิดไปเท่านั้นไม่มีวัน เป็นจริงได้ดั่งฤทัย ด้วยแรงคิดถึงเธอ จึงพร่ำเพ้อพูดไปเพื่อให้เธอรู้ในหัวใจแห่งฉัน

ว้าเหว่เร่ไปกับหัวใจช้ำ เหงากระหน่ำ ค่ำลงนอนนับดาว โอ้เราประคองรักไม่เป็น กฎเกณฑ์การเอาใจสูญเปล่า ฟ้าในคืนนี้จึงดูเศร้า เดือนเสี้ยวแขวนแทนดาว ราวฟ้าดูริบหรี่ ว้าเหว่อยากเร่ไประบายสี เขียวขจีห่มชีวีพฤกษ์ไพร อยากบินไปทาสีฟากฟ้า ให้ดูงามตาเป็นฟ้าใหม่ สีดำคืนรอยช้ำในดวงใจ จะทาสีขาวให้ ใครใครหัวใจงาม โอ้เราประคองรักไม่เป็น กฎเกณฑ์การเอาใจสูญเปล่า ฟ้าในคืนนี้จึงดูเศร้า เดือนเสี้ยวแขวนแทนดาว ราวฟ้าดูริบหรี่ ว้าเหว่อยากเร่ไประบายสี เขียวขจีห่มชีวีพฤกษ์ไพร อยากบินไปทาสีฟากฟ้า ให้ดูงามตาเป็นฟ้าใหม่ สีดำคืนรอยช้ำในดวงใจ จะทาสีขาวให้ ใครใครหัวใจงาม

เมื่อก่อนเธอและฉัน เราต่างเป็นเพื่อนกัน ส่วนตัวเรานั้น เราเข้ากันได้ดี รู้ใจกันและกัน ความผูกพันล้นปรี่ เยื่อใยและไมตรี แต่จู่ๆเราสอง ต้องจากกันเหินห่าง ต้องนานๆครั้ง จึงเจอะกันสักที พบเจอกันเมื่อใด เราสุขใจล้นปรี่ พูดคุยกันทั้งวัน แล้ววันหนึ่งเรามาเจอหน้ากัน เธอนั้นสิมีคู่ขวัญ เป็นเงาเฝ้าเธอไม่ห่าง (โว้โฮ …) ใจแสนจะปวดร้าว ทนฝืนยิ้มให้กับเขา กลืนกลบรอยเศร้าหมอง เพิ่งจะรู้ว่ารัก มันก็สายแล้วนั่น คงไม่มีวันได้ชื่นชมสมปอง น้ำตารินตกใน เต็มปรี่ไปทุกห้อง เฝ้ามองอย่างเสียดาย เมื่อก่อนเธอและฉัน เราต่างเป็นเพื่อนกัน ส่วนตัวเรานั้น เราเข้ากันได้ดี รู้ใจกันและกัน ความผูกพันล้นปรี่ เยื่อใยและไมตรี แต่จู่ๆเราสอง ต้องจากกันเหินห่าง ต้องนานๆครั้ง จึงเจอะกันสักที พบเจอกันเมื่อใด เราสุขใจล้นปรี่ พูดคุยกันทั้งวัน แล้ววันหนึ่งเรามาเจอหน้ากัน เธอนั้นสิมีคู่ขวัญ เป็นเงาเฝ้าเธอไม่ห่าง (โว้โฮ …) ใจแสนจะปวดร้าว ทนฝืนยิ้มให้กับเขา กลืนกลบรอยเศร้าหมอง เพิ่งจะรู้ว่ารัก มันก็สายแล้วนั่น คงไม่มีวันได้ชื่นชมสมปอง น้ำตารินตกใน เต็มปรี่ไปทุกห้อง เฝ้ามองอย่างเสียดาย น้ำตารินตกใน เต็มปรี่ไปทุกห้อง เฝ้ามองอย่างเสียดาย

ไฟ หมอดลง ยังคงทิ้งรอย เถ้าถ่าน เธอ ตัดสัมพันธ์ ฉันขาด เยื่อใย ไม่ มีเหลือเลย แม้เพียงเศษเสี้ยว แห่งใจ สลัด ตัดรอนฉันไป ทั้งยังรักอยู่ ใจ แหลกราน สุดทรมาน ดวงแด เธอ มิเคยแล เหลียวหน้า มาดู คำ หวานทุกคำ ที่เคยกระซิบ ข้างหู มันกลับเป็นคำเชิดชู ที่มากแสลง เธอรักอยู่กับใคร ทำไมฉันจะไม่รู้ ตาหลอกลวงทั้งคู่ เธอส่อแสดง เธอ พรากฉันไป เพราะมีรักใหม่แอบแฝง ช่างทำได้ พลิกแพลง ย้อนยอกอุรา คง สะใจที่ทำฉันให้ ตรอมตรม คง สาอารมณ์ สมปรารถนา วัน นี้มีชัย ยิ้มย่องผ่องใส เถิดหนา วันหนึ่งอาจตรมน้ำตา เหมือนดัง เช่นฉัน เธอรักอยู่กับใคร ทำไมฉันจะไม่รู้ ตาหลอกลวงทั้งคู่ เธอส่อแสดง เธอ พรากฉันไป เพราะมีรักใหม่แอบแฝง ช่างทำได้ พลิกแพลง ย้อนยอกอุรา คง สะใจที่ทำฉันให้ ตรอมตรม คง สาอารมณ์ สมปราถนา วัน นี้มีชัย ยิ้มย่องผ่องใส เถิดหนา วันหนึ่งอาจตรมน้ำตา เหมือนดัง เช่นฉัน

ยอดรัก ไยเธอเมินหน้า เหมือนว่า ไม่รักหรือไร บอกแล้ว เธอจำได้ไหม รักเธอ รักเธอ รักเธอ โลกนี้ ไม่มีความหมาย ขอยอมตาย จะควานหาเธอ สุดชีวิต คิดว่าคงจะเจอ ขอบอกเธอ ว่ารักนิรันดร์ จะตาม เจ็ดคาบสมุทร โลกคงหยุด เพื่อดูฉัน จะตาม ถึงดวงพระจันทร์ เอาดวงดาวนั้น มากำนัลแด่เธอ ยอดรัก ฉันยังร้องไห้ หัวใจ ปวดร้าวเพราะเธอ ห้ามแล้ว ก็ยังบ่นเพ้อ ขาดเธอ เหมือนดังขาดใจ จะตาม เจ็ดคาบสมุทร โลกคงหยุด เพื่อดูฉัน จะตาม ถึงดวงพระจันทร์ เอาดวงดาวนั้น มากำนัลแด่เธอ ยอดรัก ฉันยังร้องไห้ หัวใจ ปวดร้าวเพราะเธอ ห้ามแล้ว ก็ยังบ่นเพ้อ ขาดเธอ เหมือนดังขาดใจ

คอยน้อง ข้องใจ เจ้าจากไปไหนจึงลืมพี่ เจ็บไข้ไฉน เหตุใดป่านนี้ พี่นับนาทีเฝ้างมงาย คอยน้อง จะมา พร่ำเพรียกเรียกหา ทุกเช้าบ่าย ดึกดื่นเคลื่อนคล้อย ยิ่งคอยยิ่งหาย มิเห็นโฉมกายดูผิดที่ คอยน้องมาครองคู่ เคยรู้เวลาดี เจ้ารักหรือลวงล่อ จึงทรมานพี่ ผิดนัด ป่านนี้ ป่านนี้ ป่านนี้ ไม่เห็นหน้า คอยน้อง ข้องใจ เจ้าจะทราบไหมพี่คอยท่า คอยน้อง ไม่เห็นหน้า คอยความเมตตา จากนวลน้อง คอยน้องมาครองคู่ เคยรู้เวลาดี เจ้ารักหรือลวงล่อ จึงทรมานพี่ ผิดนัด ป่านนี้ ป่านนี้ ป่านนี้ ไม่เห็นหน้า คอยน้อง ข้องใจ เจ้าจะทราบไหมพี่คอยท่า คอยน้อง ไม่เห็นหน้า คอยความเมตตา จากนวลน้อง

ฉัน รัก เธอ แม้เทียบเสมอ กับดวงชีวิต รัก เธอ ชั่ว นิจ นิรัน-ดร แม้ เธอห่างไกล ใจก็หวง ห่วง นิวรณ์ ถึง แม้ ม้วย มรณ์ ไม่ ถอน รักที่มี รัก ฉัน มั่น เหมือนดังตะวัน มั่นรักฟากฟ้า รัก ดัง หมู่ ปลา รักวา-รี เหมือน ดังกับแหวน แสนจะรัก แก้ว มณี เหมือน ขุน คี รี สวาทพื้น ดินเดียวกัน มาก มาย ราวกับห้วง มหรร-ณพ มิรู้จบ ดังกับมี ทำนบ กั้น แต่มั่นคง เหมือน ดั่งสิงขร ซ้อน แผ่นดินนั้น ทั้ง ความซื่อสัตย์ มัด ใจคงมั่น ดั่ง ตะวันซื่อต่อฟ้า ฉัน รัก เธอ แท้จริงเสมอ ไม่ลวงให้หลง รัก ฉัน มั่น คง ดังวาจา เห็น ใจเถิดหนอ ขอมอบไว้ ให้ สัญญา ฉัน จะ บู ชา ชั่ว นิจ นิรัน-ดร ชั่ว นิจ นิรัน-ดร ชั่ว นิจ นิรัน-ดร

รื่นรมย์สมอุรา ชื่นตาฟ้าเบิกบาน นกร้องขับขานสราญแสนสุขตา แมกไม้โบกใบพลิ้ว รื่นริ้วลมเริงร่า เมื่อรักลอยลมมาแนบอุราสมดังใฝ่ สมรักเราเคยปอง สุขสองประคองใจ ชื่นรักชักชวนให้สุขไหนปาน รื่นรมย์สมอุรา ชื่นตาฟ้าเบิกบาน นกร้องขับขานสราญแสนสุขตา แมกไม้โบกใบพลิ้ว รื่นริ้วลมเริงร่า เมื่อรักลอยลมมาแนบอุราสมดังใฝ่ สมรักเราเคยปอง สุขสองประคองใจ ชื่นรักชักชวนให้สุขไหนปาน

ตักคุณน่าหนุนนอนตาย อวบๆ ละม้ายคล้ายหมอน หากผมได้หนุนนอน ไม่หลอกไม่หลอน จะนอนจนตาย ตักคุณน่าหนุนนอนตาย อวบๆ ละม้ายคล้ายหมอน หากผมได้หนุนนอน จะลืมตาช้อนขึ้นสบตา ไม่ทำตักช้ำ ทำดี อุ่นๆ อย่างนี้รักษา นอนหนุนไม่ถึงชา จะลุกขึ้นมานั่งเคียงกัน ลืมตายเสียดายตักคุณ นอนหนุนเข้าแล้วสุขสันต์ เสียดายเป็นแต่เพียงฝัน เมื่อไหร่ตักนั้นจะได้หนุนนอน ตักคุณน่าหนุนนอนตาย อวบๆ ละม้ายคล้ายหมอน หากผมได้หนุนนอน ไม่หลอกไม่หลอน จะนอนจนตาย ลืมตายเสียดายตักคุณ นอนหนุนเข้าแล้วสุขสันต์ เสียดายเป็นแต่เพียงฝัน เมื่อไหร่ตักนั้นจะได้หนุนนอน ตักคุณน่าหนุนนอนตาย อวบๆ ละม้ายคล้ายหมอน หากผมได้หนุนนอน ไม่หลอกไม่หลอน จะนอนจนตาย หากผมได้หนุนนอน ไม่หลอกไม่หลอน จะนอนจนตาย หากผมได้หนุนนอน ไม่หลอกไม่หลอน จะนอนจนตาย

ความรัก เหมือนกับบทเพลง ที่บรรเลง กันอยู่เรื่อยมา มีทั้งความหวาน ชื่นระรื่นอุรา และเศร้าหนักหนา ซึ้งสะเทือนใจ ความรัก คือเพลงธรรมชาติ พิไลพิลาส อานุภาพยิ่งใหญ่ ปลุกหนุ่ม ปลุกสาว ให้มีพลังใจ เพื่อทำให้โลก มีชีวิตชีวา ความรัก คือเพลงธรรมชาติ พิไลพิลาสอานุภาพยิ่งใหญ่ ปลุกหนุ่ม ปลุกสาว ให้มีพลังใจ เพื่อทำให้โลก มีชีวิตชีวา ลำนำเพลงคือ ลำนำเพลงรัก

หนาวเนื้อห่มเนื้อ จึงหายหนาว หนาวราวอกร้าว ห่มอกหาย หนาวรักห่มรัก อุ่นรักสบาย หนาวคลายเพราะห่ม ที่สมกัน หนาวเนื้อห่มเนื้อ จึงหายหนาว หนาวราวอกร้าว ห่มอกหาย หนาวรักห่มรัก อุ่นรักสบาย หนาวคลายเพราะห่ม ที่สมกัน โอ้ตัวเราหนาวเนื้อ ไร้เนื้อห่ม หนาวลมห่มลม ยิ่งหนาวสั่น หนาวรักห่มร้าง อ้างว้างครัน หนาวสวรรค์ห่มนรก อกช้ำเอย โอ้ตัวเราหนาวเนื้อ ไร้เนื้อห่ม หนาวลมห่มลม ยิ่งหนาวสั่น หนาวรักห่มร้าง อ้างว้างครัน หนาวสวรรค์ห่มนรก อกช้ำเอย

ไหนว่าจะจำ พี่เชื่อถ้อยคำและจำติดใจ ไม่ลืม ให้จำคืนหนึ่งคืนนั้น สวรรค์อันเคยดูดดื่ม แล้วใครที่ลืมถ้อยคำ ไหนว่าจะจำ พี่เฝ้าเก็บงำ หัวใจให้เธอผู้เดียว จะมีนางอื่นหมื่นแสน ทอดแขนพี่ยังไม่เกี่ยว รักเดียวพี่จึงจดจำ จำไว้ ก็ไยหัวใจเจ้าจึงไม่เคร่ง สัญญากับพี่เอง สาบานกับพี่เอง พร้อมใจให้พี่เอง แล้วมาข่มเหงให้พี่ช้ำ ไหนว่าจะจำ แต่เจ้ากลับคำ หัวใจไม่จำไม่จริง ช่างลวงช่างหลอกยอกย้อน ดั่งน้ำใบบอนกลอกกลิ้ง น้ำใจไม่จริงอย่างคำ จำไว้ ก็ไยหัวใจเจ้าจึงไม่เคร่ง สัญญากับพี่เอง สาบานกับพี่เอง พร้อมใจให้พี่เอง แล้วมาข่มเหงให้พี่ช้ำ ไหนว่าจะจำ แต่เจ้ากลับคำ หัวใจไม่จำไม่จริง ช่างลวงช่างหลอกยอกย้อน ดั่งน้ำใบบอนกลอกกลิ้ง น้ำใจไม่จริงอย่างคำ

ค่ำคืนฉันยืนอยู่เดียวดาย เหลียวมองรอบกาย มิวายจะหวาดกลัว มองนภามืดมัวสลัวเย็นย่ำ ค่ำคืนเอ๋ย ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ยามนภาคล้ำไปใกล้ค่ำ ยินเสียงร่ำคำบอก เจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย เจ้าดอกขจรนกขมิ้นเหลืองอ่อน ค่ำแล้วจะนอนไหนเอย เอ๋ยเล่านก เอย อก ฉันทุกวันเฝ้าอาวรณ์ เหมือนคนพเนจร ฉันนอนไม่หลับเลย หนาวพระพายพัดเชย อกเอ๋ยหนาวสั่น สุดบั่นทอน ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ยามนี้เราหลงทางกลางค่ำ ยินเสียงร่ำคำบอก เจ้าช่อไม้ดอกเอ๋ย เจ้าดอกขจรฉันร่อนเร่ พเนจร ไม่รู้จะนอนไหนเอย เอ๋ยโอ้หัวอกเอย

คนเราต้องมี หัวใจ ต้องมีเลือดเนื้อ ข้างใน ต้องมีความดี คู่กาย ต้องมีความหมาย ในตัวเอง อดีตที่เคย ผ่านมา เราคงต้องผ่าน พ้นไป จะดีหรือเลว อย่างไร ขึ้นอยู่กับใจ เราเอง กระเสือก กระสน ดิ้นรน กันไป ก่อนเคย เลวร้าย ก็ลืม ให้ลง มีเพียง พรุ่งนี้ เรื่องเก่าเก่า ก็ปลง ด้วยใจ ซื่อตรง เราคง ได้ดี ถ้าบัวไม่มี รากใบ คงมองไม่สวย เท่าไหร่ ถ้าบัวแล้งน้ำ แห้งตาย ไม่เหลือความหมาย ให้ชวนมอง คนเราก็คง เหมือนกัน นึกฝันแต่ความ ยิ่งใหญ่ หลงลืมว่าเคย เป็นใคร สุดท้ายก็บัว แล้ง น้ำ กระเสือก กระสน ดิ้นรน กันไป ก่อนเคย เลวร้าย ก็ลืม ให้ลง มีเพียง พรุ่งนี้ เรื่องเก่าเก่า ก็ปลง ด้วยใจ ซื่อตรง เราคง ได้ดี ถ้าบัวไม่มี รากใบ คงมองไม่สวย เท่าไหร่ ถ้าบัวแล้งน้ำ แห้งตาย ไม่เหลือความหมาย ให้ชวนมอง คนเราก็คง เหมือนกัน นึกฝันแต่ความ ยิ่งใหญ่ หลงลืมว่าเคย เป็นใคร สุดท้ายก็บัว แล้ง น้ำ

ถ้า เธอมีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย เธอคงไม่ปล่อย ให้ฉันต้องคอย อย่างนี้ เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี เธอคงมองซึ้งถึงความหวังดี ที่มี เรื่อยมาสู้ รอ รอแล้วรอแล้ว รอไม่สิ้น รอจนใกล้ดับ ถมทับแผ่นดิน แผ่นฟ้า เธอมองไม่ซึ้งถึงสายตา เธอมองไม่ซึ้งถึงความบูชา ว่าฉันศรัทธาเพียงใด น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ

จากแผ่นดิน ถิ่นโพ้นทะเล ด้วยเรือน้อย ล่องลอยสุดไกลแสนไกล หอบติดมาเสื่อผืนหมอนใบ สู่อ่าวไทย แผ่นดินสยาม ดั่งมังกร ซ่อนซุกกายา หลบหลีกมา สุดไกลจากไฟสงคราม ใต้ใบบุญ แผ่คุ้มยังจำ ตั้งใจทำ สัมมาหากินกันตาย สร้างตำนาน การค้าให้คนประจักษ์ สร้างตำนาน ความรักระบือไกล ให้กำเนิด หนุ่มสาวรุ่นเยาว์วัย ซึ่งล้วนเป็น คลื่นลูกใหม่ที่ไฟแรง เข้าชิงชัย ในชั้นเชิงธุรกิจ ด้วยปัญญา ความคิดที่พลิกแพลง เรื่องหัวใจ ศึกรักเริ่มรุนแรง ผลของมัน แสดงชัดเจนที่ใจ ผ่านคืนวัน อันพากเพียร เหม่อมองเหรียญ เศษตังค์ครั้งยังซ่อนกาย เมื่อมังกร เริ่มผงาดลาย ตั้งใจหมาย ตอบแทนพระคุณผืนดิน ผ่านคืนวัน อันพากเพียร เหม่อมองเหรียญ เศษตังค์ครั้งยังซ่อนกาย เมื่อมังกร เริ่มผงาดลาย ตั้งใจหมาย ตอบแทนพระคุณผืนดิน

รักเพื่อพบแล้ว พลัดพรากไม่เคยคิดจาก รักจริงจากใจ รักชั่ว นิรันดร์ รักกันเรื่อยไปดื่ม ด่ำ ฤทัย ไม่คลายใจ รักกัน รักซ่านทรวงซึ้ง ดวงจิตความรักฝังติด ชิดชมผูกพัน รักเราหวานชื่น ทุกคืนทุกวันไม่ แปร รัก ปัน เปลี่ยนใจไปให้ ใคร ตัว ตาย ยังรัก ภักดี ต่อเธอ ไม่หวั่นไหวรัก เรือง รอง ผ่องใส เอา รัก ฝากโลกลอยลมไว้ สิ้นใจรัก ยังไม่ตายไม่ตรม (รัก ยัง ไม่ ตรม) รักปักตรึงถึง ภพหน้าความรักเหนือกว่า คำกวีเอ่ยชม ถึงโลกมลาย สูญตามสายลมไม่ เคย ระ ทม ชื่นชมเพียง รักเดียว เอา รัก ฝากโลกลอยลมไว้ สิ้นใจรัก ยังไม่ตายไม่ตรม (รัก ยัง ไม่ ตรม) รักปักตรึงถึง ภพหน้าความรักเหนือกว่า คำกวีเอ่ยชม ถึงโลกมลาย สูญตามสายลมไม่ เคย ระ ทม ชื่นชมเพียง รักเดียว

ไม่มี วัน ที่ เรา จะพราก จาก กัน ไม่ มี วัน ที่ เรา จะพราก จาก กัน ไม่ มี วัน ที่ ฉัน จะขาดเธอ รัก เธอเสมอ จิตใจ ตัดน้ำ ไม่ขาด ฉันใด เยื่อใย ความรัก ไม่ขาดกัน อยู่ แดน ดิน ถิ่นไหน ไม่เปลี่ยนแปลง รัก เธอไม่แล้ง จากฉัน ชุ่ม รัก ชื่นฉ่ำ ทุกวัน มั่นรัก เธอนั้น ตลอดมา ภมร ไม่ เคย พราก ดอก ไม้บาน สาย ธาร ไม่เคย พรากเหล่า มัจฉา สายลม แทรก รัก ฉันปลิว ไปมา ฝากไว้ ทั่วหล้า ตามติดเธอ ทุกแห่งไป ไม่ มี วัน ที่ เรา จะพราก จาก กัน ไม่ มี วัน ที่ เรา จะพราก จาก กัน ไม่ มี วัน ที่ฉัน จะจืดจาง รัก เธอไม่ร้าง จากใจ อยู่หรือ ตายดับ ลับไป รักยิ่งใหญ่ ซอนไซร้ ซึมใจเธอ ไม่ มี วัน ที่ เรา จะพราก จาก กัน ไม่ มี วัน ที่ เรา จะพราก จาก กัน ไม่ มี วัน ที่ เรา จะพราก จาก กัน

ถ้าฉันมี สิบหน้า อย่างทศกัณฐ์ สิบหน้านั้น ฉันจะหัน มายิ้มให้เธอ สิบลิ้น สิบปาก จะฝากคำพร่ำเพ้อ ว่ารักเธอ รักเธอ เป็นเสียงเดียว ถ้าฉันมี ยี่สิบตา อย่างทศกัณฐ์ ยี่สิบตา ของฉัน จะมองเธอไม่เหลียว ยี่สิบแขน จะสวมสอด กอดเธอผู้เดียว ยี่สิบสีดา อย่ามาเกี้ยว ไม่แลเหลียวมอง แต่ฉันมี หน้าเดียว ซีดเซียวทุกข์ทน ด้วยความจน ความขัดสน จนเงินและทอง หนึ่งลิ้น หนึ่งปาก ไม่อาจจักผยอง ว่าฉันปอง ฉันปอง เธอแม้เงา และฉันมี ตาคู่เดียว แลเหลียวเมียงมอง อีกมือสอง ของฉัน มันอาภัพอับเฉา ดาวจากสรวง หรือจะร่วง สู่ทรวงอกเรา ได้แต่ซบเซา เศร้าลำเค็ญเป็นไปไม่ได้