เพลง | MUSIC

อยากข่มตานอนทั้งคืน แล้วฝัน ถึงกัน ไม่อยากตื่นพบใคร อยากนอนอยู่ร่ำไป อย่างนี้ทั้งคืน จะหยุดเวลาไว้ฝันได้ไหม เออ จิตใจเราต้องตรงกัน ผูกพันแต่แรกเจอ ต่างคนต่างรู้ดี แต่ฝันลำเอียง ไม่เหมือนความจริง ทั้งเราให้หลงในภวังค์ เจอะกันเพียงครั้งเดียว พูดกันเพียงแป๊บเดียว ยังมิพอ อยากเหมือนในฝัน สุขนั้นเกินพอ สองเรายั่วพะนอ อยากเจอกันครั้งใด หลับตาลงฝันใฝ่ส่งใจถึงกัน

หากมีใคร คนนั้น เขาทำใจเธอให้เปลี่ยน เปลี่ยนแปลงไป จากใจ เพราะใจเธอทำให้เศร้า บอกความจริง ฝากไป ของใจใครคนหนึ่ง คอย คะนึงรำพึงแต่เธอ หากไปดี มีรัก รักจงมั่นคงแน่นอน หากคลายคลอน จากลา น้ำตาเธอคงล้นเอ่อ บอกความจริง เถิดหนา ฉันมาเอาใจเพียงเธอ คอย พบเจอละเมอเหม่อหา หากวันนี้ เขาคงทำเธอผิดหวัง หากวันนั้น ฉันยังมีชีวิตอยู่ จะดูแล ปลอบใจ ให้เธอลืมความหลัง ใจ ฉันยังรอเธอไม่ห่าง จดจำคำ คำนี้ ฉันมีคำเดียวที่บอก ออกจากใจ ฝากไป มิคลายดวงใจให้หวั่น จะรอคอย แต่เธอ รักเธอ เธอคงมั่น คอย นับวันให้เธอกลับมา หากวันนี้ เขาคงทำเธอผิดหวัง หากวันนั้น ฉันยังมีชีวิตอยู่ จะดูแล ปลอบใจ ให้เธอลืมความหลัง ใจ ฉันยังรอเธอไม่ห่าง จดจำคำ คำนี้ ฉันมีคำเดียวที่บอก ออกจากใจ ฝากไป มิคลายดวงใจให้หวั่น จะรอคอย แต่เธอ รักเธอ เธอคงมั่น คอย นับวันให้เธอกลับมา จะรอคอย แต่เธอ รักเธอ เธอคงมั่น คอย นับวันให้เธอกลับมา

ป่านนี้ เขาจะมาหรือเปล่าป่านนี้ แล้วเขาจะมาไหม ป่านนี้ เขาไม่นึกถึงเราป่านนี้ ยังไม่เห็นมา ว่าแล้ว ก็คงจะไม่เหมือนเก่าชอบเขา ก็เลยต้องยอมเขา แสร้งเฉย ทั้งที่จริงยังเจ็บไม่ควรเลย ไม่ควรเลย ฉันเคยอยู่ ของฉันดีดีแต่แล้วทำไมเธอต้อง เข้ามาพบฉัน มาคบ มาเจอ มาเอาใจกันแม้ไม่มีเธอ ก็สุขไปแล้ว ป่านนี้ ฉันควรเจอะใครสักคนหลุดพ้น ไม่ใช่เป็นอย่างนี้ ป่านนี้ ไม่ต้องมาทุกข์ทนไม่ควรเลย ไม่ควรเลย ก็ฉันเคยอยู่ ของฉันดีดีแต่แล้วทำไมเธอต้อง เข้ามาพบฉัน มาคบ มาเจอ มาเอาใจกันแม้ไม่มีเธอ ก็สุขไปแล้ว ป่านนี้ ฉันควรเจอะใครสักคนหลุดพ้น ไม่ใช่เป็นอย่างนี้ ป่านนี้ ไม่ต้องคอยร้อนรนเพราะรักเธอจน เพราะรักจึงทน จนป่านนี้ไงเธอ

จูบ คุณคิดว่าไม่สำคัญ แต่เมื่อคุณจูบฉัน ทำไมฉันสั่นไปถึงหัวใจ คุณเป็นคนจูบ คุณรู้ บ้างไหม ฉันหนาวฉันร้อน เหมือนดังเป็นไข้ ทุกที ทุกที จูบ มีรึ สะกิดหัวใจ ตัดอย่างไรไม่ไหว มันทำฉันให้ ไม่สมประดี ทำไมคุณชอบ ตอบฉัน หน่อย ซิ หรือว่าเป็น ประเพณี สำหรับ ผู้ชาย ดิน ยัง รู้ แยก แตกเพราะรอยไถคราด แต่ฝนยังซัดสาด รอยหาย คุณจูบฉัน รอยจูบนั้นย่อมติดจนตาย จะลบรอยจูบอย่างไรไม่หาย อย่าลืม อย่าเลือน จูบ อย่าคิดว่าไม่สำคัญ จูบเบาเบาเท่านั้นยังทำฉันสั่นดังฟ้าสะเทือน คุณเป็นคนจูบ อย่าลืม อย่า เลือน รักไม่จริงก็อย่ามาเฉือน หัวใจฉันด้วย จูบเลย ดิน ยัง รู้ แยก แตกเพราะรอยไถคราด แต่ฝนยังซัดสาด รอยหาย คุณจูบฉัน รอยจูบนั้นย่อมติดจนตาย จะลบรอยจูบอย่างไรไม่หาย อย่าลืม อย่าเลือน จูบ อย่าคิดว่าไม่สำคัญ จูบเบาเบาเท่านั้น ยังทำฉันสั่นดังฟ้าสะเทือน คุณเป็นคนจูบ อย่าลืม อย่า เลือน รักไม่จริงก็อย่ามาเฉือน หัวใจฉันด้วย จูบเลย

ญ.ต้นไม้ ไร้นกเกาะดูไม่เหมาะ เพราะไร้ชีวา พื้นดิน ในถิ่นท้องนาถ้าไม่โดนไถไหนเลยดินจะดี ช.แก่งหิน น้ำซัดสาดคลื่นเชยหาด ดูแล้วเปรมปรีด์ ฝีพาย ไม่จ้ำวารีต่อให้ไม่หนีโดยมีชีวิตชีวา (พร้อม)หญิงชาย จำไว้เถิดความรัก จะเกิดไม่ต้องเปิดตำรา ญ.ธรรมชาติ สร้างสรรค์มาเพราะสิ่งเดียวหนาเป็นของคู่กัน เริ่มรัก วันแรกๆรักยิ่งแปลก ซาบซึ้งชีวัน หญิงชาย เป็นคู่รักกันหวังขึ้นสวรรค์เป็นของธรรมดา เริ่มรัก วันแรกๆรักยิ่งแปลก ซาบซึ้งชีวัน หญิงชาย เป็นคู่รักกันหวังขึ้นสวรรค์เป็นของธรรมดา

คอย พี่ จนดวงสุรีย์ สิ้น แสง อ่อน หมู่สกุณา กลับหลัง เขัาสู่รวงรัง พักนอน แต่พี่สัญจร จากหาย หน้า คอยพี่ ตลอดราตรี ไม่ เห็น มา ดึกดื่นค่อนคืน ทอดถอน สุดหลับตานอนนิทรา น้ำตานองหน้า ทั้งคืน พี่ขา พี่ เปล่าเปลี่ยวอย่างนี้ สุดฝืน หรือพี่ไปมี หญิง อื่น จึงลืมคู่ชื่น ให้ช้ำใจ คอย พี่ กระทั่งระวี สู่ ฟ้า ใหม่ เฝ้าคอยด้วยใจ หม่นหมอง โธ่พี่ลืมน้องหรือไร ถึงทิ้งน้องให้ หลงคอย พี่ขา พี่ เปล่าเปลี่ยวอย่างนี้ สุดฝืน หรือพี่ไปมี หญิง อื่น จึงลืมคู่ชื่น ให้ช้ำใจ คอย พี่ กระทั่งระวี สู่ ฟ้า ใหม่ เฝ้าคอยด้วยใจ หม่นหมอง โธ่พี่ลืมน้องหรือไร ถึงทิ้งน้องให้ หลงคอย

เก็บรัก เอาไว้ในอกดีกว่าหยิบยก รักไปให้ใคร เก็บรัก เอาไว้ในใจ คงไม่ทำให้ ใจหมอง เก็บรัก เอาไว้ดีกว่า ไม่เสื่อมราคา น้ำตาไม่นอง ค่ารัก มันสูงเกินทอง อย่าทำเป็นลอง ยกให้ใคร อย่าเอาความรัก ไปมอบให้คน ที่ไม่รู้ค่า จะเสียเวลา หมดเปลืองหัวใจ ค่าความรัก สูงยิ่งสิ่งใด จงเก็บเอาไว้ ทุ่มให้คนที่ดี เช่นฉัน เคยช้ำมาก่อน จึงฝากคำสอน ไว้เตือนสตรี พลาดแล้ว ไม่แคล้วราคี ครวญใคร่ให้ดี ก่อนยกให้ใคร อย่าเอาความรัก ไปมอบให้คน ที่ไม่รู้ค่า จะเสียเวลา หมดเปลืองหัวใจ ค่าความรัก สูงยิ่งสิ่งใด จงเก็บเอาไว้ ทุ่มให้คนที่ดี เช่นฉัน เคยช้ำมาก่อน จึงฝากคำสอน ไว้เตือนสตรี พลาดแล้ว ไม่แคล้วราคี ครวญใคร่ให้ดี ก่อนยกให้ใคร

รักเพื่อพบแล้ว พลัดพราก ไม่เคยคิดจาก รักจริงจากใจ รักชั่วนิรันดร์ รักกันเรื่อยไป ดื่มด่ำฤทัย ไม่คลายใจรักกัน รักซ่านทรวงซึ้งดวงจิต ความรักฝังติด ชิดชมผูกพัน รักเราหวานชื่น ทุกคืนทุกวัน ไม่แปรรักปัน เปลี่ยนใจไปให้ใคร ตัวตายยังรัก ภักดีต่อเธอไม่หวั่นไหว รักเรืองรองผ่องใส เอารัก ฝากโลกลอยลมไว้ สิ้นใจ รักยังไม่ตายไม่ตรม รักยังไม่ตรม รักปักตรึง ถึงภพหน้า ความรักเหนือกว่า คำกวีเอ่ยชม ถึงโลกมลาย สูญตามสายลม ไม่เคยระทม ชื่นชมเพียงรักเดียว เอารัก ฝากโลกลอยลมไว้ สิ้นใจ รักยังไม่ตายไม่ตรม รักยังไม่ตรม รักปักตรึง ถึงภพหน้า ความรักเหนือกว่า คำกวีเอ่ยชม ถึงโลกมลาย สูญตามสายลม ไม่เคยระทม ชื่นชมเพียงรักเดียว

บางสิ่งที่อยากจำเรากลับลืม บางสิ่งที่อยากลืมเรากลับจำ คน เรานี้ คิดให้ดี ก็น่าขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำ อดีตที่ผ่านไปไม่กลับมาช่างเจ็บปวดอุรา เรากลับจำคน เรานี้ คิดให้ดี ก็น่าขำ อยากจำ กลับลืมอยากลืม กลับจำ. .ถ้าลืม ความ หลังได้ใจ จะเปี่ยมสุข ไม่มี ความทุกข์คอยปลุก คอยตำ คน เรานี้ คิดให้ดี ก็น่าขำอยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำยามอ่านท่องหนังสือ เรากลับลืมเรื่องโศกเรื่องเศร้าซึม เรากลับจำคน เรานี้ คิดให้ดี ก็น่าขำ อยากจำ กลับลืมอยากลืม กลับจำ ถ้าลืม ความ หลังได้ใจ จะเปี่ยมสุข ไม่มี ความทุกข์คอยปลุก คอยตำ คน เรานี้ คิดให้ดี ก็น่าขำ อยากจำ กลับลืม อยากลืม กลับจำยามอ่านท่องหนังสือ เรากลับลืมเรื่องโศกเรื่องเศร้าซึม เรากลับจำคน เรานี้ คิดให้ดี ก็น่าขำ อยากจำ กลับลืมอยากลืม กลับจำ คน เรานี้ คิดให้ดี ก็น่าขำ อยากจำ กลับลืมอยากลืม กลับจำ

เมื่อลมพัด ใบไม้ สะบัด โบกมือเรียกใคร เธอรู้บ้างไหม ฉันวานใบไม้ โบกมือเรียกเธอ เปรียบเป็นลิ้น ใบไม้ ก็นิ่ง ว่ารักเสมอ ทุกใบบอกเธอ แทน ลิ้นฉัน ทุกวันเรื่อยไป ลมที่เป่า ใบไม้แกว่ง นั้นมิใช่ เพียงแรงของลม มีลมหายใจ ของฉัน ผสม ฝากลมเอาไว้ แม้เธอ หายใจ สูดลมเข้าไป ในทรวงเมื่อไหร่ เธอโปรดจำไว้ เธอสูดลมรัก ฉันเข้าแล้วเอย ลมที่เป่า ใบไม้แกว่ง นั้นมิใช่ เพียงแรงของลม มีลมหายใจ ของฉัน ผสม ฝากลมเอาไว้ แม้เธอ หายใจ สูดลมเข้าไป ในทรวงเมื่อไหร่ เธอโปรดจำไว้ เธอสูดลมรัก ฉันเข้าแล้วเอย

ขอบฟ้า เหนืออาณาใดกั้น ใช่รักจะดั้น ยากกว่านก โบยบิน รักข้ามแผ่นน้ำ รักข้าม แผ่นดิน เมื่อความรักดิ้น ฟ้ายังสิ้นความกว้างไกล ขอบฟ้า ทิ้งโค้งมาคลุมครอบ อ้าแขนรายรอบโอบโลกไว้ ภายใน เหมือนอ้อมกอดรัก แม้ได้ โอบใคร ชาติภาษาไม่ สำคัญเท่าใจตรงกัน รัก ข้ามขอบฟ้า รักคือ สื่อภาษาสวรรค์ อาจมีใจคนละดวง ต่างเก็บอยู่คนละทรวง ไม่ห่วงถ้ามีสัมพันธ์ ขอบฟ้า แม้จะคนละฟาก ห่างไกลกันมาก แต่ก็ฟ้าเดียวกัน รักข้ามขอบฟ้า ข้ามมา ผูกพัน ผูกใจรักมั่น สองดวงให้เป็นดวงเดียว

ระหว่างความรักและความต้องการ มันคือสายธารศีลธรรมประจำใจ เป็นความชอกช้ำกล้ำกลืนฝืนในฤทัย แต่เหตุไฉนทำไมจึงต้องเป็นเรา ใจเฝ้าแต่รักภักดีให้เธอยังคงละเมอ เพ้อไปเมื่อยามเหงาใครเลยจะรู้ หากเป็นเหมือนใจของเราคอยแต่อับเฉา รักเราเฝ้าแต่ช้ำตรม โอ้ความรักเอยสุดเฉลยใจเอยเหลือจะข่ม ช่างเจ็บช่างช้ำปวดร้าวระบมมันช่างขื่นขม ตรอมตรมเปล่าเปลี่ยววังเวง สูญสิ้นคนรักแล้วซิหนอเรา ดูดูแล้วเศร้าช้ำใจกับตัวเองเมื่อนึกถึงเขา ปวดร้าวและเหงาวังเวงมีแต่ บทเพลงเป็นเพื่อนเกลื่อนความระทม

ถ้าเธอ มีหัวใจเหมือน ฉันสักหน่อยเธอคงไม่ ปล่อยให้ฉันต้องคอย อย่างนี้ เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี เธอคงมองซึ้งถึงความภักดี ที่มีเรื่อยมา สู้รอ รอแล้ว รอแล้วรอไม่สิ้น รอจน ใกล้ดับถมทับแผ่นดิน แผ่นฟ้า เธอมองไม่ซึ้ง ถึงสายตา เธอมอง ไม่ซึ้งถึงความบูชา ว่าฉันศรัทธาเพียงใด น้ำหยดลงหิน ทุกวัน หินมันยังกร่อน แต่หัวใจอ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทกสะท้าน สะเทือน เหมือนหัวใจ ช่างไม่หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ สิ้นลม ลมหายใจ ของฉันเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ ใครกัน มีรัก มีรักเพียงพอ ใครกันรอแล้ว แล้วยังเฝ้ารอ เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ น้ำหยดลงหิน ทุกวัน หินมันยังกร่อน แต่หัวใจอ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทกสะท้าน สะเทือน เหมือนหัวใจ ช่างไม่หวั่นไหว ว่าใคร เขารักเขารอ สิ้นลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่ เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ ใครกันรอแล้ว แล้วยังเฝ้ารอ เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ

เมื่อวานนี้เธอยังพูดกับฉัน แต่วันนี้พลันมาเปลี่ยนแปลงไป ทำตัวเหมือนไม่สนใจ เป็นเพราะเหตุใดหันหน่อนี่ วานนี้ยังดีกันอยู่เลย เมื่อวานนี้เธอยังเล่นยังหัว แต่วันนี้ตัวเธอกลับเมินเฉย โกรธเคืองแค้นอันใดเลย เฉลยบอกมาให้เข้าใจนิ่งไว้ทำไมใจฉันข้อง มีสิ่งไหนซุกซ่อนใจบอกมาทำ เย็นชาแสนระอาหม่นหมอง มีใดไหนเพิ่มต่อเติมเข้ามาเกี่ยวดอง จึงมองฉันเหมือนคนอื่นไกล เมื่อวานนี้เธอยังพูดกับฉัน แต่วันนี้พลันมา เปลี่ยนแปลงไป ให้ฉงนในฤทัย เป็นเพราะเหตุใดกันหนอนี่ วันนี้เธอไม่เหมือนเมื่อวาน

ยาม เมื่อเราเจอกันเธอสบตา ฉัน เหมือนหนึ่งทักทาย ทำ ให้ใจฉันหาย รู้สึก คล้าย คล้ายเหมือนมีปมด้อย เรา ต้องจากกันไกลเราต่างเศร้าใจ เราต่างหลงคอยเป็น ด้วยบุญฉันน้อย จึงปล่อยเธอคอย จนสายเกินไป เจอะกันครั้งนี้ฉันมีความเศร้า ฤทัย กรุ่นอยู่ภายในหมดทางเผยใจให้เธอได้เห็น ได้ แต่มองตากันเธอสบตาฉันฉันก็คิดเป็น ตา ไม่อาจซ่อนเร้นทุกสิ่งที่เห็น นั่นแหละหัวใจ เจอะกันครั้งนี้ฉันมีความเศร้า ฤทัย กรุ่นอยู่ภายในหมดทางเผยใจให้เธอได้เห็น ได้ แต่มองตากันเธอสบตาฉัน ฉันก็คิดเป็นตา ไม่อาจซ่อนเร้น ทุกสิ่งที่เห็น นั่นแหละหัวใจ

อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังใจ พิษรักที่คุณฝากไว้ ช่างแสนร้ายกาจ ถึงเป็นไข้ กินยาก็ยังหายขาด แต่พิศวาสตัดไม่ขาดอนาถใจ ไม่ควรริรักที่เกิดระทม พิษรักนี่มันขื่นขม ตรอมตรมหมองไหม้ เหมือนในอก หมกเพลิงราวภูเขาไฟ ตัดรอนถอนพิษไม่หาย ก็เปรียบดังตายไปแล้วทั้งเป็น อยู่ตรงไหน เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า อยู่กลางแสงจ้า เหมือนคนในตาไม่เห็น เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น พิษรักมันบีบมันเค้น ไม่เป็นอันกินอันนอน ขอแค่ใครสักคนมาปลอบ แค่ใครสักคนช่วยรักษา แม้ใจฉันยังไม่ลืม มันคงยังไม่ ฟื้นกับรักครั้งที่แล้วเพราะ ว่าใจของฉันมันคงชินและชา อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง พิษรักที่คุณหลอกลวง ทำฉันร้าวรอน ฝังในเลือด เชือดกายต้องตายแน่นอน โอ้ความรักทำเดือดร้อน ถ้ารู้มาก่อนไม่ริรักเลย

1.พิษรัก 2.ลมรัก 3.รักข้ามขอบฟ้า 4.รอ 5.อยากลืมกลับจำ 6.โอ้รัก 7.เก็บรัก 8.คอยพี่ 9.คู่รัก 10.จูบ 11.ฉงน 12.ภาษาใจ 13.เมื่อวานนี้ 14.ระทมรัก

มั่นใจหรือยังที่คุณฝากฝัง หัวใจ แน่นอนเท่าใดว่าคุณมั่นใจ รักจริง ปริญญาความรักนั้นจบหรือยัง สำหรับผู้หญิง ที่เหลือรักจริง หรือยังมีต่อ ให้จริงเหมือนใจฉันเป็นสุดท้าย ของคุณ ให้เจอนักบุญเสียทีอย่ามี สอพลอ ทำทานสักครั้งรักให้จริงจัง รักให้เพียงพอ อย่าคิดเคล้าคลอแล้วจางห่างไป อย่า เอา คำ หวาน ผลาญพร่าใจฉัน ขอหน่อยเท่านั้น คงทำได้ ไม่ จริง ใจ แท้ หรือแน่แก่ใจ คิดว่าปล่อยไป สักคน หากคุณมั่นใจรักไม่หวั่นไหว ฤดี แน่นอนเสียทีรักเดียวไม่มี เล่ห์กล กลางใจคุณนั้นย่อมจะมีฉัน ซุกซ่อนฝากตน บอกซิฉันคน สุดท้ายหรือเปล่า อย่า เอา คำ หวาน ผลาญพร่าใจฉัน ขอหน่อยเท่านั้น คงทำได้ ไม่ จริง ใจ แท้ หรือแน่แก่ใจ คิดว่าปล่อยไป สักคน หากคุณมั่นใจรักไม่หวั่นไหว ฤดี แน่นอนเสียทีรักเดียวไม่มี เล่ห์กล กลางใจคุณนั้นย่อมจะมีฉัน ซุกซ่อนฝากตน บอกซิฉันคน สุดท้ายหรือเปล่า

1.สิ่งสุดท้าย 2.หัวใจสลาย 3.เช็ดน้ำตากับอกฉัน 4.น้ำตาตกใน 5.สุดหัวใจคือเธอ 6.ฝันสลาย 7.ไฟสุมทรวง 8.ยากจะหักใจลืม 9.ความในใจ 10.ชีวิตฉันขาดเธอไม่ได้ 11.กลับมาเถิดที่รัก 12.หอบฝัน 13.ผิดหวังก็ยังคอย 14.หรือว่าฉันรักเธอ

วันทั้งวัน น้องเฝ้าแต่คอย คอย คอย แต่มันเลื่อนลอย คล้อยเคลื่อนเลือนหาย เหมือนดังหยาดฝน ร่วงหล่นลงบนผืนทราย เหือดหายแห้งไป ไม่เหลือร่องรอย นี่คงเป็นเวรและกรรมนำพา ให้ต้องมานั่งเศร้าเหงาหงอย จากไปนานเกิน เพลินหลง เงาสาวเจ้าเลยปล่อย ให้เราเฝ้าคอยคอยอยู่เดียวดาย ไม่รักแล้วใยให้น้องเฝ้าคอย เดือนและปี ใครเล่าที่ยังตั้งตา ยอดเสน่หาหวังจะมา เยือน รักต้องผิดหวัง ได้แต่นั่งจำย้ำเตือน เมื่อรัก แรมเลือนก็เหมือนลมผ่าน นี่คงเป็นเวรและกรรมนำพา ให้ต้องมารักคนปาก หวาน บอกให้เราคอย จะหวนคืนหลังมาไม่นาน มันสุดทรมานคอยอยู่เดียวดาย นี่คงเป็นเวรและกรรมนำพา ให้ต้องมารักคนปาก หวาน บอกให้เราคอย จะหวนคืนหลังมาไม่นาน มัน สุดทรมานคอยอยู่เดียวดาย ไม่รักแล้วใยให้น้องเฝ้าคอย

เธอนั้นเคยพรอดรำพัน พร่ำกระซิบวันแรกเจอ ออดอ้อนฉันรักเธอ ออดอ้อนฉันรักเธอ เก็บมาละเมออยู่ผู้เดียว คำรำพันเมื่อวันนั้น ทำให้ฉันหวั่นใจเสียว มันคอยรบเร้าเย้ายวน ลามลวนกวนใจนักเชียว ยามฉันอยู่คนเดียว จิตผูกพันร่ำไป สุดหัวใจคือเธอ สุดหัวใจคือเธอ สุดหัวใจคือเธอ สุดหัวใจคือเธอ

สุด ใจ จะ เสมอเท่า ฉัน มี เธอเป็น คู่ ดวง ใจ เคลีย คลอ อยู่ ทุก วัน ไปเหมือน ทิวาคู่ รา ตรี ดัง แผ่น น้ำคู่ ฟ้า ไปตลอดปี รัก มั่น ภักดี ดังปลารักท้องนทีธาร หาก ชีวิต ของ ฉันถ้า แม้น ขาด เธอ คง หมด จิต ใจคงครวญ พร่ำหวนอาลัย เหมือนคนที่ ไร้ วิญญาณเธอ ได้ ฟัง ฟัง ฉัน รำพันกล่าวขานจง ได้ สงสารเห็นใจในรัก ที่ ภักดี สุข ใด จะ เสมอเท่า ฉัน มี เธอเป็น คู่ ดวง ใจ เคลีย คลอ อยู่ ทุก วัน ไปเหมือน ทิวา คู่ รา ตรี ดัง แผ่น น้ำคู่ ฟ้า ไปตลอดปีรัก เธอ เท่าชีวีดังปลารักน้ำ นิรันดร

หัก ใจลืมเขาได้อย่างไร เมื่อใจ เราคอยเฝ้าแต่คนึง อยากจะลืมสัมพันธ์ ที่เคยรักครั้งหนึ่ง แต่ยังตรึงไม่เลือนฝังแน่นอุรา หัก ใจลืมเขาก็ไม่ลง เฝ้าแต่คง พะวงถึงอยู่ทุกครา หลับตาลงครั้งใด ให้มองเห็นแต่หน้า ภาพเธอมาหลอนใจทั้งที่อยากเมิน เขาไม่รักจริง ทิ้งให้ช้ำใจ เราทำไมถึงต้องมาเป็นส่วนเกิน หรือบาปฉันทำ ถึงต้องเผชิญ เธอคงเพลินทิ้งใครให้ใฝ่หา หัก ใจลืมเขาบ้างเถิดใจ ปล่อยเอาไว้ เราคงได้แต่น้ำตา เชื่ออะไรน้ำคำ ก็คงช้ำมากกว่า ตัดใจลาทั้งยากจะหักใจลืม เขาไม่รักจริง ทิ้งให้ช้ำใจ เราทำไมถึงต้องมาเป็นส่วนเกิน หรือบาปฉันทำ ถึงต้องเผชิญ เธอคงเพลินทิ้งใครให้ใฝ่หา หัก ใจลืมเขาบ้างเถิดใจ ปล่อยเอาไว้ เราคงได้แต่น้ำตา เชื่ออะไรน้ำคำ ก็คงช้ำมากกว่า ตัดใจลาทั้งยากจะหักใจลืม ตัดใจลาทั้งยากจะหักใจลืม

อกนี้ดังเหมือนไฟแผดผลาญ ทรวงร้าวรานเหนือคำกล่าวใด ความหวังเอยนับวันลอย ลับไกลจนเกินใฝ่ฝันปอง รัก เขายิ่ง ชีวิต เราทน หงอยเหงา เศร้า หม่นหมอง ตัด ใจมั่น หวัง วัน ฟ้า ผ่องเรา ได้ครอง อยู่ คู่ กัน ครั้น วัน ที่ คอยเห็น รอย แสงมันพลัน ก็มี หนามคม มาขวางกั้น จึง จำใจ หัน หนีหน้า ห่างไกลก่อนคง เคย สร้างกรรม บาปหนา จึง ย้อน-มา พรากรัก ข้าไป ความ ทุกข์เศร้า มิสร่าง จาง หัวใจ นอน ร้องไห้ ทุกคืน รัก เขายิ่ง ชีวิต เราทน หงอยเหงา เศร้า หม่นหมอง ตัด ใจมั่น หวัง วัน ฟ้า ผ่องเรา ได้ครอง อยู่ คู่ กัน ครั้น วัน ที่ คอยเห็น รอย แสงมันพลัน ก็มี หนามคม มาขวางกั้น จึง จำใจ หัน หนีหน้า ห่างไกล ก่อนคง เคย สร้างกรรม บาปหนาจึง ย้อน-มา พรากรัก ข้าไป ความ ทุกข์เศร้า มิสร่าง จาง หัวใจนอน ร้องไห้ ทุกคืน ทุก คืนวัน ดั่งใจ ดิ่งจม ลึกสู่ อเวจี

ป่านนี้คนดีเหงาใจ หรือเปล่า คิดถึงใครอยู่ อารมณ์ชื่นชู หรือเศร้าสับสน มีปัญหาใด วุ่นวายวกวน กล้ำกลืนฝืนทน และกังวลสิ่งใดอยู่หนา โปรดรู้ แม้เธอนั้นมีใครอยู่ ชิดคู่เคียงข้าง จนใจอาจจาง ลบเลือนเสน่หา วอนเธอท่องจำ ฝังใจตรึงตรา จะเร็วหรือล่า ฉันมิซาสร่างรักเธอเลย ยังคอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย ยังเฝ้าคอย แหละรักดั่งเคย จิต-ใจยังคง มิสิ้นหวังเลย เช้าค่ำอกเอ๋ย ร่ำหา กราบพระคุ้มครอง ให้เธอเป็นสุข ทุกข์ใดคลายสิ้น คนเคียงถวิล รักไม่เลิกรา วันใดเขาชัง หมางเมินชืดชา โปรดคืนหวนมา เช็ดน้ำตา กับอกฉันนี่ ยังคอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย คอย ยังเฝ้าคอย แหละรักดั่งเคย จิต-ใจยังคง มิสิ้นหวังเลย เช้าค่ำอกเอ๋ย ร่ำหา กราบพระคุ้มครอง ให้เธอเป็นสุข ทุกข์ใดคลายสิ้น คนเคียงถวิล รักไม่เลิกรา วันใดเขาชัง หมางเมินชืดชา โปรดคืนหวนมา เช็ดน้ำตา กับอกฉันนี่

ดั่งแก้วบางเขาทุบทิ้งแตก ใจฉันแหลกเพราะน้ำมือเธอ ปวดอกช้ำ คร่ำครวญพร่ำเพ้อ เคยไหมเธอจะเหลือบเหลียวมา คำทุกคำล้วนซ้ำหยามเหยียด ทำรังเกียจล้นเหลือระอา เทิดทูนเธอดั่งเจ้าชีวา ใยถึงฆ่า ฉันลง คงเป็นสุขอุราที่สม ดังใจ ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนกเพลินกรง เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง เกินดวงจิตพะวงไหวทัน ดั่งเหมือนถูกทับไว้ใต้โลก น้ำตาตกทุกค่ำคืนวัน สุดโทษใครให้คนขบขัน ใจฉันมันง่ายเอง ใจฉันมันง่ายเอง

เหมือนจันทร์เพ็ญเด่นดวงลอยคู่สรวงแสงส่อง สดใสให้สุขสันต์ขาดเธอดังชีวัน มืดมัวไปชั่วกาลรักเธอหมดใจ คอยเธอคืนมายังคิดว่าเสน่หา รักไม่คลายจะขออภัยหากผิดไป ให้เธอแค้นเคืองทุกคืนวันผ่านกราบกรานไหว้วอน รักเธอรักด้วยใจมาตัดใยสายสวาทขาดไปไม่อาทร เมตตาอย่าตัดรอนวอนเธอหวนคืนมาสัญญาให้เธอ สิ่งที่เฝ้าคอยจะไม่ปล่อยให้คอยหวังและตั้งตา คงสมอุราปรารถนาได้กายไว้ครอง และมีโซ่ทองล่ามเราสองคล้องใจ

อยู่แห่งไหน คนละฟากฟ้าห่างแค่ตา มิห่างใจ จะเนิ่นนานกาลลับเลยล่วงไป ความซึ้งใจ มิสร่างซาหลับฝันถึงเสมอ ครุ่นคิดถึงเธอเรื่อยมาพร่ำเพ้อเรียกหาอกผวาด้วยความห่วงใย อาจขัดขืน คำพิพากษาหลบหนีหน้าเตลิดไกล แต่ขัดขืน ดวงชะตามิได้ทนช้ำใจ มิปรารถนา สุดขื่นขม ทุกข์ตรมวิญญานอนน้ำตาซึมตกใน หลับฝันถึงเสมอครุ่นคิดถึงเธอเรื่อยมา พร่ำเพ้อเรียกหาอกผวาด้วยความห่วงใย อาจขัดขืน คำพิพากษาหลบหนีหน้าเตลิดไกล แต่ขัดขืน ดวงชะตามิได้ทนช้ำใจ มิปรารถนา สุดขื่นขม ทุกข์ตรมวิญญานอนน้ำตาซึมตกใน

เธอมองมาสบตา ฉันว้าวุ่นพลันทันใด ข่มเท่าไรไม่วาย ไหวไหว หวาดหวาดประหม่า จนฉันต้องหลบสายตา ทั่วกายาฉันเย็นชาพลัน หนาวร้อนเหมือนพิษ ไข้ขึ้น ยืนมึนงงใจสั่นคงตาย เพราะความหวั่นกลัวตาของเธอ มองดูทีไรแปลบทรวงในจริงเออ หรือรักเขาจนเซ่อบอกที เขามองเพื่อค้นความนัยหรือนี่ เราเกิดมีแต่กังวลใจ

ชีวิตไม่ใช่นวนิยาย อาจดีอาจร้าย มากมายล้วนแตกต่างกัน เปรียบชีวิตเหมือนดั่งความฝัน เคลิ้มนิทราสุขสันต์ ตื่นพลันฝันอาจสลาย เราเห็นกันอยู่เรารู้กันดี หยิ่งในศักดิ์ศรี ชั่วดีมิได้มุ่งหมาย ปล่อยถลำ พบกรรมโดยง่าย ครั้นรู้ตัวว่าสาย เมื่อตอนสิ้นไร้ราคา ปล่อยใจ ปล่อยตน ฝันจนอ่อนทรวง เห็นเดือนคล้อยดวงจูบดวงนภา เหมือนจูบปรางค์ทอง ประคองน้องนางนิทรา จูบยั่วดารา จนนวลน้องเอียงอาย ความฝันสะร้างยังค้างอารมณ์ ชั่วคืนสุขสม ชื่นชมแล้วกลับสลาย โอ้ชีวิต คิดไปใจหาย ขอฝันดีแทบตาย กลับกลายสลายเป็นลม ฝันสร้าง ค้างอารมณ์ ทุกข์ตรมตรม ระทมเพราะฝัน สลาย

เมื่อเธอคิดครวญใคร่ การผละจากไป นั้นคือสิ่งสุดแสนดี ดวงดาวสวยเรืองเฉิดฉวี แขวนดวงรอให้เธอคว้ามัน ฉันหรือจะเอื้อม อาจเอ่ยคำขวางกั้น ดึงดันยื้อฉุดให้เธอเปลี่ยนใจ ใจจริงยังรักเธอใครมิเทียมได้ เฝ้าเสียใจอยู่ไม่หาย และแสนห่วง วันใดเธอต้องเจ็บปวด ครวญครางร้าวรวด สุดแสนทรวง จงหวนคืนมาหาฉัน พร้อมลืมวันหนักหน่วงโชคร้าย สิ้นสุดทุกสิ่งที่หวัง ล้วนทำน่าชังหยามอาย ขอรับประกันว่า เธอยังเหลือสิ่งสุดท้าย คือเธอ ยังมีฉันนอยู่ วันใดเธอต้องเจ็บปวด ครวญครางร้าวรวด สุดแสนทรวง จงหวนคืนมาหาฉัน พร้อมลืมวันหนักหน่วงโชคร้าย สิ้นสุดทุกสิ่งที่หวัง ล้วนทำน่าชังหยามอาย ขอรับประกันว่า เธอยังเหลือสิ่งสุดท้าย คือเธอ ยังมีฉันนอยู่

เก็บเกี่ยวความฝัน และความหวังดีไมตรีมาให้ ฝากเป็นกำลังใจ เป็นลมหายใจเติมไฟที่ว่าหมด ผ่านจากวันวาน ก็ยังหวานได้เริ่มต้นวันใหม่ ไปได้ไกลเท่าไหน ก็อยู่ที่ใจตัวใครกำหนด แต่คนเรา อยู่กันได้ก็ด้วยฝัน ทุกชนทุกชั้น ต่างก็เป็นทั้งนั้น ใครจะเติมพลังให้ฝัน ได้มากกว่านั้น อยากให้คุณได้สมดังที่ฝัน ฝันอะไรให้ใครก็ตาม อยากให้คุณได้สมดังที่หวัง ตั้งใจไว้ ทุกประการ โรคภัย ก็อย่าได้มาผ่าน การงานอย่าให้ติด อย่าให้ขัดทั้งนั้น รักใครก็ให้รักกันได้นานนาน