เพลง | MUSIC

เลือดและน้ำตาบ่าท่วมชายแดน มันสร้างรอยแค้น แค้นเป็นหนักหนา คนไทยโดนเชือดเลือดนองที่ตาพระยา เด็กเล็กคนชรา เขมรมันฆ่าเหมือนปลาเหมือนปู อยากร้องตะโกนให้ก้องโลกา แผ่นดินแผ่นฟ้าโปรดจงมารับรู้ ขวานทองทั้งสิ้นที่มันแผ่นดินของกู จะให้ขุดเหวขุดรู หนีมันไปอยู่ที่ใด พ่อกูชื่อนเรศวรมหาราช เคยเอาเลือดล้างพระบาท ประวัติศาสตร์ยังจารึกไว้ ไอ้หลานพระยาละแวกที่มันแหกรั้วเข้าใน เข่นฆ่าคนไทย เหมือนหยามน้ำใจพ่อกู เลือดและน้ำตาบ่าท่วมดวงใจ สู้ไหวไม่ไหวสู้ไปเดี๋ยวมันก็รู้ ไม่ยอมหนีหน้า ถิ่นตาพระยาบ้านกู พี่น้องไทยจงคอยดู เราขอสู้ให้โลกบูชา

จดหมายเก่ารื้อเอาออกมาอ่าน หวิวในใจสั่นนั่งอ่าน ด้วยความระทม เมื่อก่อนเรารักชอบ ตอบคารม ต่างชื่น ชมว่ารักกันหมดหัว ใจจดหมาย เก่า รักเราไม่มี อีกเขามี ย่อยปลีก สับหลีกเหมือนดัง รถไฟฉันถูกชน จนตกรางหัวใจ ไม่อาจ แล่นไปจุดหมายปลายทาง ร้างลา โอ้ จดหมาย รักเร่รักเธอถ่ายเทรวนเร ตลอดเวลา เธอส่งจดหมายสุดท้ายอ่านทั้งน้ำตาเธอบอก เลิกลา ขาดกัน แต่วันนี้ไป จดหมาย เก่ารักเรา ไม่มี ต่อ หัวใจ เหี่ยวห่อมันฝ่อ หมดไปทั้งใจ จะจดจำ เก็บไว้ ไม่ทำลายไว้เตือน จิตใจ จดหมายเปื้อนรอยน้ำ ตา

ครั้งหนึ่งหน้าท้าวสุรนารีเคยได้มีหนุ่มสาวคู่เคียงสาบาน ต่างว่าจะรักไม่เปลี่ยนแปรชั่วกาล หากใครผิดคำสาบานให้มีอันเป็นไป พ้นผ่านครั้งนั้นไม่นานต่อมาโอ้อนิจจาฝ่ายสาวก็แปรผันใจ กลับมอบความรักให้กับชายอื่นไป หนุ่มหนึ่งเขาตรอมใจชอกช้ำมาหาย่าโม หนุ่มคนนั้นก็คือฉันนี่เองอยากจะตะเบ็ง เปล่งเสียงร้องไห้โฮมาถอนสาบานต่อหน้าย่าโม ด้วยใจสุดช้ำเซโซ เหมือนคนจวนสิ้นใจ ย่าโปรดยกโทษให้เธอไปดีอย่าให้มีขื่นขมระทมอันใด ลูกสุดแสนรักอยากให้เธอสุขใจ ย่าโกรธแค้นเคืองใด ลูกขอรับไว้ผู้เดียว

ทำไมไม่ไปอยู่อเมริกา คุณหญิงดอลล่าร์ กลับมาทำไมเมืองไทยไปกินหมูแฮม ไข่ดาว หนมปังอันใหญ่ ไอ้หนุ่มจีไอ มันคอยเอาใจ เอาใจโอ้โอ๋จีไอนิโกร ฮัลโหลเซย์กู๊ดบาย คุณหญิงคุณนาย เสียดายนั่งร้องไห้โฮจะหอบผ้าตามเขาไปก็กลัวโดนโห่ ต้องเดินเซโซ เข้าบังกะโลหาผัวคนไทย โอ๊ยบอกแล้วบ่ฟัง มีผัวฝรั่งเดี๋ยวมันก็ทิ้งเจ้าไป โอ๊ย...อยากกินหมูแฮม อยากเป็นอีแหม่ม แล้วต้องมานั่งเจ็บใจอีนางหน้ามนบ่พ้นบักไทย มีผัวจีไอสมใจละเด้อทำไมไม่ไปอยู่อเมริกา แม่แหม่มปลาร้า กลับมาทำไมเล่าเธอสมน้ำหน้าจัง ฝรั่งเขาทิ้งแขวนเต่อ ไปนั่งขายเบอร์ตามบาร์กลับมาทำไม

เกิดมาชาตินี้มีบาปกรรม แสนจะเจ็บช้ำในหัวใจให้หม่นหมอง สิ่งที่หวังพังทลาย สิ่งที่หมายไม่สมปอง แสนเศร้าหมองในหัวใจ โอ้สองเรานี้มีแต่ช้ำ น้องร้องครวญคร่ำทำให้พี่ใจหาย จำจากกันแล้วแก้วตา จำจากลาแล้วแก้วใจ ต้องจากไกลไปจากกัน เรารักกันไม่ได้รักกันไม่ได้ เพราะถูกผู้ใหญ่กีดกัน เก็บความช้ำไว้ในใจ เหมือนว่าเราตายจากกัน คิดว่าฝันพลันอับปาง เกิดไปชาติหน้าถ้าหากมี ขอสองเรานี้อย่ามีใครกีดขวาง สิ้นหวังน้องนองน้ำตา ไว้ชาติหน้าเถิดน้องนาง จะสร้างทางรักของเรา

ปิงวังยมน่าน ร่วมประสานเป็นทางใหญ่โต เรียกว่าปากน้ำโพ เชื่อมโยงเป็นโซ่ผูกพัน จากเหนือน้ำไหล เจือน้ำใจด้วยกัน จารึกไว้มั่น แม่น้ำสายนั้นคือเจ้าพระยา ชาวเรือดังพี่ เหนื่อยเต็มทีชีวีขาดลอย เฝ้าปักหลักไว้คอย เมื่อไรเธอลอยผ่านมา สิ้นหวังเพราะริมฝั่งนั้นไกลเกินคว้า ดินสูงเกินกว่า ศรัทธาของพี่จึงไม่มีทาง ปากน้ำโพใหญ่โตเกินไป พี่ล่องเรือขายไม้ ที่เผาใหม้ หมดยาง ซ้ำเนื้อตัวมีรอยดำด่าง เรือนร่างเปรอะเปื้อนฟืนขอน แล้วหล่อนหรือมาสนใจ จึงเจียมใจมั่น ว่าสักวันคงมีคู่ชม ช่วยให้พี่หายตรม โอ้ลมจงพาโบกไป รุ่งเช้าแล้วนะเจ้า ถอยเรือแรมไกล คงย้อนมาใหม่ ทิ้งใจไว้นอนนครสวรรค์

ส่งแฟนเรียนเสริมสวยยามจน ฉันทนขับสิบล้อเรื่อยไป เฝ้า เพียรหาเงินมาให้ กอดพวงมาลัย เสี่ยงภัยอยู่บนไฮเวย์ เก็บเงิน จากน้ำพักน้ำแรง ส่งน้องแดง ด้วยใจรักทุ่มเท เลิก แล้วนิสัยเที่ยวเตร่ เลิกเสเพลทุ่มเทด้วยใจศรัทธา ฝัน จะมีร้านเสริมความงาม เมื่อยาม แฟนเรียนจบออกมา ฉัน จะขุดบ่อเลี้ยงปลา โธ่อนิจจามีอันต้องน้ำตาคลอ โธ่แดง เจ้าลืมรักยามจน ฉันเหมือนคนถูกลงโทษแขวนคอ เมื่อ ตำรวจทางหลวงรูปหล่อ ขี่รถเก๋งมารอเจ้าลืมสิบล้อ คันเดิม

ฉันปลูกเรือนหอริมบ่อน้ำตา ปลูกไว้เพื่อวันข้างหน้า หากประปาชำรุดหยุดไหล จะเอาน้ำตาแทนน้ำประปาใช้จ่าย แล้วเอาสีดำเขียนป้าย ปักข้างหอว่าบ่อน้ำตา เหลือที่เอาไว้ปลูกใบบัวบก กินแก้ระกำช้ำฟก หากมีคนอกหักผ่านมา ได้ดื่มแก้ช้ำ ที่ฉันจำเป็นตำรา หลายปีแล้วที่ผ่านมา จึงหลบกายารักษาแผลใจ ปลูกต้นลั่นทมเอาไว้ดมดีกว่า ปลูกต้นจำปา ไว้ที่หน้าบันได ต้นรักต้นโศก ให้นกกาอาศัย แผ่ก้านกิ่งใบไว้คลุมบ่อน้ำตา ฉันปลูกเรือนหอคอยต่อหลายปี หากเธอผ่านมาทางนี้ โปรดปราณีแวะเยี่ยมบ้างหนา ถ้าจะมาลวง ก็ขอให้เลยข้างหน้า ให้มองที่ป้ายเขียนว่า ถูกหลอกช้ำมา น้ำตาเต็มบ่อ

ดวงตาซื่อๆ นี่หรือคือคนอกหัก ใครใจดำนัก ถึงมาคิดหักอกเธอ บ้านอยู่ใกล้กันทุกวันเห็นเธอนั่งเหม่อ แอบมองไปเสมอพึ่งรู้ว่าเธอผิดหวัง ดวงตาเศร้าๆ เงียบเหงาจนดูปวดเจ็บ หนามไผ่ตำเล็บคงเจ็บไม่เท่ากระมั้ง ทุกเรื่องของแพงยังพอออกแรงช่วยมั้ง ทุกเรื่องของความผิดหวังพี่ได้แต่นั่งเห็นใจ ร้องไห้เถอะถ้ามันอัดอั้นอุรา ปล่อยให้น้ำตาล้างตาจะได้สดใส ความสาวเหลือเศษด้วยอุบัติเหตุหัวใจ เห็นเธอร้องไห้อยากถอดใจไปลองน้ำตา ค่อยเอาแก้วแตกมาหลอมทำเป็นแก้วใหม่ ค่อยได้ไม่หวั่นเวลา หวานก็จำอม ขมก็จะกลืนไม่ว่า จะเก็บเศษแก้วนี้น่า มาเป็นแก้วตาคนจน

ใจจะขาดลงไปรอน ๆ เมื่อถึงตอนวันที่พี่ต้องจาก โอ้แล้วหนา น้ำตาไหลพราก เศร้ายิ่งนักต้องจากดวงใจ สู่ชายแดนที่แสนอาลัย ใจเอ๋ยใจไม่เคยจากกัน เอ๋ยช่อ ดอกอ้อ จงตั้งใจรอนะแม่จอมขวัญ เอ๋ยช่อ อัญชัน จงเฝ้ารอวันพี่นั้นคืนมา ไทยเราต้องเป็นไทยนานวัน ใครรุกรานต้องเจอทหารกล้า เกิดเป็นชายพี่จะไม่หนีหน้า ชาติศาสนานั้นเหนือสิ่งใด อีกราชวงศ์ทุกพระองค์ยิ่งใหญ่ ศูนย์รวมใจของไทยใหญ่หลวง เอ๋ยช่อ ดอกรัก ใครมาหาญหักเราต้องแหนหวง เอ๋ยช่อ พุ่มพวง เพื่อไทยทั้งปวงเราต้องยอมพลี คนที่อยู่แนวหลังจงคอย จงเฝ้าคอย คอยพี่นั้นคืนที่ เกิดเป็นชายขอทำตามหน้าที่ ใช่หน่ายหนีรักยังมีเปี่ยมล้น อยู่แนวหลังจงตั้งใจสวดมนต์ ขอคุณพระดลให้พี่ปลอดภัย เอ๋ยช่อ ราตรี เพียงสองปีที่พี่จากไกล เอ๋ยช่อ ลำไย แม้รอดปลอดภัยจะรีบกลับมา

แบกความเจ็บช้ำลงเรือข้ามฝั่งมหาชัย มาคอยรถไฟ มายืนร้องไห้ด้วยใจของข้ากลัดหนอง อกหักกลับหลังหวนคืนไปยังแม่กลอง น้ำตาไหลนองเพราะเจ้า โอ้สาวมหาชัย โอ้ท่าฉลอมข้ามาตรมตรอมเจียนคลั่ง แว่วเสียงระฆังรถไฟกำลัง จะเคลื่อนจากแล้วห่างไกลอนาจใจนัก เมื่อต้องแบกช้ำกลับไปเหมือนคนใกล้ตาย ไปนอนร้องไห้แม่กลอง รักเจ้ารวนเรดังตังเกหาฝั่งไม่เจอ ดั่งน้ำขึ้นลงเสมอ หัวใจของเธอมากเกินสี่ห้องบอกรักเปลี่ยนให้ มีรักใหม่เอาไว้สำรองน้ำใจเจ้าดั่งน้ำในคลอง คนแม่กลองชอกช้ำหัวใจ แบกความเจ็บช้ำไปโยนทิ้งลำแม่กลอง ให้มันไหลล่อง ไหลล่องไหลล่องสู่ธารอันกว้างห่างไกล อย่ากลับมานะขอเนรเทศเจ้าไป ช้ำรักมหาชัยให้ลอยหายไปกับน้ำไปตามคลื่นลม

ตะวันรอนๆ ก่อนนี้ที่ดอนหอยหลอด เราเคยอ้อนออด พรอดรักกันหวานใจ เสียงคลื่นรื่นรมย์ นั่งชมทะเลกว้างไกล เห็นเรือแล่นอยู่รำไร ช่างสุขใจเราสองคน สมุทรสงคราม แดนนั้น เธอลืมฉันก่อน น้ำลงเข่าอ่อน สะท้อน ทะเลเต็มโคลน น้ำขึ้นน้ำลง ก็คงเหมือนใจของคน เคยรัก กันเปี่ยมกมล กลับเวียนวนผันแปรดวงใจ ทะเล สุดคะเน เวิ้งว้าง ขอบฟ้ากว้าง ให้อ้างว้าง มองไป ใจเธอรวนเร สุดคะเน หยั่งใจ เห็นดอนหอยหลอดครั้งใด ปวดดวงใจ ทุกข์ระทม ตะวันรอนๆ บัดนี้ ที่ดอนหอยหลอด ฉันยัง อ้อนออด เพ้อพร่ำไปตามสายลม ด้วยฉันยังคอย เหม่อลอยผู้เดียวตรอมตรม ดอนนี้ ที่เคยรื่นรมย์ กลับต้องตรม ระทมเดียวดาย

โอ้ยปวดฟัน ทุกวันโรคภัยมาเยี่ยมบ้าน ปวดฟันนิดก็คิดอยากแต่งงาน เปรี้ยวปากเห็นสาวแล้วอยากรับทาน ถ้าแต่งงานนี้มันจะหายไหมหนอ โอ้ยปวดหัวตามัวหูชาทั้งสองด้าน ปวดหัวนิดก็คิดอยากแต่งงาน ท้องอืดหายใจก็ฝืดรำคาญ ถ้าแต่งงานนี้มันจะหายไหมหนอ (ย้อน) ยากินยาดมยาฉีดยาทา ซื้อมาไว้ในตู้ยาประจำบ้าน ว่าจะใช้บรรเทาโรคอยากแต่งงาน ใช้เท่าไหร่ก็ไม่บรรเทาอาการ ถ้าแต่งงานแล้วมันจะหายไหมหนอ โอ้ยเบื่อจังลำพังคิดไปกลัวฟุ่งซ่าน เบื่อชีวิตก็คิดอยากแต่งงาน ตาเขม่นหัวใจหยุดเต้นตั้งนาน ถ้าแต่งงานนี้มันจะหายไหมหนอ

หนาวเริ่มเยือนมาแล้วน้อง พี่ร่ำร้องเรียกน้องบัวลอย ใครเล่าใครเขาหมายเหม่อคอย พี่ใจลอยไร่อ้อยคงเหลือแต่ซาง น้องเจ้าไม่หันมาแล พี่ชะแง้หนาวแท้นวลปรางค์ ลมหนาวเอยข้าเคยกอดนาง กลับอ้างว้างลมพาพัดนางสู่กรุง ไร่อ้อยแห้งเฉาเพราะเจ้าไม่อยู่ พี่ทนอดสูเฝ้าดูเจ้ารุ่ง สวมเพชรวงใหญ่อยู่ในเมืองกรุง เพลินกลิ่นหอมฟุ้งลืมบ้านมุงหญ้าคา หนาวพี่ก็หนาวไม่น้อย หนุ่มไร่อ้อยบุญน้อยหนักหนา คงชวดชมเจ้าแล้วแก้วตา อ้อยแห้งคาอ้อมแขนคอยแฟนกลับคืน

1.ถอนคำสาบาน 2.มนต์รักดอนหอยหลอด 3.จดหมายเปื้อนน้ำตา 4.แนวหน้าลาแฟน 5.รักนี้มีกรรม 6.โรคประหลาด 7.ไร่อ้อยคอยรัก 8.น้ำตาสิบล้อ 9.ยอมตายที่ตาพระยา 10.แหม่มปลาร้า 11.เรือนหอน้ำตา 12.เก็บเศษแก้ว 13.ช้ำรักมหาชัย 14.คนึงนอนนครสวรรค์