เพลง | MUSIC

พี่นอนหนาว ร้าวอุรา นิจจาเอ๋ย ไม่รู้ใจ บ้างเลยหรือ ไรหนา ยามพี่นอน กอดหมอน ก่อน นิทรา พี่อัดอั้น ตันอุรา คิดถึง คุณ พลิกซ้าย พบหมอน พี่นอน ผวา พลิกขวา ไม่ได้เจอ แม่เนื้อ อุ่น เนื้อผ้าห่ม ห่มไม่นิ่ม เหมือนเนื้อ คุณ ต้องเนื้อน้อง อ่อนละมุน อุ่นถึง ทรวง พลิกซ้าย พบหมอน พี่นอน ผวา พลิกขวา ไม่ได้เจอ แม่เนื้อ อุ่น เนื้อผ้าห่ม ห่มไม่นิ่ม เหมือนเนื้อ คุณ ต้องเนื้อน้อง อ่อนละมุน อุ่นถึง ทรวง

มองดวงเดือน เหมือนดังภาพนางโสภาสล้าง วงพักตร์ช่างสดใส ชาวฟ้าปั้นเธอไว้ ให้ใครชม พี่สร้างวิมานฝันหวานลอยลม ความรักเธอเหลือข่ม คอยไม่สนใจมั่น อยากเอื้อมเด็ดดอกฟ้า จะสมอุราหรือนั่น ได้แต่ใฝ่ฝัน เพ้อรำพันฝันไป ใจอาวรณ์แสนจะอ่อนใจ น้องเอ๋ยเมื่อไหร่ ความรักจะได้สม ยามนี้พี่ระทม ชมแต่เพียงภาพฝัน พี่อยากจะโลมโฉมเจ้าทุกวัน ความรักรุมสุมใจ คิดไปยิ่งแสนไหวหวั่น ค่ำคืนยามนอน พี่สะท้อนใจสั่น จูบลมชมขวัญ เพ้อรำพันจันทร์โลม

ไปเถอะหนาแม่ไป ไปเที่ยวตามใจของเจ้า พี่นี้คอยเป็นเงา จะเที่ยวคอยเฝ้าคอยมอง เห็นหญ้าเขียวเขียว พี่เดินลดเลี้ยว ตามน้อง ตามเที่ยวมองแม่นา โอ้ละเน้อ ฝนตก สุยสุย ตัวพี่ลุยน้ำบ่า เปียกฝนท่วมหน้า พี่อุตส่าห์ยืนคอย ลมพัดหวิวหวิว น้ำเป็นพลิ้ว เป็นพร้อย ใจพี่ลอยเหมือนลม โอ้ละเน้อ ฝนโปรยเป็นสาย ดินละลายเป็นลม อกหนาวเอารักห่ม อกพี่อมไอ่ไป้ แดดส่องเป็นแสง ดินก็แล้งต้นไม้ มองหาใบไม่เห็นมี โอ้ละเน้อ…. ใจเออหนอว่าใจ ดุจดังไฟเผาตัวพี่ แล้งเท่าแล้งแสงระวีไม่เท่าตัวพี่แล้งใจ ในใจแล้งนัก ถ้าแม้มีรักมาไล้ ได้สมใจสิ้นแล้งเอย โอ้ละเน้อ

โขงไหลแรง ขุ่นสีแดงสองฝั่งฟ้า เหมือนตาที่ให้เหมือนใจที่รอ โอ้ละหนอนวลเอย สองข้างตลิ่งห่างเสียจริงเจียวหนอ คิดไปใจพี่ท้อพี่นี้รอเดียวแด โอ้ละหนอแม่คุณเอย ขุ่นโขงแต่ว่าไหลเย็น เจ้าเห็นสิไม่เหลียวแล น้ำใจไม่เที่ยงแท้ พี่ขอแพ้นวลละออ โอ้ละหนอนวลเอย โขงไหลรินได้อาบกินชุ่มใจคอ สูญรักพี่ไม่ท้อพี่จะรอแทบฝั่งโขงเอย โอ้ลำโขงเจ้าเอย

เปล่งปลั่ง เหมือนดังดอกไม้ แรกบาน สวยตระการเปรียบหวาน ปานผึ้งหวาน เดือนห้า กลิ่นช่าง อบอวลเนื้อนวล ยวนยั่วอุรา เหมือนองค์อุมาเหนือ นางฟ้า วาสิฏฐี ช่างอ่อน ละมุนละไม หนักหนา ทั้ง วาจาเสกสรรมา ไพเราะ เหลือที่ จริต จรรยา โสภา ทุกท่าเทพี สมเป็น สตรี โสภี เวียงฟ้า เมือง อินทร์ ดอกไม้ ใต้ฟ้า เมืองไทย หอมไปไกล จูงจิตใจ ภุมริน หวังภิรมย์ หวังชมกลิ่น ภมรกิน สิ้นแล้ว บินไกล อย่าเปรียบ ฉันเป็นเช่น ภุมริน หวังร่อนบิน ดื่มหวานกิน สิ้นแล้ว ลืมได้ ดื่มกิน ความหวานรักนาน จนสิ้นลมไป รักจริงร่วมใจ รักเดียวดอกไม้เมืองกรุง ดอกไม้ใต้ฟ้า เมืองไทย หอมไปไกล จูงจิตใจ ภุมริน หวัง ภิรมย์ หวัง ชมกลิ่น ภมรกิน สิ้น แล้ว บิน ไกล อย่าเปรียบ ฉันเป็น เช่น ภุมริน หวัง ร่อนบิน ดื่มหวานกิน สิ้นแล้ว ลืมได้ ดื่มกิน ความหวาน รักนาน จนสิ้นลมไป รักจริง ร่วมใจ รักเดียว ดอกไม้ เมือง กรุง

น้องเอยน้องจ๋า น้องจงอย่า คิดมาสนใจ เรื่องรักน้องยังอ่อนวัย มิควรใฝ่ใจเจ้ายังไม่ประสา น้องเอยน้องสาว น้องจงเฝ้าเล่าเรียนวิชา ไม่เสีย ทีที่เกิดมา มิอายประชาให้เขาว่าติติง วัยเรียนน้องเรียนดีกว่า ปัญญาวิชาจงเพียร การรักคือศัตรูการเรียน น้องควรอ่านเขียน เรียนฟังคำสั่งคำสอน น้องเอยน้องรัก สงวนศักดิ์ มิให้ร้าวรอน เรื่องรักมิควรรีบร้อน น้องเอยพี่วอน เรียนเสียก่อนเถิดเอย

รักหมอนที่พี่ เคยนอนเคยหนุน เคยให้ความอุ่น จากนุ่นภายใน ทุกค่ำค่อนคืน สดชื่นแจ่มใส หลับฝันถึง หน้าหวานใจ ก็เพราะหมอน ใหม่ ใบนี้ เรือนหอที่พี่ เฝ้ารอในฝัน ดวงจิตหมายมั่น ว่าชื่นชีวี แนบก่ายกอดหมอน หลับนอนสุขศรี รักหมอนใหม่ใบนี้ เพราะมีเสน่ห์มนต์ตรา จากนิ้วน้อยเจ้า แช่มช้อยเรียวงอน จิ้มลิ้มนิ่มอ่อน พี่จึงได้หมอนนี้มา ฝีมือเย็บถัก ด้วยอักษรรัก สลักอุรา หมอนใบนี้พี่บูชา ที่พี่ได้มา จากน้องครั้งก่อน อักษรที่เจ้า บังอรปักไว้ เป็นจุดทำให้ ปักใจไม่คลอน รักชั่วนิรันดร์ ปักมั่นบนหมอน พี่แสนใจร้อน เมื่อไรนอนคู่เคียงกัน จากนิ้วน้อยเจ้า แช่มช้อยเรียวงอน จิ้มลิ้มนิ่มอ่อน พี่จึงได้หมอนนี้มา ฝีมือเย็บถัก ด้วยอักษรรัก สลักอุรา หมอนใบนี้พี่บูชา ที่พี่ได้มา จากนางครั้งก่อน อักษรที่เจ้า บังอรปักไว้ เป็นจุดทำให้ ปักใจไม่คลอน รักชั่วนิรันดร์ ปักมั่นบนหมอน พี่แสนใจร้อน เมื่อไรนอนคู่ เคียงกัน

ฉันนั่งตกปลา อยู่ริมตลิ่ง ฮืม ฮืม แปลกใจฉันจริง ปลาไม่กินเหยื่อ นั่งตกอยู่นานจนฉันนึกเบื่อ ฮืม ฮืม ปลาไม่กินเหยื่อน่าแปลกใจ หากฉันจะใช้เงินเป็นเหยื่อ เกี่ยวตกผู้หญิง คงได้มากจริงถมไป ไม่ต้องใช้เหยื่ออื่นเกี่ยวหรือไร ชูถุงเงินให้ พอได้แลเห็นเดี๋ยวเดียวก็ตาม ผู้หญิงบางคน แปลกกว่าปลา ฮืม.ฮืม พอมองเห็นเงิน ทำตาลุกวาว ฮืม ฮืม ผู้ชายแก่แล้ว ยังเห็นเป็นงาม ฮืม ฮืม ไม่ต้องแบกหามตามไปอยู่เอง แปลกเหลือแปลกรัก ดูเอาเถิด เกิดมาทำไม คนหนุ่มมากมายมินึกเกรง ไปมัวหลงแก่เหี่ยวอยู่นั่นเอง เพลงนี้จะบอก ไม่หลอกให้หลง โง่ ตาย

รักหมอนที่พี่ เคยนอนเคยหนุน เคยให้ความอุ่น จากนุ่นภายใน ทุกค่ำค่อนคืน สดชื่นแจ่มใส หลับฝันถึง หน้าหวานใจ ก็เพราะหมอน ใหม่ ใบนี้ เรือนหอที่พี่ เฝ้ารอในฝัน ดวงจิตหมายมั่น ว่าชื่นชีวี แนบก่ายกอดหมอน หลับนอนสุขศรี รักหมอนใหม่ใบนี้ เพราะมีเสน่ห์มนต์ตรา จากนิ้วน้อยเจ้า แช่มช้อยเรียวงอน จิ้มลิ้มนิ่มอ่อน พี่จึงได้หมอนนี้มา ฝีมือเย็บถัก ด้วยอักษรรัก สลักอุรา หมอนใบนี้พี่บูชา ที่พี่ได้มา จากน้องครั้งก่อน อักษรที่เจ้า บังอรปักไว้ เป็นจุดทำให้ ปักใจไม่คลอน รักชั่วนิรันดร์ ปักมั่นบนหมอน พี่แสนใจร้อน เมื่อไรนอนคู่เคียงกัน จากนิ้วน้อยเจ้า แช่มช้อยเรียวงอน จิ้มลิ้มนิ่มอ่อน พี่จึงได้หมอนนี้มา ฝีมือเย็บถัก ด้วยอักษรรัก สลักอุรา หมอนใบนี้พี่บูชา ที่พี่ได้มา จากนางครั้งก่อน อักษรที่เจ้า บังอรปักไว้ เป็นจุดทำให้ ปักใจไม่คลอน รักชั่วนิรันดร์ ปักมั่นบนหมอน พี่แสนใจร้อน เมื่อไรนอนคู่ เคียงกัน

นวลเอ๋ย นวลนางไร่อ้อย เจ้าช่างงามหยดย้อย แม้สาวน้อยบ้านบึง พี่เห็นนวลน้อง แรกพบต้องแลตะลึง เพราะพี่นั้นคาดไม่ถึง ว่าบ้านบึงมีสาววิไล นวลเอ๋ย นวลนางบ้านบึง รสอ้อยเจ้าคงซาบซึ้ง อ้อยพึงมีรสดีอย่างไร หากน้องไม่ถือ พี่ซื้อเจ้าด้วยดวงใจ รสอ้อยหวานจัดเพียงไหน คงหวานน้อยไป กว่าใจน้องนาง ทุ่งอ้อย น้อยใหญ่ มากมายคณา มิเท่าเทียมไร่เสน่หา พี่ปรารถนาในโฉมสะอาง พี่ขอปลูก อ้อยรักฝากไร่ใจนาง ปลูกไว้ในห้วงกลาง ทรวงนางน้องบ้านบึง นวลเอ๋ย นวลนาง ละมุนละม่อม น้ำอ้อยจากใจสุดหอม หลั่งมาย้อมหัวใจพี่สุดซึ้ง หากน้องไม่รัก พี่นี้จากลาบ้านบึง ขอฝากรักฝากคิดถึง ให้สาวบ้านบึงของพี่ เอย

ช่อมาลีดอกฟ้า ไม่ควรร้างลาแรมไกล เมื่อก่อนเคยรักปักใจ ใยถึงมาทำใจให้ฉันตรม โอ้มาลีเจ้าเอ๋ย ก่อนเคยชิดเชยชื่นชม ใยกลับมาทิ้งให้ตรม ใจฉันระทมเพราะช่อมาลี ค่ำคืนเดือนหงาย เธอจำได้ไหมเล่าเธอ ทั้งฉันและเธอเคยนัดเจอกันทุกที เก็บเอามาลามาร้อยมาลัย สวมในใจพี่ แล้วใยมาลี จึงมาลืมรักเรา ช่อมาลีต้องช้ำ เพราะใคร เขามาทำให้เจ้า เคยฝากใจไว้กับเรา ใยถึงมาเศร้าเฉาเพราะคนอื่น ช่อมาลีดอกฟ้า ไม่ควรร้างลาแรมไกลเมื่อก่อนเคยรักปักใจ ใยถึงมาทำใจให้ฉันตรม โอ้มาลีเจ้าเอย ก่อนเคยชิดเชยชื่นชม ใยกลับมาทิ้งให้ตรม ใจฉันระทมเพราะช่อมาลี ค่ำคืนเดือนหงาย เธอจำได้ไหมเล่าเอย ทั้งฉันและเธอ เคยนัดเจอกันทุกที เก็บเอามาลา มาร้อยมาลัยสวมในใจพี่ แล้วใยมาลี จึงมาลืมรักเรา ช่อมาลีต้องช้ำ เพราะใครเขามาทำให้เจ้า เคยฝากใจไว้กับเรา ใยถึงมาเศร้าเฉาเพราะคนอื่น

เขาลือว่าคุณงามนัก ช่างน่ารักน่าภักดีน่าพลีรักใคร่ เขาว่าคุณนั้นสวยประหลาด งามบาดใจ ใครใครหลงใหลทั้งตำบล เขาลือว่าคุณงามล้ำ ไม่ชอกช้ำไม่ระกำ ไม่เคยหมองหม่น เขาว่าคุณสวยมองไม่เบื่อ เมื่อได้ยล เหมือนดังต้องมนต์ตะลึงงัน คำเขาลือเล่าอ้างผมยังไม่เชื่อ พบแล้วก็เหลือรำพัน องค์อุมาวาสิฎฐีโสภีลาวัลย์ ยังไม่เทียบทันน้องนวลนาง เขาลือว่าคุณงามพร้อม น่าถนอมน่าภิรมย์ น่าชมทุกอย่าง เขาว่าใครพบนวลอนงค์ หลงรูปสะอาง ให้ผมรักบ้างเถิดนะคุณ

ไม่มีใครรู้ว่าฉันรักเธอ รักยิ่งสิ่งใดเฝ้าแต่ห่วงใย ห่วงหวงจนเงาของร่างเธอ ห่วงหวงดวงตามากกว่าฟ้า ห่วงดาวเสมอหวงริมปากเธอ ยิ่งกุหลาบหวงกลีบของมัน อยากจะจูบก็ได้แต่ห่วง ก็ได้แต่หวงไม่เคยลุล่วง แม้ในความฝันฉันคนจนยาก ได้แต่รำพันเฝ้าวอนลมนั้น ให้ช่วยจูบแทน อยากจะจูบก็ได้แต่ห่วง ก็ได้แต่หวงไม่เคยลุล่วง แม้ในความฝันฉันคนจนยาก ได้แต่รำพันเฝ้าวอนลมนั้น ให้ช่วยจูบแทน

โธ่เราอกหักอีกแล้วหรือนี่ อย่างงี้ทุกที ตั้งแต่ริรักผู้หญิง ชอบใคร โถเราโถมใจรักจริง แต่ยังมิวายถูกทิ้ง ช้ำจริงช้ำใจหนักหนา แก่นใจคอดกิ่วด้วยริ้วรอยเศร้า รอยแล้วรอยเล่า ถูกเขาซ้ำรอยเสน่หา นี่คงเพราะจนข้นแค้นเงินตรา ผู้หญิงเขาจึงเบือนหน้า ต่างพากันพร้อมหลบหนี ฮึดสร้างตัวซิเราโง่เขลาไปไย สร้างฐานะใหม่ ให้งามสง่าราศี เมื่อเรารวย ผู้หญิงเขาคงไยดี อัศจรรย์เหมือนฝันนะนี่ พริบตามั่งมีเร็วนัก ตั้งตัวปักหลักรอรักครั้งใหม่ คราวนี้คงไม่ ช้ำใจเพราะการอกหัก กระหยิ่มใจนั่งรอหญิงมาร่วมรัก ล่วงเลยหลายปีดีดัก โถคนรักไยไม่มี

จากน้องไปไกล อยู่แห่งไหน ดวงใจพี่นี้เป็นห่วง พี่ยังรัก พี่ยังหวง ยังเป็นห่วง หวงเธอเหมือนดั่งดวงใจ ขอบฟ้ากั้นกลาง ใช่กีดขวางแนวทางแห่งรักเราได้ สุดขอบฟ้า กว้างเพียงไหน ยังคงได้หวนคืนรับขวัญแก้วตา หมั่นนึกถึงพี่ หมั่นสร้างความดี ไว้รอคอยพี่กลับมา กอดน้องแนบหมอนนิทรา สุขเถิดหนา แก้วตาจงอย่าโศกศัลย์ เก็บน้ำตาไว้ อย่าให้ไหล พาใจพี่คิดไหวหวั่น ยิ่งได้รู้ เจ้าโศกศัลย์ พี่ยิ่งหวั่น หวิวทรวงแทบจะขาดใจ

ใจหายสุดเสียดายใจเจ้า น้องไปไหนเล่าโอ้เรานี้ใจหาย จากฉันไปเพราะเหตุใดน้องจึงแหนงหน่าย เหมือนแกล้งทำลายให้ตายทั้งเป็นดวงใจ ใจหายเมื่อน้องคลายไม่ชื่น หลงไปเป็นอื่นชื่นใจเขาคนไหน ปล่อยฉันตรมไร้คู่ชมระทมหมองไหม้ คิดบ้างเป็นไรว่าเคยรักใคร่กันมา อยู่ไกลหรือใกล้เพียงไหน ขอตามเธอไปจนสิ้นชีวา หากน้องไม่เมตตา ไม่ยอมพบหน้าพาฉันสิ้นใจหมอง ใจหายที่รักคลายไปได้ หรือไปมีใหม่โธ่ใจนะใจน้อง หากน้องยังรักพี่ดังครั้งเคยร่วมห้อง ขอให้นวลน้องกลับมาร่วมห้องดังเคย อยู่ไกลหรือใกล้เพียงไหน ขอตามเธอไปจนสิ้นชีวา หากน้องไม่เมตตา ไม่ยอมพบหน้าพาฉันสิ้นใจหมอง ใจหายที่รักคลายไปได้ หรือไปมีใหม่โธ่ใจนะใจน้อง หากน้องยังรักพี่ดังครั้งเคยร่วมห้อง ขอให้นวลน้องกลับมาร่วมห้องดังเคย

ปทุมมาลย์จอมขวัญ น้องที่พี่ใฝ่ฝันเพ้อรำพันใฝ่หา โอ้แก้วตา ดอกฟ้าสวรรค์ ปทุมมาลย์ฟ้าท่านคงประทานมาให้ฉัน โฉมงามนั่น คืนวันมั่นหมายใจ ปทุมมาลย์จอมขวัญ น้องที่พี่ใฝ่ฝันเพ้อรำพันใฝ่หา โอ้แก้วตา ดอกฟ้าสวรรค์ ปทุมมาลย์ฟ้าท่านคงประทานมาให้ฉัน โฉมงามนั่น คืนวันมั่นหมายใจ รักรัญจวนป่วนใจให้กระสันผูกพันรักอาลัย ขวัญตาขวัญมาประดับใจ เจ้าอยู่ไหน โอ้ปทุมไฉไล หัวใจพี่ปรารถนา พี่เฝ้าแต่มองหมายปองเจ้า แม้เงาพี่ก็เฝ้าแลหา โอ้ปทุมมาลย์หวานใจของข้า น้องจงเมตตาพี่เอย รักรัญจวนป่วนใจให้กระสันผูกพันรักอาลัย ขวัญตาขวัญมาประดับใจ เจ้าอยู่ไหน โอ้ปทุมไฉไล หัวใจพี่ปรารถนา พี่เฝ้าแต่มองหมายปองเจ้า แม้เงาพี่ก็เฝ้าแลหา โอ้ปทุมมาลย์หวานใจของข้า น้องจงเมตตาพี่เอย

ความรักของเรา พบกัน ที่ลพบุรี เมื่อก่อนเธอรักกับพี่ เดี๋ยวนี้เธอเป็นของใคร เจ้าคงไม่รู้ ว่าชู้ทำให้ช้ำใจ ข้าจึง ต้องหมองร้องไห้ ตัดใจจากน้องไม่ลง เคยรักกันมั่น รักกันดั่งขวัญชีวี เหตุการณ์ที่ลพบุรี ชักพาให้พี่พะวง เชื่อในใจเขา จนรักของเรายิ่งงง ก่อนเคยเชยขวัญมั่นคง ไม่ยืนยงเพราะใครแกล้งฉัน แดนลพบุรีนี่เอย ไม่เคยคิดเลย ว่าเราจะเลิกรักกัน แม่สื่อแม่ชัก ทำให้ความรักเปลี่ยนผัน สัญญาหน้าศาลพระกาฬ มาขาดสะบั้น เพราะใคร เธอเพ้อรำพัน ทุกวันให้ฉันจงคอย เจ็บจนใจฉันละห้อย หลงคอยจนใจร้องไห้ ไม่อยากจะพบ เมืองลพบุรีจนตาย หวั่นกลัวจะช้ำหมองไหม้ เข็ดจนตายโอ้ลพบุรี แดนลพบุรีนี่เอย ไม่เคยคิดเลย ว่าเราจะเลิกรักกัน แม่สื่อแม่ชัก ทำให้ความรักเปลี่ยนผัน สัญญาหน้าศาลพระกาฬ มาขาดสะบั้น เพราะใคร เธอเพ้อรำพัน ทุกวันให้ฉันจงคอย เจ็บจนใจฉันละห้อย หลงคอยจนใจร้องไห้ ไม่อยากจะพบ เมืองลพบุรีจนตาย หวั่นกลัวจะช้ำหมองไหม้ เข็ดจนตายโอ้ลพบุรี

พี่เพียงแต่คิดเอาไว้ในใจ พี่ยังไม่กล้าบอกใคร พี่คิดในใจเท่านั้น ครั้นคิดจะเอ่ยอกเอ๋ยปากสั่น ยิ่งคิดยิ่งหวั่น ยิ่งคิดยิ่งตันอุรา พี่เคยนั่งคิดนอนคิดคนเดียว เจ้าคงไม่เคยเฉลียว พี่คิดคนเดียวเรื่อยมา คิดปลงไม่ตกงันงกประหม่า กลัวน้องจะว่าเผยอวาจา ผิดใจ คำที่พี่คิดจนจิตตัน คำหนึ่งเท่านั้นทรามวัย คำหนึ่งแต่ซึ้งยิ่งคำใด พี่กลับเก็บไว้ในอุรา หากพี่จะเผยเฉลยความนัย พี่ควรขึ้นต้นอย่างไร เพื่อน้องจะได้เมตตา คิดวนจนกลุ้มมันสุมวิญญา อกเอ๋ยไม่กล้าช่างไร้ปัญญาสิ้นคน

รักซ้อนซ่อนรักก่อนอยู่ภายใน เกิดรักมาซ้อนใจไห้หวน วาสนาไม่ถึงเธอละเมอครวญ อกเอ๋ยรักเลยรัญจวนหวนไห้ใจอาวรณ์ ถูกเขาแย่งรักจากฉัน เพราะบุญน้อยไม่ทันจึงเฝ้าฝันมิได้หลับนอน อกเอ๋ยหัวใจร้าวรอน ขอลาจรทรวงสะท้อนรักจางห่างกัน ตรอมตรมใจนักเมื่อสุดที่รักจากฉัน ดังมีเหมือนม่านกั้นไว้ให้หมอง ในชาตินี้คงไม่สมฤดีที่ปอง ดวงใจร่ำร้องเพียงเจอะนวลน้องสักหน โอ้สวรรค์โปรดเห็นใจจงได้ดล กลับเป็นเหมือนม่านมงคลผลส่งดั่งใจหมาย ชาตินี้พี่รักฝากฝัง แม้ความรักเจ้ายังพี่จะหวังไปจนชีพวาย ดวงใจร่ำร้องเพียงเจอะนวลน้องสักหน โอ้สวรรค์โปรดเห็นใจจงได้ดล กลับเป็นเหมือนม่านมงคลผลส่งดั่งใจหมาย ชาตินี้พี่รักฝากฝัง แม้ความรักเจ้ายังพี่จะหวังไปจนชีพวาย

อยู่ห่าง ต่างถิ่น แผ่นดินไหน ถ้าวันใด คิดถึงถิ่น แผ่นดินสยาม จงมองดาว พราวพร้อยลอยฟ้างาม เพราะทุกอย่าง ฝากใจ ไว้กับดาว ดังสำเนียงเสียงเพื่อน เตือนมาว่า ทุกเวลาห่วงหวงกับห้วงหาว คืนฟ้าหมองดาวอับแสงวับวาว แต่ยังพราวโชติช่วงในดวงใจ คือสำเนียงเสียงสั่ง ถึงฝั่งโขง ผ่านรอบโค้งฟ้ากว้าง สว่างไสว เคลียสายลม พรมอุ่นละมุนละไม เหมือนเสียงไห้ เจ้าพระยาที่อาวรณ์

นาวี ไทยท่อง ล่องธารา เห็นน้ำ กับฟ้า ประโลมใจ ร่อนเร่ทะเลทอง ปกป้องนทีใหญ่ หากใครเขาย่ำยี ตระเวนลอยเฝ้า ทั่วอ่าวไทย พร้อมพลีชีพไว้ ในนาวี พวกเรารักนาวา ดั่งปลา รักวารี เรารักศักดิ์ศรี เหนือยิ่งสิ่งใด น้ำฟ้าเขียวคล้ำ เหมือนสีน้ำเงินเจือ ดั่งเสื้อที่เราสวมใส่ เนวี่บลู เหมือนดอกประดู่ไซร้ จะบานหรือโรยเมื่อไหร่ พร้อมกัน ลอยลำสง่าฝ่าคลื่นลม พร้อมเอาชีพโถม มาโลมรัน เพื่อไทยรัฐยืนยง ดำรงค์และคงมั่น ชาติคือมิ่งขวัญของราชนาวี ชาติคือมิ่งขวัญ ของราชนาวี ชาติคือมิ่งขวัญ ของราชนาวี ชาติคือมิ่งขวัญ ของราชนาวี

หากฉันกล้าเอ่ยคำ ฉันรักเธอล้ำยิ่งสิ่งใด สามคำจากใจ เธอเป็นยอดหทัย ฉันรักเธอ ฉันรักหน้าที่เด่นงาม เห็นดวงตาหวาน ยิ้มอิ่มละเมอ แสนงามเลิศเลอ หากเธอหยาดด้วยจิตไมตรี ถ้าแม้สามคำนี่มีค่า เธอคงกรุณาปราณี ฉันคงปลื้มยินดี โลกนี้กลับเห็นเปลี่ยนไป ดอกไม้แห้งจะกลับงาม ท้องฟ้าข้างแรม กลับแจ่มละไม น้ำขุ่นจะกลับใส นกน้อยใหญ่ จะเหินฟ้ายามราตรี หากฉันกล้าเอ่ยคำ เผยใจเพ้อพร่ำพาที สามคำเมื่อกี้ เธอลองบอกสักที พร้อมจะฟัง ขอฉันเอ่ยสักสามคำ หวังใจไม่ทำ ให้ฉันผิดหวัง ฉันเอ่ยได้หรือยัง สักครั้ง เพื่อประทังชีวี ถ้าแม้นสามคำนี้มีค่า เพียงเธอ กรุณาปราณี รับฟังด้วยไมตรี โอ้พี่จะแปรเปลี่ยนผัน ชีพฉันอยู่เพื่อสามคำ พื้นดินต้อยต่ำจะกลายเป็นศิวิไล ฉันเอื้อนเอ่ยพลัน สามคำนั้น โปรดตอบฉันด้วยเถิดเธอ

ฝากเพลงนี้มากับสายลมผ่าน จากใจแตกแหลกลาญแหละฟุ้งซ่านด้วยคิดถึงเธอ น้ำคำทำนองดังนกการ้องเพ้อเจ้อ แต่ก็ห่วงเธอเสมอไม่เคยลืมเธอแม้สักนาที เกิดมาโชคดีชะตาบุญหนัก เธอจึงมากมีคนรักกรรมแสนหนักตกที่ฉันนี่ ฉันมันคนเลวเลวเสียไม่มีชิ้นดี ก็ขออยู่ไปอย่างนี้ประสามีประสาเคยมา บุญฉันมีแค่เป็นสะพาน ให้เธอข้ามพ้นสายธารสู่แดนสุขีชีวา บัดนี้ถึงวันที่เธอรอมา ฉันจึงมีแต่น้ำตารินหลั่งมาอวยพรให้ แหละคงนับวันแต่จะเหินห่าง ฉันเองก็มืดหมดทางสิ้นทุกอย่างเลิกคิดฝันใฝ่ เห็นเธอไปดีก็ขอให้ดีเรื่อยไป สักนิดเคยห่วงฉันไหมอย่างน้อยถามใคร ฉันตายหรือยัง

อาญารัก เป็นชนักที่สลักแน่นเหนียว ให้มีรักเดียวใจเดียว ยึดเหนี่ยวลึกซึ้งถึงใจ อาญากฎหมาย ยังกลับกลายเคลื่อนคลายได้ แต่ความรักอาญาแห่งใจ สลัดไม่ได้ตราบจนวายปราณ พราว รักเธอยิ่งชีวิต รักด้วยดวงจิตสนิทซึ้งตรึงมาลย์ มา รักเธอคนเดียวตลอดกาล รักยั่งยืนนานไม่คลอนคลายเกลียว อาญารัก เป็นชนักที่สลักแน่นเหนียว เพราะมีรักเดียวใจเดียว จึงถูกยึดเหนี่ยว ให้รักเธอทุกลมหายใจ

เธอเกิดมาเป็นผู้หญิงทำไม เกิดมาเพื่อพร่าจิตใจ ลวงฉันให้หัวใจลุ่มหลง เสียแรงรักภักดีซื่อตรง กลับทำฉันได้ลง ไม่กลัวบาปกรรมหรือเธอ เธอเกิดมาเป็นผู้หญิงทำไม เกิดมาเพื่อพร่าจิตใจ ลวงฉันให้ หัวใจพร่ำเพ้อ หลงความหวาน อันแสนเพลิดเพลิน เกมความรักจากเธอ มันเอ่อมันซึ้งทรวงใน ดอกไม้ยังมีวันเปลี่ยนสี เปรียบเหมือนจิตใจนารี ยังมีวันเปลี่ยนผันใจ ผลไม้ยังเปลี่ยน ความหวานไปได้ฉันใด ทั้งที่รู้ รู้อยู่แก่ใจ ยังไม่วายปล่อยใจถลำ เธอเกิดมาเป็นผู้หญิงทำไม เกิดมาเพื่อพร่าจิตใจ ลวงฉันให้หัวใจเจ็บช้ำ ใช้ความสวยช่วยเป็นสื่อนำ อยากจะถามสักคำ เธอเกิดเป็นหญิงทำไม

เธอเป็นใครฉันยังไม่แจ้ง แต่เธอเป็นแสง แห่งศรัทธา เธอเป็นดินหรือเธอเป็นหญ้า แท้จริงมีค่ากว่าใครนิรันดร์ เพียงนามเธอฉันขอผนึก เพื่อจะจารึกชั่วกัปกัลป์ เธอเป็นใครฉันไม่เคยหวั่น เธออยู่กับฉันชั่วนาตาปี เธอคือสายน้ำฉ่ำใจ เปี่ยมแปร้ความใสไยดี เธอคือฟ้าคุ้มปฐพี คุ้มชีวีฉันให้สราญ เพียงนาทีแม้เธอมีสุข เพื่อจะแบกทุกข์ อีกเนิ่นนาน ใครลืมเธอฉันยังต้องการ เพื่อจะพร่ำขานเรียกเธอแม่จ๋า

รักเอย จริงหรือที่ว่าหวาน หรือทรมานใจคน ความรักร้อยเล่ห์กล รักเอยลวงล่อใจคน หลอกจนตายใจ รักนี้มีสุขทุกข์เคล้าไป ใครหยั่งถึงเจ้าได้ คงไม่ช้ำฤดี รักเอย รักที่ปรารถนา รักมาประดับชีวี หวั่นใน ฤทัยเหลือที่ เกรงรักลวงฤดีรักแล้วขยี้ใจ ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ขืนห้ามความรักคงมิได้ กลัวหมองไหม้ใจสิ้นสุขเอย ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม ฮืม

ทำไมถึงต้องเป็นเรา มารองรับความเศร้า ให้เขาคนอื่นรื่นรมย์ เรามิเคย ชิดเชยชื่นชม น้อยใจเหลือข่มขมใจเหลือที่ ทำไมถึงต้องเป็นเรา หวานใดกันเล่า แม้แต่คู่ชีวี คนที่เรา หวังร่วมฤดี เศษเสี้ยวหวังยังไม่มี เขาหนีที่เราเป็นเรา ไม่รู้จะหัวเราะ หรือว่าร้องไห้ ถึงจะสาสมใจ กับความโชคร้ายของเรา หรือคงเกิดมา เพื่อใช้เวรกรรมเก่า ดื่มชิมลิ้มรสความเศร้า ตราบชั่วชีวี ทำไมถึงต้องเป็นเรา ใครเขาซิรับเอา รับเอาแต่ความโชคดี เหลือเศษเดนของความกาลี เขาโยนให้เราทุกที ทำไมถึงต้องเป็นเรา

มีรักสักหน ก็ต้องจำทนใจน้อย ยังหนีหลุดลอย ก็เหมือนนั่งคอยความเศร้า กว่าจะรู้ว่ารักของเรา เป็นรักซ้อนกับเขาก็สุดจะยั้ง จะทำไฉนรักใคร่จนสุดจะถอน มารู้เมื่อตอน ที่รักเข้าแล้วเจียนคลั่ง ก็คงช้ำน้ำตารินหลั่ง เมื่อถึงตอนผิดหวัง เขาเอาเธอไปครอบครอง มีรักซ้อนรักหนักใจ สุดคิดแก้ไขเมื่อเรามาเป็นที่สอง นิยายรักเรื่องนี้ฉันเป็นตัวรอง ต้องทนหม่นหมอง รองไปเสียทุกอย่าง มีรักสักครั้งก็ต้องมานั่งปวดใจ จะคิดโทษใคร ก็ใครที่ไหนเขาจ้าง ปิดทองก้นพระ กุศลมิได้สร้าง ชาตินี้จึงรักอย่าง ข้างเดียวรักซ้อนซ่อนใจ

เพลง เหมือนคนละฟากฟ้า ขับร้องโดย : ธานินทร์ อินทรเทพ คำร้อง/ทำนอง : จงรัก จันทร์คณา มีประโยชน์อื่นอันใด ที่หัวใจเรารักกันปานจะกลืน แต่กายต้องห่าง ดั่งอาทิตย์ไกลกลางคืน มืดมนทางฝืน ฝืนโชคชะตา ได้แต่หลอกปลอบใจกัน ว่าสักวันความรักสมจินตนา จนสิ้นใจจาก ได้ครองรักเพียงอุรา เกินเอื้อมมือคว้า วิวาห์ดูหมดทาง ต่างกันทุกฐานันดร ดั่งมีสิงขรเช่นประตู กั้นขวาง ถึงเราสัญญารักกันว่ามั่นจีรัง แต่ดูเหมือนดังอยู่คนละฟากฟ้า คิดสลัดตัดใจไกล สุดฝืนใจด้วยรักแรกตรึงอุรา จำฝืนใจข่มอยู่กับรักอย่างทรมา รอวาสนาชี้ชะตาจนกว่าจะตาย ต่างกันทุกฐานันดร ดั่งมีสิงขรเช่นประตู กั้นขวาง ถึงเราสัญญารักกันว่ามั่นจีรัง แต่ดูเหมือนดังอยู่คนละฟากฟ้า คิดสลัดตัดใจไกล สุดฝืนใจด้วยรักแรกตรึงอุรา จำฝืนใจข่มอยู่กับรักอย่างทรมา รอวาสนาชี้ชะตาจนกว่าจะตาย

ไก่ฟ้าเอยโสภิณ ข้อยได้ยินสมนาม ว่าเจ้างามจริงหนอ หลอกให้พระลอ พบแล้วก็ลำเค็ญ เที่ยวตามยากเย็น เพราะเป็นด้วยมนต์สุดา ไก่ฟ้าเอยโสภิณ ข้อยได้ยินสมนาม ว่าเจ้างามจริงหนา โอ้เจ้าขวัญตาสวยสง่าไฉน ข้อยสู้ตามไป ถึงดงแดนไพรซอกซอน โศกเอยบ่เคยพบเจ้า ข้อยหลงแต่เงา คอยเฝ้าครวญหาอาวรณ์ คิดไปใจข้อยสะท้อน ร้าวรอนมิวายอาวรณ์อ่อนใจ ไก่ฟ้าเอยโสภิณ ข้อยได้ยินสมนาม ว่าเจ้างามไฉน เจ้าอยู่หนใดขอจงได้กู่ขาน อย่าทรมาน สงสารข้อยบางเถิดเอย ไก่ฟ้าเอยโสภิณ ข้อยได้ยินสมนาม ว่าเจ้างามจริงหนอ หลอกให้พระลอ พบแล้วก็ลำเค็ญ เที่ยวตามยากเย็น เพราะเป็นด้วยมนต์สุดา ไก่ฟ้าเอยโสภิณ ข้อยได้ยินสมนาม ว่าเจ้างามจริงหนา โอ้เจ้าขวัญตาสวยสง่าไฉน ข้อยสู้ตามไป ถึงดงแดนไพรซอกซอน โศกเอยบ่เคยพบเจ้า ข้อยหลงแต่เงา คอยเฝ้าครวญหาอาวรณ์ คิดไปใจข้อยสะท้อน ร้าวรอนมิวายอาวรณ์อ่อนใจ ไก่ฟ้าเอยโสภิณ ข้อยได้ยินสมนาม ว่าเจ้างามไฉน เจ้าอยู่หนใดขอจงได้กู่ขาน อย่าทรมาน สงสารข้อยบางเถิดเอย

โธ่เราอกหักอีกแล้วหรือนี่ อย่างงี้ทุกที ตั้งแต่ริรักผู้หญิง ชอบใคร โถเราโถมใจรักจริง แต่ยังมิวายถูกทิ้ง ช้ำจริงช้ำใจหนักหนา แก่นใจคอดกิ่วด้วยริ้วรอยเศร้า รอยแล้วรอยเล่า ถูกเขาซ้ำรอยเสน่หา นี่คงเพราะจนข้นแค้นเงินตรา ผู้หญิงเขาจึงเบือนหน้า ต่างพากันพร้อมหลบหนี ฮึดสร้างตัวซิเราโง่เขลาไปไย สร้างฐานะใหม่ ให้งามสง่าราศี เมื่อเรารวย ผู้หญิงเขาคงไยดี อัศจรรย์เหมือนฝันนะนี่ พริบตามั่งมีเร็วนัก ตั้งตัวปักหลักรอรักครั้งใหม่ คราวนี้คงไม่ ช้ำใจเพราะการอกหัก กระหยิ่มใจนั่งรอหญิงมาร่วมรัก ล่วงเลยหลายปีดีดัก โถคนรักไยไม่มี

จากน้องไปไกล อยู่แห่งไหน ดวงใจพี่นี้เป็นห่วง พี่ยังรัก พี่ยังหวง ยังเป็นห่วง หวงเธอเหมือนดั่งดวงใจ ขอบฟ้ากั้นกลาง ใช่กีดขวางแนวทางแห่งรักเราได้ สุดขอบฟ้า กว้างเพียงไหน ยังคงได้หวนคืนรับขวัญแก้วตา หมั่นนึกถึงพี่ หมั่นสร้างความดี ไว้รอคอยพี่กลับมา กอดน้องแนบหมอนนิทรา สุขเถิดหนา แก้วตาจงอย่าโศกศัลย์ เก็บน้ำตาไว้ อย่าให้ไหล พาใจพี่คิดไหวหวั่น ยิ่งได้รู้ เจ้าโศกศัลย์ พี่ยิ่งหวั่น หวิวทรวงแทบจะขาดใจ

คิดถึงเธอฉันอยากร้องไห้ โธ่เอ๋ยดวงใจ ป่านนี้เธออยู่ไหนกัน อยู่ในความทุกข์ หรือความโศกศัลย์ อยู่ในความฝันของใจใคร คิดถึงเธอแล้วใจฉันโศก ฉุดโลกทั้งโลก โศกศัลย์พิร่ำพิไร โอ้ป่านฉะนี้เธอไปอยู่ไหน รู้หรือไม่ใครคิดถึงเธอทุกเวลา จากวันเดือนปีที่เวียนเปลี่ยนไป เหตุใดเธอจึงไม่จดหมายมา หรือพบคนใหม่จึงลืมสัญญา ลืมแม้จนคำว่า จะรักกันชั่วนิรันดร์ คิดถึงเธอฉันอยากร้องไห้ บาปกรรมอันใด พรากเราให้ไกลจากกัน ค่ำคืนตื่นเพ้อละเมอใฝ่ฝัน แล้วเธอคิดถึงฉัน บ้างหรือเปล่า