เพลง | MUSIC

ชีวิตที่คร่ำกลางน้ำเวียนวน ลอยล่องกลางชลไม่พ้นทนไป อยู่กับเรือเบื่อใจ ผองพรานทะเลเรไป อยู่ห่างไกลกลางสายชล มองน้ำตรงหน้าจรดฟ้าไกลๆ ว้าเหว่ดวงใจไม่เห็นผู้คน คลื่นและลม สู้ทนทุกข์ใจ ปานใดไม่บ่น สู้แดดฝนลำบากกาย อยู่หว่างทะเลนานๆ ท้องเรือเป็นบ้าน ท้องธารเรือนกาย สิ้นชีพ สิ้นชนม์เคราะห์ร้าย ศพฝังโดยง่ายฝากเอาไว้ใต้คงคา เพียงเห็นริมฝั่งสักครั้งดีใจ มาบกทีไรให้แสนปรีดา ใกล้แผ่นดินเข้ามา เหมือนมีวิมานตรงหน้า ปลื้มหนักหนาแทบจูบดิน

พี่รักเจ้ายิ่งกว่าปลารักน้ำ กินนรรักถ้ำไม่ล่ำพี่รักเจ้า กุญชรหวงงา มฤคาหวงเขา ยังไม่เท่าพี่หวงนงเยาว์ พี่หวงเจ้ากว่าดวงฤทัย กระต่ายพะวงหลงจันทร์ ถึงมัวเมา พี่หลงเจ้ามัวเมากว่านั้น นะชื่นใจ พี่นี้แสน รักใคร่ รักเจ้ายิ่งสิ่งใด ปองฤทัยใฝ่หาแม้พี่ขาดเจ้าเท่ากับพี่นี้ขาดใจ สูญสิ้นอาลัย สิ้นใจเพราะขวัญตา อยู่ไปไร้คุณค่า ใจปองน้องนางร้างราคงตรมน้ำตาร่ำไป พี่รักเจ้ายิ่งกว่าคำรักนี่ ยุพารักพี่ ครึ่งนี้ได้หรือไม่ จงปลงน้ำคำ โน้นนำดวงฤทัยพี่เพียงให้น้องนางรักใคร่ได้ แม้ครึ่งพี่เอย

เราพวกพรานสัญจร เร่ร่อนฟ้อนรำ (ฟ้อนรำ) ขับลำนำ (ขับลำนำ) ร่ายรำนี้หนา รำเต้นรำขอทาน พวกพรานพลัดมา (พลัดมา) จงเมตตากรุณา ผองข้าพวกพราน เราหากินกันไปไม่พอ จึงขอทาน โปรดทำบุญทำทาน เพราะร่างกายพิการสิ้นทางหากิน เมตตาเถิดหนาเป็นค่าอาหาร ขอทานท่านกิน ขับเพียงเสียงพิณหากินด้วยศิลปะเรา

โอ้เกิดมา ไอศูรย์ราชาของข้าก็มี แคว้นใดข้าไปทั่วในปฐพี ข้าถือเป็นที่ครองนาน ประเวศเขตแดน ซอกซอน เที่ยวเร่สัญจรหาดวงสมรนงคราญ จากจรที่กิน ถิ่นฐาน จ้าวไม่มีศาลขอทานเขากินสิ้นคน ปรารถนาพบดวงดาราเบื้องบน ถึงต้องทุเรศอับจน ทุกข์ใจจำทนกัดฟัน ข้าปอง โฉมงามรูปทองน้องเอย ขอเพียงชื่นชมชิดเชย ดังที่เคยคิดมั่น ทั้งดวงใจ พี่จะให้ไอศูรย์ร่วมกัน ร่วมยศราชันย์ ร่วมขวัญข้าเอย

โอ้คงด้วยบุญปางบรรพ์ ตัวฉันจึงได้มาเจอ เอ้อเฮอเจ้างามเหลือเกิน จะมองแห่งใดงามตา งามทั้งทีท่าพาเพลิน เจ้างามเกินกว่าเทวี เพียงแรกเจอรักเธอทันที ถูกตาและใจของพี่ ดั่งมีมนต์ผูกสัมพันธ์ จะนานสุดนานยอมทน ทุกหนทุกแห่งไปกัน เพื่อรอวันคู่เคียงเธอ มั่นใจตั้งใจจริงๆ รักหญิงทุกสิ่งจริงเออ ไม่ลวงหลอกเธอขวัญเอย หากบุญร่วมกันเคยมี ชาตินี้คงได้ชมเชย ปองรักจักเอ่ยความนัย สุดกังวลเหลือทนดวงใจ โอ้ความรักรุมสุมไหม้ จิตใจให้ห่วงถึงเธอ หากเธอมอบใจและกาย จะหมายมุ่งแต่บำเรอเสมอจนชั่วชีวา เจ้าเพียงพูดจาพาที พี่นี้ก็ปลื้มวิญญา สุขใดไม่มาเหมือนเลย โปรดจงเชื่อในไมตรี จะรักภักดีทรามเชย ไม่เคยเลยจักแรมรา อยากใกล้เธอพบเจอพูดจา แต่เพียงนิดเดียวเห็นหน้า ก็พาเป็นสุขฤทัย เทพจงโปรดดลใจนาง อย่าร้างจางห่างกันไป สักวันคงได้ครองกัน

อยากมีชีวิตเหมือนถูกจุมพิต ดื่มด่ำซ้ำซ้อน เคล้าคลอนจนอ่อนใจฝัน ด้วยพรจุมพิตหวานชื่นชีวิต นิดหนึ่งหน่อยนั่น สุขคงถึงขั้นลอยฟ้า อยากมีชีวิต เหมือนเทพนิมิต สุขใหม่ไว้พร้อมรักลอยละม่อมมาหา ด้วยพรจุมพิตลิขิตชีวิต พิศพราวเพริศกว่า โลกคงอิจฉาว่าเอา เอออันที่จริงมันน่าอิจฉาจัง เพราะมนต์รักขลังของเรา เรามีเพื่อนใจ เพื่อนกาย ซ้ำร้ายมีเขาพะนอคลอเคล้าเฝ้าโลมขวัญ อยากมีชีวิตเหมือนถูกจุมพิต ดื่มด่ำซ้ำไซร้ หัวใจมันใฝ่มันฝัน ปล่อยจิตคิดไปไกลแสนไกลถึงใครนั้น เบื้องบนสวรรค์ทราบดี

ก่อนจากกัน คืนนั้นสองเรา แนบซบเนาเคล้าคลอพ้อพรอดภิรมย์ หวานล้ำบำเรอ เธอให้ชิดชม ฉันกอดเล้าโลม ชื่นใจ จูบแก้มนวล ช่างยวนเย้าตรึง จิตคะนึงถึงวันรักซ่านฤทัย หอม หอมนวลปราง มิสร่างหายไป ถึงห่างแสนไกลจำติดหัวใจมิเลือน ยามรักร้างแรมกัน เพ้อทุกคืนวัน ติดตรึงใจฝันเตือน มาเจอกัน แล้วอย่าเฉยเชือน ฉันมาเยี่ยมเยือน อย่างเคย สุดที่รักลืมแล้วหรือไร โปรดเห็นใจขอให้สมจิตชิดเชย หวานซึ้งอันใด จงอย่าร้างเลย ขออย่าเฉยเมย รักเอย ขอให้เหมือนเดิม

ฉัน ชื่นใจเมื่อได้เห็น หัวใจเต้นเพราะได้เห็นดวงหน้า เฝ้าแต่มอง มิคลายสายตา ชื่นนักหนาชักพาสุขฤทัย ฉัน จ้องมองเป็นหนักหนา เห็นเธอเต็มตาแล้วพาเพลิน ได้เปรียบดังยา รักษาดวงใจ ชุบอารมณ์ให้สดใสชื่นชีวัน มองขอมองให้ชื่นใจ เดี๋ยวเธอจะจากไป เหมือนใจะขาดพลัน ต้องโศกศัลย์เพ้อรำพัน เห็นเพียงหน้ากัน ไม่พอฉันสุขใจ แม้ จากไปใจคงเหงา ฉันคงจะเศร้าทุกข์จะเผาทรวงไหม้ อกจะตรมทุกข์ถมทรวงใน ขวัญเอยเมื่อไหร่ จะได้เจอ ขวัญ จากไปใจก็หาย ฉันแสนเสียดายคิดไม่วายใจสั่น อยากจะเจอ เห็นเธอทุกๆวัน เธอกับฉันยังไม่ทันจะพูดจา แม้ ตื่นไม่ได้เจอขวัญ ขอให้ฉันพบในฝันดีกว่า จะได้พร่ำน้ำคำนำพา ฝันคงเพลินกว่า อาจหาสุขด้วยกัน เพียงเห็นกันไม่ชื่นเชย นิจจาโอ้อกเอ๋ยมิเคยสัมผัสกัน แต่ในฝันสองเรานั่น เนื้อตัวอาจถูกกันเสพสวรรค์ยั่งยืน ขอ ให้เจอเธอในฝัน เพราะว่าที่นั่นฝันร่วมกันคงชื่น อยากจะฝันเห็นกันทุกวันคืนฝันดีกว่าตื่นสดชื่นสุขใจ

กลิ่นดอกโศกชวนดม ลอยมาตามลมรำเพย กลิ่นเย็นหอมเด่นชวนเชย อาวรณ์รักเอย คืนหนึ่งที่เคยร่วมใจหมาย กลิ่นอโศกบังจันทร์ เคยเคล้าเคลียกันเคียงกาย ชื่นคำหวานฉ่ำไม่หาย รำพันไม่อายได้สุดมุ่งหมายกันมา ดื่มด่ำรสล้ำยังจำได้ ฝากดวงใจสองเรา ขอรักกันไปในชาติหน้า คำสัญญาจำติดใจ ฝากสวาทรวมกัน ราตรีมีจันทร์อำไพ ใต้เงาร่มโศกบังไว้ รักเร้าดวงใจกลิ่นโศกสดใสชื่นชม กลิ่นดอกโศกจางไป เหมือนรักเลือนไกลระทม ต้องทนหมองหม่นขื่นขม หลงรักจึงตรม เจ็บปวดอารมณ์สิ้นความหวัง อยากจะอยู่เคียงเธอ รักล้นทนละเมอลำพัง คร่ำครวญหวนไห้ความหลัง รักหายกลายชัง ปล่อยให้หมดหวังเดียวดาย เวรกรรมซ้อนซ้ำทำเราเศร้า ต้องอับเฉาเหลืออาย รักร้างแรมไกลร่ำร้องไห้ โอ้รักคลายกลายกลับคำ สุดจะกล่าวรำพัน นึกถึงคืนวันรักนำ โศกสิ้นเหลือกลิ่นให้ช้ำ รักฝังใจจำกลิ่นโศกเจ้าซ้ำจำทน

คิดถึงใจจะขาด แล้วเอย คิดถึงที่เคยได้เชยได้ชมชื่นใจ คิดถึงรอยยิ้มเพราพริ้มผ่องใส คิดถึงจนใจจะขาดรอนๆ คิดถึงแต่ดวงหน้าหวานละมุน คิดถึงความอุ่นที่เคยได้หนุนตักนอน คิดถึงแต่เสียงกระซิบอ่อนซ้อน คิดถึงจนนอนละเมอทุกวัน สัมผัสรัดน้อมอ้อมกอด ฉะอ้อนออด นุ่มนวลชวนให้ฝัน ยังฝังใจชื่นทั้งคืนทั้งวัน เราเคยรักกัน ลืมแล้วหรือดวงใจ คิดถึงใจจะขาด ร้าวรอน คิดถึงความก่อนให้สะท้อนร่ำไป คิดถึงแต่รสจุมพิตติดใจ คิดหวนอาลัยไม่รู้ลืม

กังหันต้องลมหมุนวน ไม่รู้กี่หนต่อวัน แต่ใจคนหมุนเวียนผัน ไม่รู้ว่าวันละกี่หน นี่แหละน้ำใจ เชื่อแน่อะไรกับน้ำใจคน วันนี้ยังรักกันอยู่ ทั้งคู่ก็สดก็ชื่น พรุ่งนี้รักอาจเป็นอื่น คู่ชื่นก็กลับชอกช้ำ วันนี้ยังรักกันอยู่ ทั้งคู่ก็ชื่นก็ฉ่ำ พรุ่งนี้ชื่นกลับเป็นช้ำ ทำให้ระกำหัวใจ วันนี้อาจเลิกรักกัน รุ่งอีกวันอาจรักใหม่ รักกันแล้วจืดจางไป ต่างก็ไม่รักกันจริง แต่ครั้นแล้วผลสุดท้าย ทางฝ่ายชายก็โทษหญิง ต่างก็ไม่รักกันจริง ทางฝ่ายหญิงก็โทษชาย กังหันต้องลมหมุนวน ไม่รู้กี่หนต่อวัน แต่ใจคนหมุนเวียนผัน ไม่รู้ว่าวันละกี่หน นี่แหละน้ำใจ ย่อมวนเวียนไปคล้ายกังหันต้องลม

ฝากรัก รักนี้ให้มีแด่น้อง ไม่มองปองใคร ให้จนหมดในฤทัยพี่เลย แต่ก่อนนั้นไซร้ใจพี่ไม่เคย หัวใจนิ่งเฉยไม่เคยผูกพัน มากนักรักนี้ พี่มีแด่น้องให้ครองดวงใจ จะรักมั่นในขวัญใจเท่านั้น มีใครที่ไหนรักเธอเท่าฉัน ร้อยชายเสกสรรเหล่านั้นไม่มี ใจเอ๋ยใจเจ้าเอย โอ้ว่าเจ้าเอยรักเขาเสียเลยหรือนี่ รักจนท่วมทัน นับวันทวี หัวใจพี่นี้คอยน้องเมตตา หากรักรักนี่ ถ้ามีที่น้องไม่ปองผู้ใด โปรดมอบให้ไว้หวานใจพี่ยา เสนาะเพราะนักรักยิ่งแก้วตา ทุกวันเวลาใจร้องคร่ำครวญ

คนเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น แล้วเธอจะฝันคนเดียวแค่ฉันหรือเปล่า ถึงเราจะเป็นของใครมาก่อน ขอเพียงอย่าซ้อนซ่อนรักเป็นเงา ระหว่างสองเรา ต้องเปิดเผย ฉันยอมรับเธอเป็นคนสุดท้าย แล้วเธอเหล่าหมายฉันเป็นคนสุดท้ายไหมเอ่ย ถึงรักแห่งเรามิใช่ครั้งแรก หัวใจแหลกเหลวไม่รู้ลืมเลย เราจะสังเวยให้กับความหลัง เราจะไม่มีเมื่อวานนี้ เราจะมีแต่วันนี้เป็นที่ตั้ง เราจะมีพรุ่งนี้เป็นพลัง อนาคตหวังยาวยืน ฉันเป็นของเธอคนเดียวเสมอ แล้วเธออย่าเผลอปรนเปรอให้รักใครอื่น แล้วเราจะเป็นนของกันและกัน รักคงสุขสันต์สวรรค์ยาวยืน สดชื่นนิรันดร์ฉันคู่กับเธอ

ยามอุษาฟ้ากระจ่างทั่วนภางค์สว่างแล้ว ตื่นนิทราเสียเถิดน้องแก้ว สว่างแล้วนะแก้วตาแจ้วจำเรียง เสียงกระซิบสั่งดั่งสัญญา กระซิบคำรักว่าอุษาสวาทปอง อย่าข้องใจมอบฤทัยไว้ร่วมกัน ยามน้องหนาวตัก พี่ซบทรวงพักตร์อบไอรัก จนอุ่นพลันต่างสุขสันต์ ขวัญตาเจ้าอย่าลืมสัมพันธ์ ปองรักกันจนวันตายใจผูกพันรักกันจนกว่าดิน และฟ้าจะทลายอุษานี้มีมนต์ดลรักสลักใจร่วมสายใยสวาทเอย

พี่นี้มีน้องหนึ่งในดวงใจเท่านั้น หญิงอื่นหมื่นพันจะมาเทียมทันที่ไหน แต่รักของพี่ซ่อนอยู่กลางใจข้างใน หนึ่งในดวงใจคือเธอคนเดียวแท้เทียว หากน้องได้รู้ว่าพี่รักน้องหนักหนา ขอให้เมตตาแก่ดวงวิญญาโดดเดี่ยว ผิดบ้าง พลั้งบ้างก็ไม่จืดจางขาดเกลียว น้องเป็นคนเดียว หนึ่งในดวงใจ หากอาทิตย์ลับโลกโศกสลด จะมืดหมดทุกชีวิต ยังทนได้หากขาดน้อง ที่พี่ปอง หนึ่งในดวงใจ ทนไม่ได้จะต้องตาย ลงไปพลัน พี่นี้มีน้องอยู่ในดวงใจเสมอ รักแต่เพียงเธอยิ่งกว่าชีวัน เชื่อฉัน พี่ปองรักเจ้าเฝ้าแต่ผูกพัน แจ่มจันทร์ มีเธอเท่านั้นที่เป็นที่หนึ่ง ครองใจ

ยามต้องจากไกล เราสองนั้นได้ฝากคำไว้จะไม่ขอเลือน รักคอยติดเตือน หาโรยลืมเลือนเปรียบเสมือนสัมพันธ์ หัวใจเป็นห่วง ความรักนั้นหน่วงห่วงแต่เธอทุกวัน กลัวรักนั้นหวั่น เพราะเราไกลกันอาจจะพลันร้างไป เขาว่าจิตคน เวียนหันผันวนเปลี่ยนสับสนไปง่ายเหลือใจ ถึงห่วงอาลัย ฉันเกรงน้ำใจเธอจะไหวตามลม หวังใจคงอยู่ จงนึกถึงคู่ว่ายอดชู้นี้ตรม ปองรักเหลือข่ม เร้าในอารมณ์อยากเชยชมขวัญตา รักเกิดจากใจ ห่างกันแสนไกลแต่จำไว้คำมั่นสัญญา ทั้งโลกนี้หนา หวังในวิญญาปรารถนาเคียงเธอ ขอใจจงมั่น อย่ามัวนึกหวั่นเฝ้าใฝ่ฝันละเมอ ความรักหลงเพ้อ หวังปองบำเรอมั่นเสมอน้ำใจ

หนึ่งน้อยปอยผม งามซึ้งสวยสมชมชื่นชวนฝัน ฝันย้อนยัง ครั้งคืนวัน เรารักกันพันจิตมั่น ขวัญเอ๋ยขวัญมันสั่นคลอน เผ้านิดผมน้อย ปอยหนึ่ง ผมหนึ่งปอยคอยรัดรึงเร้าอาวรณ์ เส้นไหมใยอ่อน ฉันยังซ่อนหมอนฉะอ้อน นอนจูบพลาง หนึ่งน้อยปอยผม ชวนฉันภิรมย์ดมกลิ่นรินสาง สางสาวน้อย ลอยเลือนลาง มนต์รักนางยังไม่ห่าง ร้างเอ๋ยร้างจางจากใจ เผ้ารักผมร้างยังอยู่ โถอยู่ยังรังฉันดู ชู้อาลัย โอ้ผมพรมไหล่ ฉันยังเกลือกหัวใจใกล้ ใยสวาทเรา

ปลูกรัก อุตส่าห์พิทักษ์รักษาไว้ ชื่นช่อชูใบปลูกรักไว้หมายดอมดม พรวนดินรดน้ำเช้าค่ำพร่ำชม แดดลมมิให้พัดส่องดอกใบ ฉันถนอมออมไว้ชื่นชู้ชูใจมิให้หมางเมิน โอ้รัก น่าน้อยใจนักรักร้างรา ปกปักรักษาปลูกเจ้ามาหวัง ชมเพลิน เฝ้าคอยน้อยใจมิได้ล่วงเกิน เจริญแล้วรักทำลายจิตตรม รักเคยชมกลับช้ำ ยิ่งช้ำระกำช้ำในฤทัย รักมลาย กลับกลายหายไป ใครเขาชิงดวงใจ ให้เราหมองไหม้ใฝ่ฝัน ซ่อนรัก เจ็บปวดใจนักนะรักเอย อ้อมกอดพี่เคย ได้ชมเชยทุกคืนวัน ไม่เห็นหัวใจว่าใจผูกพัน ไม่สงงสารฉันหรือไรแก้วตา รักเอยจงกลับมา อย่าร้าง แรมราฉันยังหวังคอย

โฉมเอย โฉมงาม อร่ามแท้แลตะลึง ได้เจอ ครั้งหนึ่งเสน่ห์ซึ้งตรึงใจ ครั้งเดียวได้ชม สมัครภิรมย์รักใคร่ พันผูกใจไม่ร้างรา น้ำคำลือเลื่อง ไปทั่วเมื่อ นานมา ชมว่าวิไลงามตา ดังเทพธิดาองค์หนึ่ง มาเห็นเต็มตา พลอยพา รำพึง ติดตรึงชวนให้คะนึงอาจิณ เห็นเพียง นิดเดียว ให้ชาบเสียววิญญา ได้ชมโฉมหน้าดังหยาดฟ้ามาดิน โสภาท่าทางดูช่างสำอางงามสิ้น คำที่ยินยังน้อยไป หรือว่าชาติก่อน นางได้รับพรของใคร คงสร้างผลบุญยิ่งใหญ่ จึงได้วิไลงามตา นางฟ้าองค์ใด แปลงกายลงมา จึงงามดังเทพธิดา ลาวัณย์

นวลปรางนางดูช้ำ ใครทำให้หมอง รัญจวนในนวลน้อง ฉันต้องเศร้าใจ ปรางนางเคยนวลยวนเย้าฤดี เสื่อมสิ้นราศีเศร้าไป พี่มองแก้มนางหมางดวงใจ หมองได้ไฉนเล่า เสียดายปรางทองต้องตรม ใครลอบชมแล้วฤาเจ้า โถใครคงชมข่มเอา เหลือจะเศร้าเร้ารัญจวน เหลือบจะไต่หรือริ้นไรแกล้งทำ ฤาพรายย้ำคนลอบทำกล้ำกวน โถทำเสียจนสิ้นนวล เรียมสู้สงวนช้ำนวลตรมใจ นวลปรางนางหมอง พี่หวังปองต้องหมองไหม้ ปรางทองหมองลงไป พี่พลอยหม่นหมองดวงใจ พี่สุดแสนจะมองได้ โอ้ใจจะขาดแล้วเอย

เมื่อยามจะนิทรา หลับตายังมิลง จิตพะวงหลงคอยเธอเรื่อยมา ก่อนเราเคยรักกัน ผูกพันในสัญญา ยอดปรารถนายังใฝ่หาเธออยู่ อย่ามัวทำเฉยเมย อยู่เลยนะพธู เฝ้าคอยยอดชู้ เธอไม่รู้อยู่ไหน คิดถึงหนักหนา คอยแก้วตาเคียงใกล้ ขวัญดวงหทัย เธอจะรู้หรือเปล่า พี่มองแลหาเธอ ไม่เจอเพียงแม้เงา เศร้าใจ โอ้ลมที่หนาวเอย ผ่านเลยจงพัดไป ฝากดวงฤทัย รักไป ให้แจ่มจันทร์ โปรดจงได้เห็นใจ ฝากให้ความสัมพันธ์ ประโลม จอมขวัญ เป็นสื่อรักแทนให้ อย่าทำลืมเสียเลย ฝากรำเพยพัดไป หากเธออยู่ไหน วานช่วยไปจูบพลัน เคล้าเคลียผ่านผิว เธอให้หวิวใจสั่น พัดความฉ่ำหวาน คืนให้ฉันเชยบ้าง ช่วยบอกเธอนั้นที ว่ามีใครเขายัง คอยอยู่

เสียแรงรักใคร่ เสียแรงปักใจ จริง หวังได้พักพิงกลับทิ้งกันไป เสียแรงฉันชื่อและถือจริงจัง เหินห่างเริดร้างแรมไกล สิ่งที่ฝากไว้แรมรา เสียแรงหมายมั่นเสียแรงฝากกัน นาน เสียถ้อยสาบานเสกสรรวาจา เสียแรงเป็นคู่ชื่นชูกันมา เธอสิไม่เห็นนำพา หรือไปใฝ่หาคู่ใหม่ ช้ำนักรักเอ๋ย เคยพร่ำ เสียถ้อยเสียคำที่เคย ให้ ถูกเธอผลักไส ตัดบัวสิเหลือเยื่อใย ตัดใจไม่เหลือเลย เสียแรงสมสู่เสียแรงชื่นชู ชม เสียสิ้นภิรมย์สู่สมเราเคย เสียแรงเป็นคู่ร่วมชู้ชูเชย เสียสิ้นความรักลาเลย ช้ำจริงอกเอ๋ยตัวเรา

ตัวมาปากน้ำ น้ำตาเจ้ากรรม พรำร่วง มันรินล้นทรวงรด แดร้อนดวงร่วงพรำจนช้ำเลือดตรม อยากผลักชีวิตผลอยคล้อย ลอยน้ำไปตามคลื่นลม ระทวยระทม แล้วจมร่างตามความรักร้างไป เธอคนปากน้ำ น้ำคงขึ้นลง ตรงหน้า จะลอยน้ำมาหาเธอ ทุกคราคลื่นคราญรัญจวนป่วนใจ จะพร่ำคำเพ้อ ละเมอมนต์รักมา ตามฝั่งไกล ร้องเพลงผีพราย พิไรขอรักเธอไว้โลมฝั่ง ฝันฝัน เพ้อเพ้อ เธอก็คงคร่ำครวญ ปากน้ำคงซึ้งโศกซวน ทบทวนหวนไปยังเบื้องหลัง เราฝากสัมพันธ์น้อยหรือนั่นมันรัก หรือชัง เพราะเธอว่าจะรักจริงจัง ฉันจึงหวังคลั่งไคล้มิคลาย ลาทีปากน้ำ น้ำจงจบกรรม จำเศร้า วิญญาณรักเราน้ำ จงรับเอาเฝ้าธารอันพล่านภูตพราย อนาถใจหนา ขอลาดินฟ้า อาวรณ์ก่อนตาย โถยังเสียดาย เสียดายนิยายสวรรค์สวาท

โออัมพวา นี่หนางามจริง ทุกสิ่งเป็นขวัญตา โอ้ว่าผู้หญิง ยิ่งงามโสภา ดั่งนางฟ้าชาวไทย เธอมีจรรยา เรียบร้อยชวนมอง ทั้งคล่องงานเหลือใจ ไม่ว่าทำสวนกระบวนค้า ดูคล่องไปทุกทาง ขาวนิดเหลืองหน่อย ผิวพลอยสะอาง แต่ไม่บอบบาง ทุกยามงามอย่าง จับตา มาอัมพวา หากหานารีสมดั่งที่หวังมา แม่บ้านแม่เรือน เพื่อนครองวิวาห์ อัมพวาสมบูรณ์

ยล พักตร์ชวนพิศน่าเชยชิดชม แม้ได้สมดั่งใจนึกปอง พี่คอยประคอง เฝ้าแต่จะปองแนบนาง หวังเคียงครองแต่เพียงน้องนวล รักชื่นชวนยั่วยวนพะวง ความรักคงไม่จืดชืดจาง รักแล้ว ไม่ร้างน้องนางนั้นเป็นคู่ใจ รักแต่น้องนั้นแน่แท้ มิได้แปรไปจากใจ สุดจะผลักหักฤทัย ขอฝากดวงใจมอบไว้เพียงนางเดียว ใจ รักแต่น้องเฝ้าปองภิรมย์ ขอชิดชมด้วยใจแน่นเหนียว รักแท้แน่เทียว รักเดียวมิขอห่างไกล

หยาดรุ้งงามราวดวงดาวรุ่งจิต รุ่งความโสภิต รุ่งชีวิตชายแม้เงา ดวงตาคมซึ้งซึ้งดังเพชรวาว เนตรงามอคร้าว หยาดรุ้งราวหยาดน้ำริน หยาดรุ้งคนดีปราณีพี่หน่อย อย่าลอยสูงนัก พี่ปองรักยอดยุพิน ลมครวญคำหวานเสียงธารระริน คร่ำครวญถวิล ว่ารักยุพินเช่นกัน เธอหอมความดี เป็นที่คละคลุ้ง ประหนึ่งสายรุ้งรุ่งดวงตะวัน ยามยิ้มแย้มยวน ชวนให้ชายฝัน สยบใจนั้นรักเหลือคณา หยาดรุ้งงามราวดวงดาวกระจ่าง รุ่งดังน้ำค้าง ที่ยังค้างตามพฤกษา เธอคือความหวังฝังใจทุกครา พี่ครวญใฝ่หา พี่รักบูชาหยาดรุ้ง

คืนนี้จากกัน ที่รัก ฉันจะฝันถึงเธอ ฝันถึงความสุข เลิศเลอ ที่เราจะร่วมปรนเปรอ เสกสม คืนนี้จากกัน ที่รัก ฉันจะฝันภิรมย์ ฝันถึงไออุ่น ชื่นชม ที่เราต่างร่วมปรารมย์ นิรันดร์ ขอฝากดวงใจ น้อยๆ ไว้คอยพบเธอ ในฝัน ขอให้เธอคิด ถึงฉัน เหมือนดังที่ฉันใฝ่ฝันละเมอ คืนนี้จากกัน ที่รัก ฉันจะฝันถึงเธอ ฝันถึงความสุข เลิศเลอ ที่เราจะร่วมบำเรอ วิวาห์

น่ารักจริงเอ๋ย แต่พี่ไม่เคยพบเห็นมาเลยแต่ก่อนแต่ไร ใช่สวยขนาดบาดใจแต่แม่เอ๋ยละมุนละไม ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ หนักหนา ใช่สวยขนาดเลิศลอย แต่แม่เอ๋ยแช่มช้อยติดตรึงอุรา ใช่สวยขนาดหยาดฟ้า ทำไมหนอกานดาน่ารักเสียจริง เพราะเจ้าน่ารัก พี่เห็นวงพักตร์พี่แอบรักยอดหญิง คิดใคร่แอบอิงความรักเข้าสิง พี่สุดจะทิ้งจะถอนอุรา น่ารักอย่างนี้จะไม่ให้พี่รัก คนดีพี่หมดปัญญา มนุษย์คนหนึ่งนี่หนา ห้ามพี่รักแก้วตาใครห้ามได้ จะถือโกรธเอาโทษทัณฑ์ ก็ปุถุชนคนสามัญห้ามกันยังไง แอบรักเจ้าหมดดวงใจ ต้องโทษเพราะทรามวัยน่ารักจริงเอย

เมื่อคิมหันต์ฉันได้จูบเธอ ต่างพร่ำเพ้อละเมออาลัย พอเหมันต์เธอกลับเปลี่ยนแปลงจางไป ร้าวใจเมื่อไม่มีเธอ ต่างฝากคำรักพร่ำจูบพรม เฝ้าชื่นชมรสรักบำเรอ ครวญคะนึงคราวหนึ่งที่เคยมีเธอ ฉันรอคอยเธอไม่จาง โอ้ไฟรักร้อนเร่า แผดเผาดวงใจ จนเหลือทนไม่รู้สร่าง โอ้ราตรีรัวราง เหมือนดาวพราวแสงพร่าง ร่วงหล่นจากนภา เมื่อคิมหันต์ฉันได้จูบเธอ ต่างพร่ำเพ้อละเมอวิญญา พอเหมันต์ก็กลับเปลี่ยนแปลงโรยรา นิทราอาลัยไม่ลืม

เธอเอาดวงใจพี่ไปครองอยู่ ควรได้ถนอมเชิดชู ค่อยเพียรเรียนรู้น้ำใจ ใจจริง รักเธอล้นทรวงห่วงใย สุดสวาทเธอนั้นเพียงใด ย่อมเรียนรู้ใจกันดี นางในดวงใจนั้นคือเธอแน่ นางอื่นหมื่นแสนไม่แล เฝ้าปองรักแท้เทวี ใจเดียว รักเดียวมิคลายหน่ายหนี เปรียบประดุจยอดขวัญชีวี เจ้าเอยรักพี่ยืนนาน หากขาดน้องมาเคียง ร่วมเรียงคู่ชิด ดุจดั่งชีวิตไร้ซึ่งแก่นสาร จมในปลักตมแห่งความทุกข์ทรมาน สุดเดินพ้นผ่านทางหมอง ยามไร้นวลน้องใจตรม *เธอคือโคมทองของชีวิตพี่ นำส่องทางไว้ให้ดี เพื่อชีวิตนี้รื่นรมย์ เดินทางสายเดียวกลมเกลียวชื่นชม ร่วมความสุขความทุกข์ระทม สู่ความภิรมย์ร่วมกัน

น้อง เอย ทุกวันแม่เคยออดออเซาะ หวานฉ่ำฉอเลาะเพราะจริงถ้อยคำ พี่จำไว้ไม่เคยลืม ปลาบปลื้มยังลืมไม่ลง พี่เฝ้าประโลมโฉมงาม ไม่เคยขัดความประสงค์ น่ารักภักดีซื่อตรง น้องทำให้หลงติดใจ น้องเอย น้องพี่ไม่เคยพรากจากกัน เห็นหน้าทุกวันรำพันพูดจา แม่กระซิบว่าสุขจริง แอบอิงคลอคู่อยู่ใกล้ พร่ำพรอดออดความรักกัน ดวงใจผูกพันธ์หวั่นไหว ร่วมรักเริงรื่นชื่นใจ เหมือนดังอยู่ในวิมาน สมใจได้ชิดชม ใจรวมอยู่ร่วมภิรมย์ สุขสมอย่างนี้นาน นาน ชื่นชีวิต จุมพิตชื่นฉ่ำ สุขสำราญ รักของเราซึมซ่าน หวานอยู่ไม่วาย น้องเอย หรือชาติก่อนเคย คู่เคียงกัน รักร่วมสัมพันธ์กันมาแน่นอน ด้วยบุญชาติก่อนเรามี ชาตินี้ไม่มีเสื่อมคลาย ได้เจอะคู่ชมสมปอง เคยเป็นคู่ครองมั่นหมาย พี่รักจนชีพพี่วายรักยังไม่หาย ไม่ลืม

ศรีนวล แสนนวลศรีชวนเชยชม อ้อนแอ้นเอวกลม ศรีเอยศรีสมศรีนวล ศรีโสภาร้าวอุราพี่ครวญ พี่รักศรีนวล นับวันรัญจวนป่วนใจ นวลศรีบริสุทธิ์ ผุดผิวเพ็ญสะอาง ดังน้ำค้าง เลื่อมลายพรายพร่างผ่องใส นวลศรีนวลสล้าง พร่างผิวเป็นนวลใย ละมุนละไมไฉไลชวนชม ใจ รัญจวนศรีนวลทำพี่ กลุ้มฤดีนวลศรีสิงอารมณ์ แรงฤทธิ์พิศวาส เหมือนใจจะขาดลอยลม แรงรัก เหลือข่ม ทนระทมคลุ้มคลั่งครวญ พี่ คงเคยสร้างเวรมาหนัก ถึงมาคลั่งรักลุ่มหลงศรีนวล ใจจะดำทำพี่หลงคร่ำครวญ ให้ฝัน ลมลม ชิดชมแต่ชื่อศรีนวล ให้เพ้อ ให้ครวญ ใจไม่นวลดังชื่อเลย

สุดฟากฟ้า แสนไกล ถ้าแม้นได้ รักกัน สุดฟ้านั้น สั้นนัก ยามรักรำพึง ยิ่งสายลม แสงเดือน เตือนรักให้ คะนึง ยิ่งนึกถึง ความหลัง และคำสัญญา ถึงสิ้นดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร รักเราไม่ สิ้นสุด เสน่หา จะอยู่คง คู่เคียง ดินและฟ้า ด้วยศรัทธา สองเรา คงมั่น สุดฟากฟ้า แสนไกล ถ้าแม้นได้ รักกัน สุดฟ้านั้น สั้นแท้ แพ้ความรักเรา

ฟ้า ลุ่ม อิรวดี คืนนี้ มีแต่ดาว แจ่มแสง แวววาว หื่อฮือฮื้อ ฮือ ฮือหื่อ เด่นอะคร้าว สว่างไสว เสียง คลื่น เร้าฤดี คืนนี้ข้าเปลี่ยวใจ เหน็บหนาว ทรวงใน หื่อฮือ ฮื้อ ฮือฮือหื่อ แต่ไฉนข้าเศร้า วิญญา ข้ามา ทำศึก ลำเค็ญ เหนื่อยแสนยากเย็น ไม่เว้นว่างเปล่า เพื่อศักดิ์ชาว ตองอู ถึงจะตาย จะอยู่ ขอเชิดชู มังตรา ดวงใจ ข้ามอบ จอมขวัญ มั่นรักต่อกัน มิ่งขวัญจันทรา กุ สุ มา ยอด ชู้ รักเจ้าเพียงเอ็นดู ไว้เชิดชู ดวงแด ไป รบอยู่ แห่งไหน ใจ คนึงถึง เจ้า เคยเล้าโลมโฉมแม่ ข้ากลับ มาเมืองแปร มองเหลียวแล แสนเปลี่ยว เปล่า ไม่มี แต่เงาข้าเศร้า อาลัย หัวใจแทบขาด อนาถ ใจ ไม่คลาย เจ็บใจ คนรัก โดนรังแก ข้าจะเผา เมืองแปร ให้มัน วอดวาย จะตาย ให้เขาลือชาย จะให้เขาลือชาย ว่านามชื่อกู ผู้ชนะ สิบทิศ ผู้ชนะ สิบทิศ ผู้ชนะ สิบทิศ ผู้ชนะ สิบทิศ ผู้ ชนะ สิบ ทิศ ฮื้อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮื้อ

ฉันพลอยยินดี เมื่อเห็นเธอมีความสุข ไม่ต้องทนทุกข์ ในความจนกับคนอย่างฉัน เธอพบคนดีฉันก็ยินดี ยอมพลีให้กัน ถึงจะโศกสันต์ ฉันก้อจะยิ้มยิ้มทั้งน้ำตา แม้รอยอาลัย ถมซากฤทัยให้ฉันขมขื่น ก็จะทนฝืนยิ้มรับความชื่นกลืนกล้ำอุรา ไม่มีเมื่อวาน ไม่มีพรุ่งนี้ ที่ชื่นวิญญา มีแต่น้ำตา กับรอยฝืนยิ้มพิมพ์ใจให้เธอ