เพลง | MUSIC

เธอคงมีวิชาเก่งวิชามาร เธอจึงใช้พร่าผลาญทรมานใจคน ใจเท่านี้หรือจะทานทน เจอคนโอ้โฮ โกหกหน้าตาย เธอมีใจให้หลายคนทนดูไม่ได้ เคยทบทวนบ้างไหม เคยทำร้ายใจฉัน อยากเจาะใจดูใจแบ่งบัน ข้างในหัวใจเธอนั้นอย่างไร สี่ห้องหัวใจคงล้นความรัก จอมยุทธจักรความรักยิ่งใหญ่ ใจน้ำแข็งเลือดเย็นมากไป หัวใจเธอไร้ความเมตตา คงต้องมีจอมยุทธเก่งล้ำกว่าเธอ เดี๋ยวเธอคงต้องเจอ คนที่เหนือฟ้า และวันนั้นต้องเสียน้ำตา จะรอหัวเราะจอมยุทธอย่างเธอ และวันนั้นต้องเสียน้ำตา จะรอหัวเราะจอมยุทธอย่างเธอ

หยาดน้ำไหลซึม ซึมจนท่วมตา รวยระรินไหลมาเสียจนเอ่อใจ เหน็บหนาว ร้าวรอนเพราะความอ่อนไหว ทรมานหัวใจเพราะเธอหลอกฉัน มันเป็นเวรหรือกรรมปางก่อน ที่ตามมารับกรรม ได้อย่างสาใจจริงจริง นี่หรือเรา เธอทำลายหัวใจ ฉันขาดยับเยินลง ไม่มีแม้แต่คำลา หรือบอกกล่าวสักคำ ใจฉันที่จมอยู่กับเธอ เจ็บเจียนตายแทบขาดใจ เราก็คงจบลงพร้อมช้ำจริงจัง ทนระบมปวดใจ เพราะรักเลือนลาง ช้ำเกินที่จะช้ำ ช้ำเกินที่จะช้ำ มันเป็นดังบทเรียนที่ จดจำ เพราะคนอย่างเธอ หยาดน้ำไหลซึม ซึมจนท่วมตา รวยระรินไหลมาเสียจนเอ่อใจ เหน็บหนาว ร้าวรานเพราะความอ่อนไหว ทรมานหัวใจเพราะเธอหลอกฉัน มันเป็นเวรหรือกรรมปางก่อน ที่ตามมารับกรรม ได้อย่างสาใจจริงจริงนี่หรือเรา เธอทำลายหัวใจ ฉันขาดยับเยินลง ไม่มีแม้แต่คำลา หรือบอกกล่าวสักคำ ใจฉันที่จมอยู่กับเธอ เจ็บเจียนแทบขาดใจ

ก่อนใจฉันนั้นรักเธอยิ่งสิ่งใด ผิดเพียงไหน มิเคยเคืองโกรธสักที แต่มาครั้งนี้ ห้ามใจไว้ไม่ไหวจริงจริง เลือดในกาย ร้อนพุ่งเป็นควันพล่านออกมา เจอะตำตา เห็นชัดเจนและโปร่งใส เธอคู่เคียงใคร ก้าวเดินไปต่อหน้าตา สุดจะทนดูเธอ หยามใจกันพลันรีบเดินเลี่ยงมา ครั้งนี้ตำตา และสุดจะตำใจที่สุดเลย วันหนึ่งหรอกหนาแล้วจะรู้สึก แล้วเธอจะรู้สึก วันใดเธอเดินทางพลาดไป เจ็บปวดใจใครจะดูแลและสนใจ จะโกรธจะแค้นเธอสักเท่าไหร่ ก็ทำใจไม่ได้ เธอจะเป็นจะตายทั้งคน ทนดูไม่ได้ จะโกรธจะแค้นเธอสักเท่าไหร่ ก็ทำใจไม่ได้ เธอจะเป็นจะตายทั้งคน ทนดูไม่ได้

เธอทำกับฉันครั้งนี้รุนแรง เป็นใครเล่าใครจะทนอยู่ไหว เกินความต้องการ ให้ใจเธอแล้วเต็มใบ ก็เลยเสี่ยงวางเดิมพัน กลับโดนข่มเหงใจมานาน ครั้งนี้มันเกินทน เจอใครก็ทักรักทันควัน เหยียบเรือสองแคมไม่พอ ยังแถมจับปลาสองมือ สับรางรักคล่องกระไร เชี่ยวชาญเก่งเกมส์หัวใจ กี่ครั้งแล้วเคยให้อภัยได้ใจทุกที เพราะฟิวส์มันขาดแล้ว หมดแล้ว ลัดวงจรภายใน ใจนั้นให้มันลงเอย ก็ฟิวส์มันขาดแล้ว จบแล้ว สุดจะทนดูเธอเหยียดหยาม อย่างไร้ศักดิ์ศรี จงไปจากฉันจากกันด้วยดี บอกลาเสียที จากนี้ก็เดินตามทางของเธอ เคยเปรียบฉันคล้ายอะไร โง่งมเหมือนตัวอะไร บรรจงสวมเขาเราตลอด ไม่ยอมอีกแล้ว เจอใครก็ทักรักทันควัน เหยียบเรือสองแคมไม่พอ ยังแถมจับปลาสองมือ สับรางรักคล่องกระไร เชี่ยวชาญเก่งเกมส์หัวใจ กี่ครั้งแล้วเคยให้อภัยได้ใจทุกที เพราะฟิวส์มันขาดแล้ว หมดแล้ว ลัดวงจรภายใน ใจนั้นให้มันลงเอย ก็ฟิวส์มันขาดแล้ว จบแล้ว สุดจะทนดูเธอเหยียดหยาม อย่างไร้ศักดิ์ศรี จงไปจากฉันจากกันด้วยดี บอกลาเสียที จากนี้ก็เดินตามทางของเธอ เคยเปรียบฉันคล้ายอะไร โง่งมเหมือนตัวอะไร บรรจงสวมเขาเราตลอด ไม่ยอมอีกแล้ว เพราะฟิวส์มันขาดแล้ว หมดแล้ว ลัดวงจรภายใน ใจนั้นให้มันลงเอย ก็ฟิวส์มันขาดแล้ว จบแล้ว สุดจะทนดูเธอเหยียดหยาม อย่างไร้ศักดิ์ศรี

ไม่เห็นมีใครสักคน หลุดพ้นมือเธอสักราย ไม่เห็นมีใครหนีรอดปลอดภัย เงื้อมมือของเธอสักคน ไม่เห็นจริงจังกับใคร และฉันคงคิวต่อไป มารู้สึกตัวก็สายเกินไปแล้ว ตกกระไดพลอยโจน ไม่รู้จะโดนอะไร ไม่รู้จะมาไม้ไหน บอกใจไว้แล้ว จงเตรียมรับมือเธอ งานนี้ต้องเจ็บตัว ไม่พ้นโดนเธอทำลาย เจ็บช้ำคงจำจนตาย เพียงขอร้องวอนเธอจงเห็นใจ โปรดเว้นฉันสักคน เมื่อไรเธอจึงจะพอ ไม่อยากรอท่าไม้ตาย ลงเอยที่ฉันสักราย มองเห็นใจคนรักจริง จงหยุดใจคิดมุ่งร้าย ใจเก่าปลดโยนขว้างทิ้ง ทั้งยังระแวงใจเธอกลัวไม่จริง ว่าจะมาไม้ไหน

เจ็บมามาหมายหลายครั้ง ความหลังยังฝังใจ เจ็บมาไม่รู้เท่าไร หัวใจมันมีแต่รอยแผล มีใครสักคนบ้างไหม สนใจมาเหลียวแล ขอคนที่มีรักแท้ รักษาบาดแผลนึกว่าเอาบุญ ขอ ความรักที่ดี ขอสักทีจะไม่ลืมพระคุณ ขอ คนรักที่ดี รับรองชาตินี้จะไม่ลืมพระคุณ เจ็บมามาหมายหลายครั้ง ความหลังยังฝังใจ เจ็บมาไม่รู้เท่าไร หัวใจมันมีแต่รอยแผล มีใครสักคนบ้างไหม สนใจมาเหลียวแล ขอคนที่มีรักแท้ รักษาบาดแผลนึกว่าเอาบุญ ขอ ความรักที่ดี ขอสักทีจะไม่ลืมพระคุณ ขอ คนรักที่ดี รับรองชาตินี้จะไม่ลืมพระคุณ ขอ ความรักที่ดี ขอสักทีจะไม่ลืมพระคุณ ขอ คนรักที่ดี รับรองชาตินี้จะไม่ลืมพระคุณ ขอ คนรักที่ดี รักฉันสักทีจะไม่ลืมพระคุณ มีไหม คนรักที่ดี รักฉันสักทีจะไม่ลืมพระคุณ

อยากจะรู้ใจเธอจริงนะ อะไรที่ทำให้เธอ ไม่อยากพบอยากเจอ ถึงมองหน้าฉันอย่างเอือมระอา คิดว่าเธอแกล้งหลอก หยอกกันเล่นเหมือนเช่นเคยมา โดนหลอกเต็มเปา เดาใจผิดหนักหนา จึงเจ็บไม่รู้ตัว ใครเขาสอนใจเธอ อยากรู้จริงเออเธอถึงเวอร์ไป อยู่ดีคิดเปลี่ยนใจ เธอช่างโหดร้ายได้อย่างน่ากลัว สอนให้ใช้คารม หลอกชื่นชมแท้ใจไม่ชัวร์ จึงตกกระไดพลอยโจนน่าปวดหัว กลัวประวัติซ้ำรอย คงเป็นวิชามาร พร่าพลาญหัวใจหลายคน มารยาร้อยเล่ห์กล ฝึกฝนได้อย่างช่ำชอง ความสวยเธอเป็นต่อ คารมไม่เป็นรอง แม้นหากใครเจอ เธอเป็นต้องหมอง ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต

คนเคยชิดใกล้ ไยมาทำลืมกัน เวลามันสั้นเกินจะทันทำใจ ไม่บอกให้รู้ ว่าเพราะเหตุใด ใจช่างดำ หรือเป็นเพราะว่า ตัวเธอเองเริ่มเซ็ง คงเป็นเพราะเพ่งเล็ง มากคนรุมตอม เอาใจไม่ซึ้ง เธอจึงอยากลอง ของใหม่ใหม่ มันคงจะง่าย ที่เดินไปจากกัน แต่เป็นการยากที่จะทนทำไป ลืมความโหดร้าย ที่ทำให้ใจ ปลุกระดม ลองเจอเข้าบ้างตัวเธอเองจะรู้ หากดึงดันสู้ดูจะรุนแรงไป ต้องใช้เวลา ที่จะสลายม็อบในใจ เธอเดินจากไป เรื่องร้ายน่าจบลง อะไรก็คงเลือนลบในอุรา ใครเลยจะมาหยั่งรู้ในจิตตน หากลองขุดค้น อาจพบแรงต้านทาน เกิดม็อบในหัวใจ มันคงจะง่าย ที่เดินไปจากกัน แต่เป็นการยากที่จะทนทำไป ลืมความโหดร้าย ที่ทำให้ใจ ปลุกระดม ลองเจอเข้าบ้างตัวเธอเองจะรู้ หากดึงดันสู้ดูจะรุนแรงไป ต้องใช้เวลา ที่จะสลายม็อบในใจ

หากบอกฉันก่อนเธอยังลังเลใจไขว้เขวคงไม่แปลก ปล่อยอกฉันแตกเธอทำเฉยเมยไม่เปิดเผยเธอรักใคร เปลี่ยนแบบฟ้าผ่าเวลาเที่ยงวันทำแบบนั้นรับไม่ไหว เธอมีรักใหม่ทิ้งฉันฉับไว ทำได้ไงไร้เหตุผล ไม่เคยทำเรื่องผิด ไม่คิดทำให้โกรธ ไม่เผลอไม่สับสน นี่หรือฉันผิดจึงคิดตัดกัน หากผิดก็ผิดตรงมีคุณธรรม ไม่ถลำทำห้ำหั่น มองเธอสำคัญใจเย็นมากไปนี่ใช่ไหมความไม่ดี ไก่อ่อนลาก่อนจำจรจากไกล ขอเก็บใจไว้แบบนี้ จำเป็นต้องจากเพราะรักศักดิ์ศรีเธอย่ำยีฉันมากไป

ขาดฉัน สักคนแล้วเธอจะหนาว มีใครบ้างไหม เอาอกเอาใจอย่างฉัน ผิดถูกเพียงไหน อภัยให้เธอเช่นกัน อยากจะมีสิ่งใดมิเคยขัดขวาง เพียรหาให้เธอประจำเรื่อยมา เธอไม่เคยจะซึ้งกับคำว่ารัก ทำตัวเย่อหยิ่งนัก รักใครไม่เคยจะทน คงจะมีคนเอาใจเธอมากล้น แต่คนอย่างเราไม่เคยสน เธอจะหนาว เธอจะหนาว วันไหนเธอขาดฉัน เธอจะหนาว เธอจะหนาว วันใดเธอทิ้งกัน ขาดฉัน สักคนแล้วเธอจะหนาว มีใครบ้างไหม เอาอกเอาใจอย่างฉัน ผิดถูกเพียงไหน อภัยให้เธอเช่นกัน อยากจะมีสิ่งใดมิเคยขัดขวาง เพียรหาให้เธอประจำเรื่อยมา เธอไม่เคยจะซึ้งกับคำว่ารัก ทำตัวเย่อหยิ่งนัก รักใครไม่เคยจะทน คงจะมีคนเอาใจเธอมากล้น แต่คนอย่างเราไม่เคยสน ตัดอกตัดใจไม่อยากจะไปตอแย ชูธงยอมแพ้โดยดีไม่มีเงื่อนไข เธอจงประสบโชคดีเหมือนดังตั้งใจ ผิดหวังวันใดไม่ต้องกลับมา เธอไม่เคยจะซึ้งกับคำว่ารัก ทำตัวเย่อหยิ่งนัก รักใครไม่เคยจะทน คงจะมีคนเอาใจเธอมากล้น แต่คนอย่างเราไม่เคยสน ขาดฉันสักคนแล้วจะหนาว

อยากรู้ว่าใจคน เช่นเธอมีกี่ใจ ไยไม่พอกับความรัก กักเก็บหมักหมมใจของคน แช่เย็นอยู่อย่างนั้น ทำเหมือนเราไม่ใช่คน หยุดนิดและคิดดู แค่เพียงสักอึดใจ ใครทุ่มเทมากกว่ากัน โปรดตรองและคิดถึงหัวใจ ที่ดองอยู่อย่างนั้น สักวันมันต้องช้ำตาย ทีละน้อยละน้อยนั่นช้ำอยู่ทุกวัน เพราะรักเธอทรมาน จนบางครั้งก็อยากตาย หัวใจคนเช่นนี้ เปลี่ยนไปง่ายสิ้นดี แล้วจะให้ฉันทนเพื่อใคร เธอเป็นคนที่ไร้ค่า คล้ายดังยักษ์มาร ปล่อยกันไปเลยดีกว่า ฉันต้องแหลกลาญ เส้นทางเราสั้น ปล่อยให้ฉันสู้ทนเพื่อฉันเอง ขาดเธอแล้วฉันคงไม่ตาย ทีละน้อยละน้อยนั่นช้ำอยู่ทุกวัน เพราะรักเธอทรมาน จนบางครั้งก็อยากตาย หัวใจคนเช่นนี้ เปลี่ยนไปง่ายสิ้นดี แล้วจะให้ฉันทนเพื่อใคร

นึกอยู่แล้วเหมือนกัน สักวันรักคงเหินห่าง เดินจากกันคนละเส้นทาง ก็ต่างคนใช่อารมณ์ ควบคุมไม่อยู่ คนเกิดมาพึ่งกัน ใจต่างกันทุกดวง มีเหตุผลมีคิดหลอกลวง ขึ้นอยู่กับความจริงใจ ให้กันเท่าไหร่ คัดค้าน ใจไม่ต้องการ จะทนอีกนานจะทิฐิกันเท่าใด คัดค้าน ใช่คิดจะพาล เพียงแต่ต้องการ ให้เธอเข้าใจฉันบ้าง ไม่มีใครเป็นต่อ และไม่มีใครเป็นรอง โกรธกันนิดเดียวไยต้อง โมเมเหมือนจะนอกใจ คนเก็บใจไว้รอ กับคนที่มีที่ไป ความผูกพันดูเหมือนห่างไกล ก็อยากให้ดูที่เคย เรื่องเพียงนิดหน่อย คัดค้าน ใจไม่ต้องการ จะทนอีกนานจะทิฐิกันเท่าใด คัดค้าน ใช่คิดจะพาล เพียงแต่ต้องการ ให้เธอเข้าใจฉันบ้าง ไม่มีใครเป็นต่อ และไม่มีใครเป็นรอง โกรธกันนิดเดียวไยต้อง โมเมเหมือนจะนอกใจ

อาจจะดู มันง่ายไปเพียงเพราะหัวใจ ยังผูกพัน บอกตัวเอง อยู่หลายวันเธอนั้นคง ไม่รัก เราจริง แค่มองตา ก็รู้กัน จากนั้นนับวันยิ่ง ห่างหายอยู่ใกล้เธอ ก็เหมือนไกล เพราะหัวใจ มัน คิด ระแวงรัก มาก ใจก็ลืมยาก ลำ บาก ใจเหลือเกิน ถูกเธอเผา จน ยับเยินหลอมจน ใจละลาย จึงอยากประกาศสถานการณ์ คับขัน มัน จำ เป็นจะได้ไม่ต้องทำหลบซ่อนเร้น ให้มัน ยากเย็น เข็ญใจให้เธอสวม เขา มาเนิ่นนานเท่าไร ไว้ ใจ จน ช้ำเองจึงอยากประกาศสถานการณ์ คับขัน มัน จำ ใจไม่อยากสร้างความกดดันให้ใคร พอใจ รักใคร ก็เชิญจบลงตรง นี้ สิ้นทางรักก้าวเดิน มันคับ ขัน จน คับใจ รัก มากใจก็ลืมยาก ลำบากใจเหลือเกิน ถูกเธอเผา จนยับเยินหลอม จน ใจ ละลาย จึงอยากประกาศสถานการณ์ คับขันมัน จำ เป็น จะได้ไม่ต้องทำหลบซ่อนเร้น ให้มัน ยากเย็น เข็ญใจ ให้เธอสวม เขา มาเนิ่นนานเท่าไรไว้ ใจ จน ช้ำเอง จึงอยากประกาศสถานการณ์ คับขันมัน จำ ใจ ไม่อยากสร้างความกดดันให้ใครพอใจ รักใคร ก็เชิญ จบลงตรง นี้ สิ้นทางรักก้าวเดินมันคับ ขัน จน คับใจ จบลงตรง นี้ สิ้นทางรักก้าวเดินมันคับ ขัน จน คับใจ

เจอจังจังเลยที่กลางใจฉัน หยามเย้ยกัน ควงคู่คลอเคล้าเคลีย สวมหน้ากาก ปิดปากหลับตาเสีย เพลียหัวใจ ภาพไม่อยากมอง เธอจงใจที่จะทำให้เห็น เน้นเน้นเปิดความจริงให้ดู ไม่รักกันยังไม่ทันได้รู้ ช้ำน่าดูพูดไม่ออกเลย เธอคงเป็นจอมเผด็จการ ผลาญใจ คนช้ำเจียนตายยังจะมาซ้ำเติม และต่อจากนี้ คงไม่มีเหมือนเดิม ลืมครั้งเรารักกัน ทำทารุณจริงแม่คุณทูนหัว เธอคงมีหัวใจซาดิสม์ หวานคารมคมมีดอาบยาพิษ คอยคิดวางแผนเผด็จการ เธอคงเป็นจอมเผด็จการ ผลาญใจ คนช้ำเจียนตายยังจะมาซ้ำเติม และต่อจากนี้ คงไม่มีเหมือนเดิม ลืมครั้งเรารักกัน ทำทารุณจริงแม่คุณทูนหัว เธอคงมีหัวใจซาดิสม์ หวานคารมคมมีดอาบยาพิษ คอยคิดวางแผนเผด็จการ คอยคิดวางแผนเผด็จการ คอยคิดวางแผนเผด็จการ

แม้เราเคยรักกันสักปานไหน และจะนานเท่าไหร่ กาลเวลาพิสูจน์ สองเราเคยมอบใจให้กัน เธอและฉัน ดูเหมือนจริงจังมั่นคง ใครใครก็รู้ และไม่นานเท่าไหร่ ก็เปลี่ยนไป ทนทำใจแค่ไรไม่เหมือนก่อน ไม่อยากคิดว่ามันคือบทเรียน แค่อยากคิดว่ามันเป็นเพียงละคร สอนใจแค่นั้น บัดนี้ความฝันเรา นั้นผันแปรต้องเลิกกัน รักที่เคยมีนั้น กลายเป็นฝันเพียงลมลม ความจริงใจฉันนั้นยังมีให้เธอ ไม่เคยเผลอใจให้ใครเชยชม แต่รางวัลตอบแทน กลับมาสาสมมันคือน้ำตา ผลสุดท้ายทางรักสองเรา นั้นต้องต่างคนต่างไป ทนมานานใช่ไหมเล่าใจเธอ รอเวลาเอาความรักคืน ผลสุดท้ายทางรักสองเรา นั้นต้องต่างคนต่างไป ทนมานานใช่ไหมเล่าใจเธอ รอเวลาเอาความรักคืนได้เลย

เขาคนนั้นคงไม่รักเธอ ฉันเคยได้เจอเขาหลายครั้ง ดูรู้ใจ มิใช่ใส่ร้ายหวงไว้ควงเอง แม้ฉันนั้นเธอไม่สนใจ รู้ตัวอยู่เองทั้งทั้งรู้เขาดีกว่า เพียงอยากให้หา คนที่เขารักเธอมากกว่าฉัน จะอยู่แห่งไหน เป็นกำลังใจให้เธอ คอยห่วงเสมอ ทั้งทั้งที่รู้แค่มีสิทธิ์หวัง เป็นความห่วงใย ลึกลึกภายในแค่นั้น ยามใดเธอเหงา เศร้าอยากได้คนเข้าใจ เพียงจดจำไว้ ว่ายังมีฉันที่เป็นห่วง มิอาจช่วงชิงจริงใจสู้ทน แค่คนหวังดี ฉันไม่มีสิทธิ์บังคับใจ ขอเพียงให้เข้าใจกันก็พอ รู้ตัวเองจึงไม่รีรอ ถอนตัวมิอาจถอนใจ แต่อดเป็นห่วงตัวเธอนั้นไม่ได้ กลัวเขาจะทำร้ายใจ มิใช่พูดกันเธอไว้เพื่อตน จากใจคน ที่หวังดี จะอยู่แห่งไหน เป็นกำลังใจให้เธอ คอยห่วงเสมอ ทั้งทั้งที่รู้แค่มีสิทธิ์หวัง เป็นความห่วงใย ลึกลึกภายในแค่นั้น ยามใดเธอเหงา เศร้าอยากได้คนเข้าใจ เพียงจดจำไว้ ว่ายังมีฉันที่เป็นห่วง มิอาจช่วงชิงจริงใจสู้ทน แค่คนหวังดี ฉันไม่มีสิทธิ์บังคับใจ ขอเพียงให้เข้าใจกันก็พอ รู้ตัวเองจึงไม่รีรอ ถอนตัวมิอาจถอนใจ แต่อดเป็นห่วงตัวเธอนั้นไม่ได้ กลัวเขาจะทำร้ายใจ มิใช่พูดกันเธอไว้เพื่อตน จากใจคน ที่หวังดี ไม่มีสิทธิ์บังคับใจ ขอเพียงให้เข้าใจกันก็พอ รู้ตัวเองจึงไม่รีรอ ถอนตัวมิอาจถอนใจ แต่อดเป็นห่วงตัวเธอนั้นไม่ได้ กลัวเขาจะทำร้ายใจ มิใช่พูดกันเธอไว้เพื่อตน จากใจคน ที่หวังดี

เลือดเย็นจริงนะเธอ เลือดเย็นน่าดู กว่าจะรู้เธอมีใครมันก็ช้าไป โดดลงไปเต็มตัว ดูว่าชัวร์แน่แล้วจึงเททุ่มใจ มีเท่าไรโปะลงไปที่ใจเธอ ดุจดังคนตะกลาม ด้วยความหิวโซ เจอะอาหาร จานโตเลยกินเสียใหญ่ ไม่ได้รู้สักนิด มีพิษภัยแอบแฝงปนมาข้างใน กว่าจะรู้มันก็สายเกินเยียวยา เธอฆ่าฉันเลือดเย็นน่าดู ฆ่ากันไม่พอแถมยังหักหลัง หวังพังทลายราบลงไม่มีเหลือ ไยเธอมาลวงกันทำไม อย่าบอกว่าเธอ เพียงจะลองดูของใหม่ ไยเธอจึงทำไม เลือดเย็นนักเล่าเธอ เลือดเย็นจริงนะเธอ เลือดเย็นน่าดู กว่าจะรู้เธอมีใครมันก็ช้าไป โดดลงไปเต็มตัว ดูว่าชัวร์แน่แล้วจึงเททุ่มใจ มีเท่าไรโปะลงไปที่ใจเธอ ไปให้พ้นไปเสียที ไม่อยากเจอะเจอแล้วคนแบบนี้ ถามจริงนะใจทำด้วยสิ่งใดนะ ไยทำไมใจจึงสุดโหด อยากดูข้างในมันเป็นยังไงใจเธอ ทำไมมันจึงเย็น ดั่งน้ำแข็งนั่นเลย

นิ่มจริงนะ นิ่มนวลจริงนะ เธอฆ่าฉัน เลือดเย็น เธอหลอกฉันมาเพื่อเซ่น ความต้องการเธอหรือ เธอมีใครอยู่ในหัวใจ ยังมาให้ท่าให้ทาง พอเธอสม ใจทุกอย่าง เธอก็สลัดตัดฉัน กว่าจะรู้ มันก็เกินสาย สุดที่จะไหวทัน เธอเชือดฉัน โดยฉันหวั่น ยังไม่ทันได้กระดิกตัว

เมื่อเหตุการณ์นั้นมันจบลง ฉากสุดท้ายก็ใครเล่าเป็นคนปิด ก็สิ่งที่เหลือคือความช้ำ เจ็บไม่จำช้ำยังไม่พอ ไม่มีทางคืนกลับมา ที่เดิมนั้นคงเป็นไปไม่ได้ จะไปไหนตามแต่ใจ เพียงแต่ขอให้ไกลจากเธอ เมื่อใจมีเท้าก้าวต่อไป จะไปไหนหัวใจจะคอยกำหนด ไม่อยากเห็นและไม่อยากจำ มันจะทำให้ใจหลงทาง ฉากสุดท้ายก็มักเป็นอย่างเงี้ยะ ไม่เคยจะมีสิ่งใดแน่นอน ตัวยังเย็นแต่ใจมันร้อน นอกมันอ่อนแต่มันแข็งใน ใช่ความรักนั้นมันยิ่งใหญ่ นั่นกับใจของใครบางคน แต่กับฉันนั้นมันสับสน จนทนไม่ไหว จะมัวเสียน้ำตาทำไม เจ็บไม่จำช้ำใจช่างมัน ทุกชีวิตนั้นต้องแข่งขัน สู้มันต่อไป หากพลั้งพลาดไปช่างมัน รักนั้นเหมือนเกมส์กีฬา จะเสียน้ำตาทำไม เจ็บไม่จำช้ำช่างมัน สิ เมื่อเหตุการณ์นั้นมันจบลง ฉากสุดท้ายก็ใครเล่าเป็นคนปิด ก็สิ่งที่เหลือคือความช้ำ เจ็บไม่จำช้ำยังไม่พอ ไม่มีทางคืนกลับมา ที่เดิมนั้นคงเป็นไปไม่ได้ จะไปไหนตามแต่ใจ เพียงแต่ขอให้ไกลจากเธอ เมื่อใจมีเท้าก้าวต่อไป จะไปไหนหัวใจจะคอยกำหนด ไม่อยากเห็นและไม่อยากจำ มันจะทำให้ใจหลงทาง ฉากสุดท้ายก็มักเป็นอย่างเงี้ยะ ไม่เคยจะมีสิ่งใดแน่นอน ตัวยังเย็นแต่ใจมันร้อน นอกมันอ่อนแต่มันแข็งใน ใช่ความรักนั้นมันยิ่งใหญ่ นั่นกับใจของใครบางคน แต่กับฉันนั้นมันสับสน จนทนไม่ไหว จะมัวเสียน้ำตาทำไม เจ็บไม่จำช้ำใจช่างมัน ทุกชีวิตนั้นต้องแข่งขัน สู้มันต่อไป หากพลั้งพลาดไปช่างมัน รักนั้นเหมือนเกมส์กีฬา จะเสียน้ำตาทำไม เจ็บไม่จำช้ำช่างมัน สิ

ปวดใจดังไฟสุมทรวง ทะลวงอกฉัน เมื่อเธอมาตัดสัมพันธ์ เอาเมื่อสายไป ใครไหนจะทันตั้งตัวยั้งหัวใจ หลอกให้หลงงมงาย ใจสุดแสนดำ อยู่ดีพูดมาดื้อดื้อว่ามีเจ้าของ ช่างพูดได้อย่างช่ำชอง ไม่ติดสักคำ ก่อนจะรักทำไมไม่บอก เล่าท้าวความ ให้เราหลงเดินตาม หลวมตัวถลำใจ จริงจริงเธอนะเรอะ เธอรู้เต็มอก ไยจึงมาเพ้อพกโกหกหน้าตาย ใจนึงก็รักจับจิตฝังใจ ใจนึงก็แสนจะแค้นเธอ ปวดใจดังไฟสุมทรวง ทะลวงอกฉัน เมื่อเธอมาตัดสัมพันธ์ เอาเมื่อสายไป ใครไหนจะทันตั้งตัวยั้งหัวใจ หลอกให้หลงงมงาย ใจสุดแสนดำ อยู่ดีพูดมาดื้อดื้อว่ามีเจ้าของ ช่างพูดได้อย่างช่ำชอง ไม่ติดสักคำ ก่อนจะรักทำไมไม่บอก เล่าท้าวความ ให้เราหลงเดินตาม หลวมตัวถลำใจ จริงจริงเธอนะเรอะ เธอรู้เต็มอก ไยจึงมาเพ้อพกโกหกหน้าตาย ใจนึงก็รักจับจิตฝังใจ ใจนึงก็แสนจะแค้นเธอ จริงจริงเธอนะเรอะ เธอรู้เต็มอก ไยจึงมาเพ้อพกโกหกหน้าตาย ใจนึงก็รักจับจิตฝังใจ ใจนึงก็แสนจะแค้นเธอ

ดั่งลมฝนดลใจ คล้ายให้เราจาก รักเอยพลัดพราก จากกันแสนไกลไกลจนสุดฝัน เดือนลับฟ้า เหมือนดารานั้นสิ้นสุดจันทร์ เปรียบเธอและฉัน ก็ไม่อาจกลับมาพบกันได้ เพื่อรักนี้ของเธอและชายคนอื่น ฉันยอมขมขื่น กล้ำกลืนทุกข์ตรม อารมณ์หวั่นไหว เจ็บคราวนี้เพราะฉันเอง หลงทางแสนไกล กว่าจะพบเธอใหม่ ต้องทนช้ำใจร้องไห้เพราะเธอ เพื่อรักนี้ของเธอและชายคนอื่น ฉันยอมขมขื่น กล้ำกลืนทุกข์ตรม อารมณ์หวั่นไหว เจ็บคราวนี้เพราะฉันเอง หลงทางแสนไกล กว่าจะพบเธอใหม่ ต้องทนช้ำใจร้องไห้เพราะเธอ

สิ้นสุดกันเพียงแค่นี้ สิ้นเยื่อใยสัมพันธ์ สิ่งที่เราเฝ้าฝัน ดุจวิมานไม่มีวันเป็นจริง รู้อยู่ว่ารักเธอแค่ไหน ซึ้งอยู่แก่ใจทุกสิ่ง ยังคิดจะหนีความจริง ทอดทิ้งคำสัญญา สิ้นสุดเพียงแค่นี้ ดีกว่ามาช้ำใจทีหลัง จะเกิดเป็นแผลเรื้อรัง คงตายทั้งที่ยังหายใจ คำว่ารักจากเธอ พูดเหมือนเป็นของหาง่าย เธอไม่ซึ้งถึงใจ จึงหลอกลวงชายหลายคน ช้ำแค่ไหนใครไม่รู้ จะสู้เก็บความทุกข์ทน สิ้นสุดความหมองหม่น สาปสิ้นคนหลายใจ สิ้นสุดเพียงแค่นี้ ดีกว่ามาช้ำใจทีหลัง จะเกิดเป็นแผลเรื้อรัง คงตายทั้งที่ยังหายใจ คำว่ารักจากเธอ พูดเหมือนเป็นของหาง่าย เธอไม่ซึ้งถึงใจ จึงหลอกลวงชายหลายคน ช้ำแค่ไหนใครไม่รู้ จะสู้เก็บความทุกข์ทน สิ้นสุดความหมองหม่น สาปสิ้นคนหลายใจ

ฉันยืนซึมเศร้า เมื่อรู้ว่าเราจะต้องจากกัน เธอกับฉันความสัมพันธ์ นับวันห่างหาย รักไม่คงมั่นเหมือนมันก่อขึ้นด้วยทราย ไม่รู้จะพังทลายลงไปเมื่อไร ขาดเธอฉันคงเหงา และเปล่าเปลี่ยว ฉันเศร้าอยู่คนเดียว ฉันแทบขาดใจ เหมือนดังกล้าขาดน้ำ ต้องตายลงไป แล้วไฉนพระเจ้า จึงให้เราจากกัน ฉันยืนซึมเศร้า เมื่อรู้ว่าเราจะต้องจากกัน เธอกับฉันความสัมพันธ์ นับวันห่างหาย รักไม่คงมั่นเหมือนมันก่อขึ้นด้วยทราย ไม่รู้จะพังทลายลงไปเมื่อไร ขาดเธอฉันคงเหงา และเปล่าเปลี่ยว ฉันเศร้าอยู่คนเดียว ฉันแทบขาดใจ เหมือนดังกล้าขาดน้ำ ต้องตายลงไป แล้วไฉนพระเจ้า จึงให้เราจากกัน

คนเคยเห็นกัน คนเคยรักกัน เคยมีความสัมพันธ์ กลับทำไม่สนใจ ไยทำหมางเมิน ทำเดินข้ามไป ก็ยังนึกเสียใจ อยากได้เธอไว้ชม คนเคยชิดใกล้ คนเคยไว้ใจ ว่าจะไม่รักใคร ให้เท่าเทียมรักเธอ คนเคยเฝ้ารอ กลับรอรักเก้อ ก็ยังคงรักเธอ ไยเธอไม่สนใจ อกเอ๋ยคงลืมวันเก่า เธอคงลืมวันเราเคยชื่นชม หากเธอคงมีคนใหม่ ทิ้งให้เราเศร้าตรม ผิดจงอภัยให้หน่อย ยังพอมีวันปรับความเข้าใจ ใครเป็นคนลืมใครก่อน นั้นไม่ใช่เหตุผล ใจยังเฝ้ารอ รอคอยรักเดิม ดุจดังครั้งแรกเริ่ม เติมใจให้กัน เคยเป็นของใคร นั้นไม่สำคัญ เนิ่นนานวันผันผ่าน ยังรอรักเดิม อกเอ๋ยคงลืมวันเก่า เธอคงลืมวันเราเคยชื่นชม หากเธอคงมีคนใหม่ ทิ้งให้เราเศร้าตรม ผิดจงอภัยให้หน่อย ยังพอมีวันปรับความเข้าใจ ใครเป็นคนลืมใครก่อน นั้นไม่ใช่เหตุผล ใจยังเฝ้ารอ รอคอยรักเดิม ดุจดังครั้งแรกเริ่ม เติมใจให้กัน เคยเป็นของใคร นั้นไม่สำคัญ เนิ่นนานวันผันผ่าน ยังรอรักเดิม

ในใจเธอนั้น มีฉันคนเดียวอยู่ซะเมื่อไหร่ เธอคอยห่วงใย แบ่งรักมากมายให้ใครหลายคน จริงใจทั่วกัน เวียนกันชื่นชม ฉันยอมขื่นขม ไม่บอกไม่เตือนเหมือนยิ่งได้ใจ จริงใจเสมอเมื่อฉันใกล้เธอ เพื่อเธอรักหลอก ไม่บอกก็รู้ไม่ดูก็เห็น เช่นนี้เรื่อยมา รักเธอสับสนจนใจระอา ฉันปรารถนา จะเปิดสภาหัวใจประชุม ยกมือไม่ไว้วางใจ ถอนใจไม่อยากแย่งยื้อ รักคนจับปลาสองมือ คืนความรักเคยผูกพัน ค้านใจ ไม่ไว้วางตน หลงกลจนใจร้าวราน เปิดใจขอเป็นฝ่ายค้าน ยกมือไม่ไว้วางใจ เธอยังสนอง ตอบฉันว่ารักอยู่เต็มหัวใจ ใจจริงอยากฟัง รากรักให้จมลึกลงก้นใจ กลัวเธอจะไปขุดค้นขึ้นใหม่ ทนให้อภัยฉันยอมไม่ได้ ไม่ไว้ใจเลย

ก่อนจะเอ่ยคำว่ารักให้กับใครคิดดูให้ดี จงตรองลองนึกคิดดูอีกที ว่าใจนี้ยังว่างหรือเปล่า และอย่าเอ่ยคำว่ารักให้กับใครทั้งไม่มั่นใจ หลอกกันให้รักแล้วมาจากไป ลอบทำร้ายหัวใจยับเยิน อาจจะต้องช้ำชอกช้ำ เพราะความที่ไม่แน่ใจ ลงเอย ลงเอย กับใครคิดให้แน่นอน ทั้ง ทั้ง รู้ รู้ แต่อยากให้คิดดูใหม่ รักที่มีให้ มันซ้ำมันซ้อนกับใคร มั่นใจเสียก่อน อย่าเพิ่งเอ่ยคำว่ารัก ออกมาเลยฉันเคยผิดหวัง เมื่อเธอมั่นใจว่าไม่เดินสวนทาง กับรักนั้นมั่นใจเสียก่อน ความรักเธอมีความหมาย ต่อเมื่อใจนั้นมีเหตุผล หากว่าเธอเลือกใคร ทั้งที่ใจสับสน ก็อย่าหวังว่าคือรักแท้แน่นอน อาจจะต้องช้ำชอกช้ำ เพราะความที่ไม่แน่ใจ ลงเอย ลงเอย กับใครคิดให้แน่นอน ทั้ง ทั้ง รู้ รู้ แต่อยากให้คิดดูใหม่ รักที่มีให้ มันซ้ำมันซ้อนกับใคร มั่นใจเสียก่อน รักที่มีให้ มันซ้ำมันซ้อนกับใคร มั่นใจเสียก่อน

โปรดหยุดยั้งคิด และจงทบทวนใจเธอให้ดี ลองถามตัวเองดูอีกทีว่าใคร ที่จะเอาใจเธอ และรักเธอเท่าฉันไปได้ พอมีไหมใครวานบอกที อย่าปิดบังเลย เพราะตาของตัวเธอเองมันบอก บอกว่าหัวใจเธอกำลังเป็นอื่น ตัวเธอที่ฉันเห็น เธอแท้จริงเป็นคนเริงรื่น ทำไมเดี๋ยวนี้ดูเหม่อลอย มีเรื่องใดคับใจเธอ เธอจึงมาเปลี่ยนไปง่ายดาย บอกมาซิมีใครใหม่ เธอจึงมาเปลี่ยนใจจากฉัน จะร้องไห้คร่ำครวญไปไย แม้มีเรื่องใดสำคัญเผยใจพูดกัน ไม่ต้องหวั่นไหวหรือกลัวเปิดเผยไปให้รู้ดีชั่ว ฉันเองพร้อมจะทำตัว ตามใจเธอทุกขั้นตอน โปรดหยุดยั้งคิด และจงทบทวนใจเธอให้ดี ลองถามตัวเองดูอีกทีลองใหม่ ถ้าหากคลุมเครือ เหมือนดังที่เธอกำลังทำไป จะยอมฝืนใจไปจากเธอ อย่าปิดบังเลยเพราะตาของตัวเธอเองมันบอก บอกว่าหัวใจเธอกำลังเป็นอื่น ตัวเธอที่ฉันเห็น เธอแท้จริงเป็นคนเริงรื่น ทำไมเดี๋ยวนี้ดูเหม่อลอย มีเรื่องใดคับใจเธอ เธอจึงมาเปลี่ยนไปง่ายดาย บอกมาซิมีใครใหม่ เธอจึงมาเปลี่ยนใจจากฉัน จะร้องให้คร่ำครวญไปใย แม้มีเรื่องใดสำคัญเผยใจพูดกัน ไม่ต้องหวั่นไหวหรือกลัว เปิดเผยไปให้รู้ดีชั่ว ฉันเองพร้อมจะทำตัว ตามใจเธอทุกขั้นตอน โปรดหยุดยั้งคิด และจงทบทวนใจเธอให้ดี ลองถามตัวเองดูอีกทีลองใหม่ ถ้าหากคลุมเครือ เหมือนดังที่เธอกำลังทำไป จะยอมฝืนใจไปจากเธอ จะยอมฝืนใจไปจากเธอ

คนอย่างฉัน คงมีแค่เพียงฝัน สิ่งที่ฝัน ร่วมกันในวันเก่า อยากจะคอยเตือนใจ ที่ปวดร้าว เจ็บและจำ จำฝังใจ จะไม่ขอวอน ให้เธอกลับคืนมา จะไม่เสียน้ำตาให้กับเธอ เจ็บและช้ำเท่าใด ก็ใจของฉันเอง คนอย่างเธอ ไม่มีหัวใจ อาจจะยืนมอง บนหนทางสิ้นหวัง อยากจะคอยฟัง วันที่เธอปวดร้าว หากมีวันใด วันที่เธอถูกเขาทำลาย คงสะใจ โปรดจงไปในทางที่ เธอต้องการ จะทนยอมทำใจที่เคยผิดหวัง ที่ผิดพลั้งพลาดไป ฉันยอมให้เธอ

ฉันเหมือนลอยคอ ลอยคออยู่กลางทะเล โอ้อ้างว้างว้าเหว่ เพราะเป็นทะเลแห่งความผิดหวัง แหวกว่ายน้ำตา กว่าสิ้นพลัง ตะเกียกตะกายหาฝั่ง...ฝั่ง โถช่างว่างเปล่า ฉันหลงเริงใจ เริงใจอยู่ในวจี ป้อนคำรักล้นปรี่ เหมือนลงนทีแห่งความโง่เขลา ต้องลมรักลวงเจ็บทรวงนักเรา กระหน่โบยความช้ำเศร้า...เศร้า เพราะเราผิดหวัง ดังเหมือน คนจะจมน้ำตาย ทุรนทุรายแหวกว่ายเข้าหาฝั่ง ใครไม่คิดชัง คนผิดหวังช่วยรับเมื่อคนพลาดพลั้ง ฉุดขึ้นฝั่งหัวใจ ฉันเหมือนลอยคอ ลอยคออยู่ในน้ำเฝ้าแต่หวังใจ ว่าฟ้าเวทนาคงรอดปลอดภัย ถ้ามีรักจริงพึ่งพิงพักใจ จะมอบหทัยฉันให้...ให้ ไว้เป็นทาสคุณ ฉันเหมือนลอยคอ ลอยคออยู่ในน้ำ เฝ้าแต่หวังใจ ว่าฟ้าเวทนาคงรอดปลอดภัย ถ้ามีรักจริงพึ่งพิงพักใจ จะมอบหทัยฉันให้...ให้ ไว้เป็นทาสคุณ

เธอมีรักใหม่จึงได้หลงลืม รักเก่า จำได้หรือเปล่าว่าเรารักกันอัน น้ำคำฉันจำได้มั่น แต่เธอ ซิ พลัน ผันพรากไป เมื่อฉันต้องแพ้ก็ทนหลง พะวงอาลัย เพื่อนคนใหม่ชนะนี่เล่าฉัน ไม่อาจ ชิงเธอ แพ้ด้วยมีอันเป็นจึงยากเป็นอับเฉา บาป อะไรหนอพรากเราความทุกข์โศกไม่บันเทา จึงแสนเศร้าอับเฉาไป ดวงใจหมองหม่นจำใจฝืนทนวิโยค อารมณ์ฉันโศกระกำช้ำใจเป็นเพราะเธอพบเพื่อนคนใหม่ เธอจึงตัดใจ ทิ้งให้ตรมจึงเป็นผู้แพ้ง่ายดาย ฉันไม่วายระทมสุดจะข่มให้หายไปได้ ฉัน เคยปลอบ วิญญาเช็ด น้ำตา ให้เธอ เคยบำเรอปลอบใจนี่จะลืมหรือว่าไร ความรักล่วงห่วงอาลัยยังฝันใฝ่อยู่ทุกคืน

อย่าไปเลยบางกอกจะบอกให้ พี่เคยไปมาแล้วน้องแก้วเอ๋ย จะบอกเจ้าเอาบุญคนคุ้นเคย อย่าไปเลยบางกอกช้ำชอกใจ คนที่นั่นคั้นแต่ตัวหัวกะทิ หัวใจสิแสนบ้าใบหน้าใส สวมหน้ากากปากซื่อทั้งมือไว คอยจูงใจให้ร้ายทำลายเรา อย่าไปเลยบางกอกบอกไม่เชื่อ อยู่กับเสือดีกว่าไปหาเขา คนบ้านนอกคอกนาปัญญาเบา เหมือนนกเขลาพรานซ้ำด้วยชำนาญ ควักหัวใจไปกินจนสิ้นหมด แล้วปล่อยปลดคืนกายที่ตายด้าน ขยี้เนื้อเหลือกายไว้ประจาน ต้องซมซานกลับรังตายทั้งเป็น