มวลเหล่าดอกไม้ เป็นสื่อ...ให้คนเด็ดถือชมเชย
เจ้าอยู่ในที่เปิดเผย เขาใคร่เชย...เห็นเจ้าก็เลยเด็ดมา
คนเด็ดก็เพราะมันใกล้ ใครใกล้เด็ดไปสมอุรา
บานล่อใจใครจะรู้...ค่า ต่างปรารถนาจะได้ชม
ทิ้งไว้หมองไหม้เสียเปล่า ขืนปล่อยเจ้า ผึ้งไม่เคล้าก็เฉาด้วยลม
ทิ้งไยให้ตรมเหยื่อผึ้งเหยื่อลม ให้คนเขขาชมดีกว่า
ดีกว่าจะทิ้งคาต้น โรยหล่นผู้คนไม่เห็นราคา
เจ้าใกล้มือเจ้าต้องถือว่า ไม่ใช่ดอกฟ้าที่ห่างไกล
