เพลง | MUSIC

กลัว จะ รัก ไม่ จริง เฮ้อ กลัว จะ รัก ไม่ จริง กลัว จะ รัก ไม่ จริง จริง ไม่ กลัว เธอ จ๋า กลัว รัก นาน พาล ให้ ช้ำ อุรา คน ใหม่ มา เขา จะ คว้า เธอ ไป กลัว จะ ช้ำ อุรา เฮ้อ กลัว จะ ช้ำ อุรา กลัว จะ ช้ำ อุรา ใน อุรา หวั่น ไหว เรือน หอ ทอง คอย นวล น้อง เมื่อ ไร นาน เท่า ไร จะ ได้ ครอง ขวัญ ตา กลุ้ม ใจ นัก รัก รุ่ม ร้อน ดั่ง ไฟ เจ็บ ปวด ใจ รัก ไฉน เฉื่อย ชา รัก จะ รัก ก็ บอก ไม่ รัก ก็ บอก ออก มา ไม่ ต้อง กลัว ดอก หนา เสีย เวลา ทำ ไม กลัว จะ รัก ไม่ จริง เฮ้อ จริง ใจ แล้ว ไม่ กลัว กลัว ความ รัก ก็ กลัว กลัว เจ็บ ตัว เจ็บ ใจ ใจ ฉัน จริง ใจ ไม่ ทิ้ง ห่าง ไกล กลัว น้ำ ใจ เธอ จะ รัก ไม่ จริง กลัว จะ รัก ไม่ จริง เฮ้อ กลัว จะ รัก ไม่ จริง กลัว จะ รัก ไม่ จริง จริง ไม่ กลัว เธอ จ๋า กลัว รัก นาน พาล ให้ ช้ำ อุรา คน ใหม่ มา เขา จะ คว้า เธอ ไป กลัว จะ ช้ำ อุรา เฮ้อ กลัว จะ ช้ำ อุรา กลัว จะ ช้ำ อุรา ใน อุรา หวั่น ไหว เรือน หอ ทอง คอย นวล น้อง เมื่อ ไร นาน เท่า ไร จะ ได้ ครอง ขวัญ ตา กลุ้ม ใจ นัก รัก รุ่ม ร้อน ดั่ง ไฟ เจ็บ ปวด ใจ รัก ไฉน เฉื่อย ชา รัก จะ รัก ก็ บอก ไม่ รัก ก็ บอก ออก มา ไม่ ต้อง กลัว ดอก หนา เสีย เวลา ทำ ไม กลัว จะ รัก ไม่ จริง เฮ้อ จริง ใจ แล้ว ไม่ กลัว กลัว ความ รัก ก็ กลัว กลัว เจ็บ ตัว เจ็บ ใจ ใจ ฉัน จริง ใจ ไม่ ทิ้ง ห่าง ไกล กลัว น้ำ ใจ เธอ จะ รัก ไม่ จริง กลัว จะ รัก ไม่ จริง เฮ้อ กลัว จะ รัก ไม่ จริง เฮ้อ

ขอโทษอย่าโกรธเคืองเลย ผิดไปแล้วแก้วตาเอ๋ย พี่เฉลยเอ่ยคารม ดวงใจหมายใจภิรมย์ใจรักอยากชมไปทุกอย่าง ขอโทษทีที่คิดผิดผิด ขอโทษจิตที่คิดชมปราง โอ้กายคอยหวัง หวังกายเคียงข้างจะกอดน้องประคองนาง มิยอมให้เจ้าห่างไกล ขอโทษโปรดเถิดดวงตา อย่าใจร้อนหน่อยเลยหนา พี่มาหาอย่าเคืองใจ อย่าโกรธพี่เลยทรามวัย ฟังแล้วนี่ไฉนไยเฉยนิ่ง ขอโทษเถิดอย่าค้อนอย่าผลัก ขอโทษเถิดเพราะรักจริงจริง ไม่เคยเหยียดหยาม พี่ทำทุกสิ่ง เอ่ยคำรักตามความจริง รักนวลนางยิ่งดวงใจ

เที่ยวเวียงพิงค์ อู้หญิงเวียงดอย ใจพี่คอยสาวเจ้าเฝ้าหา พี่ใจภักดิ์ใจรักเท่าชีวา นาเจ้านา เทพเทวาท่านคงเห็นใจ พี่จากกรุงมุ่งมาคอยนาง ใจจ้าวจางเหินห่างไปไหน ที่ห้วยแก้วเคยได้อาบเย็นฤทัย สาวเจ้าไกล พี่ช้ำใจอาลัยแก้วตา ข้าใจเดียว กอดเกี่ยวเวียงพิงค์ ไยยอดหญิงทิ้งให้แลหา ที่ผาเงิบดอยสุเทพเทียมฟ้า บุญช่วยพา ให้สาวมาข้ายังเฝ้าคอย

แก้วเอ๋ยแก้วตา พี่จากเจ้ามา โอ้แก้วตาอยู่ดีหรือไฉน คิดถึงนุชสุดอาลัย เคลิ้มไปครานวลพักตร์เจ้า หยอกเย้าเคล้าทรวงพี่เชย วอนระริกกระซิกกระซี้ เสียงน้องพี่พร่ำเฉลย เออ หยอกเย้า เจ้าเอ๋ย เฝ้าชื่นเชยรสสวาท เอ๋ยหยาด .พร่างพรม โอ้เจ้าดวงสมร คงร้าวรอนรานระทม ขวัญเอย อย่าตรม ขวัญจงข่ม อย่าร่ำให้ คอยอ้อมอกพี่ ที่แรมไกล จันทร์เจ้าแจ่มดวงคราใด จงฝากใจให้พี่เชย

แว่วยินแต่เสียง น้ำหลากมาเสมือนยิ่งพา น้ำตาข้าหลั่ง ธารารักเอยรักเคยฝากฝัง ท่ามกลางฟ้าเดือนสะพรั่ง รักกลับอ้างว้างในคืนเดือนเพ็ญ รูปรอยปางหลัง ฝังฝากใจมาไร้ความจริง ทิ้งให้ลำเค็ญ มองเดือนครั้งใดหมองใจไม่เว้น ค่ำคืนรักเคยเชยเช่น แสงแห่งเดือนเพ็ญเชยฟ้าราตรี รักจากพรากไป หาเพียงรอยอาลัย ไม่มี สายน้ำยามเพ็ญ ก่อนเคยได้เป็นสักขี ยินแผ่วแว่วเสียงนที คล้ายเสียงเสียดสีที่เย้ยดวงใจ โธ่คำอธิษฐาน เหมือนบ่วงมาร มารับเอาคำสาบานข้าไป มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลาย ตั้งปณิธานวอนไหว้ รักแห่งดวงใจจงพบกันเทอญ โธ่ คำ อธิษฐาน เหมือนบ่วงมาร มารับเอาคำสาบานข้าไป มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลาย ตั้งปณิธานวอนไหว้ รักแห่งดวงใจจงพบกันเทอญ

นาง แก้วพี่เอย พี่สุดเผย เฉลยคำพร่ำ นอนยังฝัน วันยังค่ำ ดวงใจ เพ้อพร่ำ ร่ำพรรณนา นาง แก้วคู่ใจ เจ้าจากไป พี่ครวญหา ใจโศกซึ้ง ถึงแก้วตา รำพึงถึงหน้า โฉมสมร เจ้า จากพี่ไป ห่วงอาลัย ใจอาวรณ์ พี่ฝัน ถึงงามงอน รักรุ่มร้อน ร้าวฤดี เจ้า จากพี่ไป คงห่วงใย ฝันถึงพี่ แม้นเจ้าฝัน จงฝันดี จงฝันถึงพี่ นางแก้วเอย

รักไม่กลัว กลัวไม่รัก พี่ต้องอกหัก เพราะรักหญิง จริงไม่กลัว ฉันกลัวไม่จริง เห็นทำเฉยนิ่ง ยิ่งหม่นหมอง ถามไม่กลัว กลัวไม่ถาม ฉันคงเพ้อพล่าม ติดตามน้อง มองไม่กลัว ฉันกลัวไม่มอง ศรรักนางต้องห้องใจฉัน เราพนันรักกันสักสิ่ง ใครจะจริงรักยิ่งนานวัน ชีวิตเราเป็นเครื่องเดิมพัน พระพรหมสวรรค์เชิญท่านเป็นทนาย ยิ้มไม่กลัว กลัวไม่ยิ้ม หัวใจเอมอิ่ม จากยิ้มโฉมฉาย ตายไม่กลัว ฉันกลัวไม่ตาย ฉันกลัวเธอหน่าย กลัวไม่จริง

แสน งาม โลก ทั้งสาม งามไม่เทียม ได้ งามเสียยิ่งกว่าใคร งาม น้องเปรียบเทพไท งามน้องเปรียบที่ไหน เทียม ทัน แสน งาม อยาก จะถาม งามแต่ งอนนั่น งอนเพราะเรื่องใดกัน ใครเขาขัดใจนั้น วันนี้งอนเหลือใจ อยาก จะง้อ พอให้น่างาม ไม่งาม สวยวิไล ใครเขาปั้นน่ายักษ์ ยักษ์ที่กินคนได้ งาม น้องหมดไปไหน ใครพบช่วยบอกที แสน งาม ไม่งามแล้ว แก้วตาพี่ งอน แล้วหมดราศรี ลองยิ้มหน่อยคนดี งามคงที่ยิ่งงาม อยาก จะง้อ พอให้น่างาม ไม่งามสวย วิไล ใครเขาปั้นน่ายักษ์ ยักษ์ที่กินคนได้ งาม น้องหมดไปไหน ใครพบช่วยบอกที แสน งาม ไม่ งามแล้วแก้วตาพี่ งอน แล้วหมดราศรี ลอง ยิ้มหน่อยคนดี งามคงที่ยิ่งงาม แสน งาม แสน งอน แสน งาม แสน งอน

ใครติฉินนินทา พี่หลงขวัญตา จนสายตามืดมัว เพราะรักเจ้ารักนักรักหนา ใครจะว่าไม่นึกกลัว ใครรักใครรักได้ เพราะเราต่างคนเพราะคนต่างใจ มิควรจะได้พันพัว ดวงตาพี่สลัวมืดตามใจของตัว รักเจ้าชั่วชีวิตพี่มี ตาพี่มองปองนาง คมขำสำอางใจหลงนางเท่าชีวี เขาจะว่าน่าอดสู เขามีคู่คงรู้ดี ใจฉันครวญหวลไห้ ร้อยพันหมื่นนาง ร้อยนางหมื่นใจ มิเคยรักใคร่ไยดี ดวงใจพี่ดวงนี้ มอบแจ่มจันทร์ขวัญฤดี เห็นใจพี่ที่อ้อนวอน พี่หลับตาหลับใจ ไม่ขอเห็นใครไม่รักใครแน่นอน ฝนจะตก จะร้อนจะหนาว มิให้เจ้าต้องร้าวรอน ยอมรับคำเขาว่า สายตาบอดไปสายใจบอดพา เพราะเห็นคุณค่างามงอน รักเจ้าบังอร ไม่ห่างหายคลายคลอน จงผันผ่อนรับรักพี่เอย

พี่เกลียดวสันต์ เพราะยามนั้นพี่ไกลเจ้า มองฟ้าแล้วพาใจเศร้า ฟ้าพราวเด่นดวง พี่คะนึง คิดถึงคราใดให้เจ็บทรวง อกเอ๋ยร้างเลยพุ่มพวง ด้วยวสันต์ลวง ให้เจ้าจากไป ดึกเข้าเจ้าหนาว กลัวเสียงลมพราว กลัวหนาวทนไม่ได้ เจ้ากลัวฟ้า ราตรีมืดหม่นใจ แม้เรไร น้องกลัวแทบสิ้นชีวัน พี่กระซิบปลอบใจ เจ้าร้องไห้รำพัน น้องเอยไยหวั่น วสันต์กลายตามฤดู แสนจะอดสู วสันต์ไม่เอ็นดู ชู้ไกล เพราะใจเธอหวั่นวสันต์

เออเอยวนาลีคือ วิมาน สมาน รัก ที่ เราจัก ร่วมเรียงเคียงคู่ขวัญ ที่ รักเธอ ยิ่ง นภารักดวง ตะวัน รักยิ่ง กระต่ายรัก ดวงจันทร์ใน ราตรี โอ้ แม่ยอด ยาจิตวิชุดา เอ๋ย พี่ ไม่เคย รัก ใครมาก เท่า นี้ เธอ เสมือนราชินีแห่ง วิมานวนาลี แม่ยอดรัก ดวงใจของพี่เอย

สายสร้อยร้อยใจสายไยสวาท หมายขาดหลุดสุดหนทาง รักจางตรอมตรมไม่หาย โอ้ใจเอ๋ย ไหน เลย มาหน่าย ฟ้า ดินแม้สิ้นสลาย รักมิคลายรักสุดบูชา สายจิตร้อยทรวงไยลวงหลอกหลอน อกสั่น หวั่นร้าวรอน ยามกินยามนอนผวา ภาพความหลัง นั้น ยัง เตือนตา น้อง คงมิปรารถนา จึง ลาระทมตรมใจ พี่ แพ้ เจ้าไม่แลเหลียวมองมาเลย อก เอ๋ย ไปชื่นชมหลงคารมใคร พี่ รัก ใช่หลอกลวงรักเต็มทรวงใน รัก ซ่อนซ้อนใจ ห่วงหรือไรทิ้งพี่ให้ตรม สายโซ่คล้องใจสายไยสวาทหาย พี่อยู่ ก็เหมือนตาย มีกายไร้ใจชื่นชม สร้อยใจหาย รัก กลาย เป็นลม เหลือรอยสายสร้อยขื่นขม ร้อยอารมณ์ระทมตรมทรวง

สี ชัง ชัง ชื่อ แล้ว อย่า ชัง อย่า โกรธ พี่จริงจัง จิตข้อง ตัว ไกล จิตก็ยัง เนาว์แนบ เสน่ห์สนิทน้อง นิจผู้ อา ดูร สี ชัง ชัง แต่ชื่อ เกาะนั้นหรือ จะชังใคร ขอแต่ แม่ดวงใจ อย่าชังชิง พี่จริงจัง ตัว ไกลใจพี่อยู่ เป็นคู่น้อง ครองยืนยาว ห่างเจ้าเฝ้าแลหลัง ตั้งใจติด มิตรสมาน สี ชัง ชัง แต่ชื่อ เกาะนั้นหรือ จะชังใคร ขอแต่ แม่ดวงใจ อย่าชังชิง พี่จริงจัง ตัว ไกลใจพี่อยู่ เป็นคู่น้อง ครองยืนยาว ห่างเจ้าเฝ้าแลหลัง ตั้งใจติด มิตรฮืม สมาน

มาตามสายชลกว้างจนสุดเหลือคะเน สองฝั่งลําน้ำลานเทคลื่นลมรวนเรดั่งเล่ห์น้ำใจ กระแสน้ำหลากเปรียบรักมักมากทรวงใน ลานเทนับว่ากว้างใหญ่ยังน้อยเกินไปกว่าใจเจ้าสม ลานเทผวนไปก็ใจเจ้าเหลวทั้งเพ เหลือหยั่งจะวัดคะเนด้วยความรวนเรไปตามคลื่นลม น้ำเซาะสองฝั่งประดังให้พี่ขื่นขม ลานเทฝั่งเจ้าถล่มให้เห็นโคลนตมจ่อมจมเรื่อยไป เดือนสิบสองน้ำนองสองฝั่งลานเท เพลงเรือกล่อมเห่ วังเวงใจ เจ้าลืมสัญญาเจ้าแม่ลานเทหรือไร ทุกวันพี่คอยเฝ้าไปน้ำลานเทไหลใจพี่ถวิล ลานเทน้ำนองเจิ่งคลองทั่วท้องทุ่งนา แต่ร่างเจ้านี้เลือนลาห่างไกลอุราสุดหล้าฟ้าดิน คอยวันเจ้ากลับเฝ้านับเดือนเจิ่งวาริน เดือนปีก็ผ่านไปสิ้นจนน้ำท่วมถิ่นลานเทเจ้าเอย…

แว่วยินแต่เสียง น้ำหลากมาเสมือนยิ่งพา น้ำตาข้าหลั่ง ธารารักเอยรักเคยฝากฝัง ท่ามกลางฟ้าเดือนสะพรั่ง รักกลับอ้างว้างในคืนเดือนเพ็ญ รูปรอยปางหลัง ฝังฝากใจมาไร้ความจริง ทิ้งให้ลำเค็ญ มองเดือนครั้งใดหมองใจไม่เว้น ค่ำคืนรักเคยเชยเช่น แสงแห่งเดือนเพ็ญเชยฟ้าราตรี รักจากพรากไป หาเพียงรอยอาลัย ไม่มี สายน้ำยามเพ็ญ ก่อนเคยได้เป็นสักขี ยินแผ่วแว่วเสียงนที คล้ายเสียงเสียดสีที่เย้ยดวงใจ โธ่คำอธิษฐาน เหมือนบ่วงมาร มารับเอาคำสาบานข้าไป มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลาย ตั้งปณิธานวอนไหว้ รักแห่งดวงใจจงพบกันเทอญ โธ่ คำ อธิษฐาน เหมือนบ่วงมาร มารับเอาคำสาบานข้าไป มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลาย ตั้งปณิธานวอนไหว้ รักแห่งดวงใจจงพบกันเทอญ

ลำน้ำพอง ล้นนอง ริน หลั่ง สอง ฝั่ง สะพรั่งด้วยมวลพฤกษา น้ำ หลากงามยามแลเพลินตา เบิ่ง ท้องนา สาวบ้านป่างามพริ้งละออ โอสาวเอย ไผเลยงาม เท่า ขอ เว้า กับเจ้าสักคำได่บ่ หรือ ว่านางมีชายคอยรอ หาก สาวบ่ สิพะนอ มิสร้างราคิน โอ้ น้ำพอง คลองสวรรค์ บุพเพเสกสรรค์ บรรดาลให้มาเยือนถิ่น อยากอยู่ร่วมหอ ร่วมปลูกปอไถนาทำกิน ร่วมฝันจนวันสูญสิ้น รักยุพินจนสิ้นลมปราณ อันน้ำพอง ของดิน ถิ่นแคว้น ขอนแก่น เมืองแคนแห่งแดนอิสาน ถึง สิไกล ดวงใจไปนาน ข้อย สา บาน ใจรักมั่น บ่ลืม บ่ลืม

มันเป็นความเศร้าอย่างมหันต์ ที่เธอและฉัน ต้องมารักกันชาตินี้ เพราะความรักสองเราต้องมามี ม่านประเพณีเป็นกำแพงขวางกั้นอุรา เราจึงจำพรากจากกันไป ทั้งที่จิตใจ สองเรารักกันเท่าฟ้า หนทางรักเราสองนองน้ำตา บุญวาสนาเราไม่มีเกณฑ์ชีวิตคู่ โอ้กำแพงเอย กำแพงประเพณี แม้จะกั้นรักในดวงฤดี สองเราไม่ได้ก็จริงอยู่ แต่ประเพณีแห่งชีวิตเราทั้งคู่ มันต่างกันสุดกู่ ปิดประตูรักเรามืดมน มันเป็นความเจ็บปวดรวดร้าว ที่เนาว์แนบใน หัวใจสองเราท่วมท้น หนทางรักเราสองต้องมืดมน เพราะไม่อาจโอน ประเพณีหลอมรวมกันได้ มันเป็นความเจ็บปวดรวดร้าว ที่เนาว์แนบใน หัวใจสองเราท่วมท้น หนทางรักเราสองต้องมืดมน เพราะไม่อาจโอน ประเพณีหลอมรวมกันได้

ป่านนี้บ้านเราคงเย็นมากแล้ว ทั่วทุกถิ่นแนวคงแลสลัว และคงเป็นยามที่ทุกครอบครัว อยู่พร้อมหยอกหัวกินข้าวกินปลา จากนี้ไม่นานคงเตรียมเข้านอน มิใจสั่นคลอนร้าวรอนผวา จะมีบ้างไหมผู้นอนลืมตา ห่วงอาวรณ์หาฉันคนอยู่ไกล ทนทุกข์ทนเหงาเปล่าเปลี่ยวอารมณ์ จำกล้ำกลืนฝืนข่มไขว่คว้าอนาคตไป โชคดีวันหน้าฟ้าจ้าแจ่มใส จะหอบธงชัยไต่เมฆหวนคืน จะนานเท่าไรแม้ไกลสุดฟ้า รักเดียวศรัทธาซื่อตรงยั่งยืน หากคนคอยหันเหใจเป็นอื่น ก็สุดขัดขืนเคราะห์กรรมบาปเวร

กิ่งฟ้าช่อนี้หรือมีคนปอง กิ่งทองเจ้าสูง เปรียบไม้ยางยูงเจ้าสูงลอย หลงเฝ้าเพ้อมอง อยากปองเอื้อมสอย แต่บุญพี่น้อยจึงพลอยระทม กิ่งฟ้าช่อนี้หรือมีราคา หากพี่จะคว้า พี่คงได้มาแค่เพียงลมๆ ได้แต่แหงนมอง ยิ่งปองยิ่งตรม อกต้องขื่นขมได้ชมเพียงเงา จนปัญญาพี่แล้ว กิ่งแก้วทูนหัว รักเจ้าเผลอตัวมัวเมา เพราะรักโง่งม หลงชมเพียงเจ้า จึงปวดใจร้าวอยู่ชั่วนิรันดร์ กิ่งฟ้าเจ้าเอ๋ยเจ้าเลยไกลพี่ สิ้นกันเพียงนี้ บุญพี่ไม่มีพอเทียมทัน รักเจ้านั้นปาน ประหนึ่งชีวัน แต่พรหมเท่านั้นกั้นรักเราเอย

ล่องลอยนาวา ฟ้างามสวยอร่ามเรืองรอง แสงจันทร์ส่อง ล่องตามสายชล พวกเราทุกคนเริงร่า ข้างขึ้นเดือนสิบสอง น้ำนองสองฝั่งเจ้าพระยา น้ำเหนือล่องหลั่งนองล้นมา พวกเราต่างร่าเริงใจ เอ้า ลอย ลอยกระทง กุศลจะคงนำให้ สร้างบุญไว้บุญได้นำพา ขออภัยไหว้แม่คงคา แล้วมาเริงรื่น มาล่องเรือเพลง ครื้นเครงกันเล่น จันทร์ผ่องเพ็ญงามล้ำ เมื่อยามเที่ยงคืน หนุ่มและสาวเริงรื่น ล่องเรือโต้คลื่น ทุกคืนวันจันทร์เพ็ญ

รักนี้จากดวงใจ จะไม่ขอรักใครที่ไหนอีกเลย หวังเป็นคู่ชิดเชยใจ ฉันไม่เคยรักใครเหมือนเธอ รักนี้จากดวงใจ จะไม่ขอรักใครนอกเหนือจากเธอ ใจฉันแน่นะเออ ความหวังที่เจอรักคือขวัญใจ อย่าลืมกันเสียก่อน อย่าด่วนตัดรอนรักจากดวงใจ คำสัญญาให้ไว้ จารึกไปตราบชั่วดินฟ้า รักนี้จากดวงใจ จะไม่ขอรักใครที่ไหนอีกนา คอยเธออยู่ทุกครา ตราบจนชีวามลายไป

ลา ล้าลาลาหล่า ลา ลา ล้าลาลาหล่า ลา ลา ล้าลาลาหล่า ลา ลา ล้าลาลาหล่า ลา รัก คือการค้นพบ เป็นจุดจบ เป็นทุกสิ่ง เป็นความฝัน เป็นความจริง เป็นสุขล้ำเมื่อแอบอิง แม้ยากยิ่ง จะฝ่า ฟัน รัก หากเกิดกับใคร สุขทุกข์ใด ไม่เคยนึกหวั่น สร้างความหวังในใจพลัน จะยากไร้ไม่สำคัญ ขอรักนั้น มา แนบ ใจ ฉัน เมื่อมาพบเธอ ได้มาพบเจอ ความรักยิ่งใหญ่ โปรด จงเชื่อใจ และอย่าให้ฝัน ของฉัน ต้องมลาย ฉันรู้ความรักยากอธิบาย แต่ความรักจริงมั่นคงมิหน่าย ไม่แปรผัน จากเธอ รัก หากเกิดกับใคร สุขทุกข์ใด ไม่เคยนึกหวั่น สร้างความหวังในใจพลัน จะยากไร้ไม่สำคัญ ขอรักนั้น มา แนบ ใจ ฉัน เมื่อมาพบเธอ ได้มาพบเจอ ความรักคงมั่น โปรด จงเชื่อกัน และอย่าให้ฝัน ของฉัน ต้องมลาย ฉันรู้ความรักยาก อธิบาย แต่ความรักจริงมั่นคงมิคลาย ไม่แปรผัน จากเธอ ไม่แปรผัน จากเธอ

ความ รักประจักษ์ใจฉัน ตั้งแต่วัน พบ เธอ วัน แรก ความ รัก ดู ดู ก็ แปลก ไม่เอาพระเจ้าก็แจก ให้ ลอง รัก พอ รู้เธอคู่กับใคร ต้องตกใจ เสียใจเสียจริงยิ่งหนัก อนาคต เราคงอกหัก ห้ามใจไม่ทันจึงรัก รักคนมีเจ้าของ ถ้ารู้ตัวเสียนาทีแรก พระเจ้าเอารักมาแจก ก็คงไม่รับมาครอง คงจะเมิน หนี หน้า ไม่ มอง หนีนาทีทอง ที่เคลือบด้วยความระทม มี รักก็ต้องมีหวัง เมื่อหมดหวัง หัวใจก็พาลระบม มี แผลมีรอยระทม คิดไปน้อยใจเหลือข่ม ขม อารมณ์ ไม่ วาย

นกเอี้ยงจ๋า ก่อนเอี้ยงเคยเลี้ยงทุยอยู่ แล้วเอี้ยงก็ทิ้งทุยอยู่ อยู่ ตัวเดียวเอกา เอี้ยงเคยคุย ขี่หลังทุยเที่ยวชมท้องนา เดี๋ยวนี้ไม่มีเห็นหน้า ว่า เจ้าเป็นฉันใด กเอี้ยงจ๋า ก่อนเอี้ยงเคยร้องเพลงแจ้ว เสียงเพลงยังก้องดังแว่ว อยู่ ในห้วงฤทัย เอี้ยงคงลืมที่สัญญากับทุยหรือไร ถึงจึงทอดทิ้งทุยได้ ไม่ อาลัยเสียเลย เมื่อก่อนยามเย็นสองเราเดินเล่นริมทุ่ง กลิ่นโคลนที่เคยจรุงเจ้า ลืมแล้วหรือไร เจ้าไปอยู่หน ไหน หนใดเล่าเอย ไม่คิดถึงทุยเลย ทิ้งทุยซูบโซ นกเอี้ยงจ๋า ก่อนเอี้ยงเคยเลี้ยงทุยเล่า เดี๋ยวนี้เอี้ยงไปกินข้าว ปล่อย ให้ทุยหัวโต เจ้าบินไปอยู่พงไพรหรือในตู้โชว์ ทุยได้แต่ท่องนโม โอ้ เอี้ยงจงกลับคืน

น้อยคนจะทนได้อย่างตัวเรา เมื่อโดนความเศร้า เคล้าด้วยความช้ำ มาบีบหัวใจ ฉันรักเธอเลอเลิศเพียงใด ตอบแทนรักได้ เศษเพียงเสี้ยวใจ ไม่ปรารถนา ฉันทนสู้ยอม เก็บออมดวงใจ หวังจะมอบให้ ใช่สิ่งได้รับ กลับเป็นน้ำตา มีหัวใจรักอยู่ดวงเดียว แต่มันไร้ค่า อยากปาทิ้งไปให้มันแหลกราญ มี รัก สัก หน ก็แสนอาภัพ นับวันยิ่งแสน ทรมาน ครั้น จะ ตัด ใจ เลิกใฝ่ต้องการ ก็เหมือนประหารหัวใจตัวเรา หวังเพียงชายคา แห่งห้วงดวงใจ ของใครก็ได้ ซึ่งต่อแต่นี้ช่วยแผ่ร่มเงา มาครอบคลุมอุ้มโอบชีวาฉุดพาพ้นเศร้า ด้วยเงาเมตตา ชายคาแห่งใจ (ซ้ำ*) มี รัก สัก หน ก็แสนอาภัพ นับวันยิ่งแสน ทรมาน ครั้น จะ ตัด ใจ เลิกใฝ่ต้องการ ก็เหมือนประหารหัวใจตัวเรา หวังเพียงชายคา แห่งห้องดวงใจ ของใครก็ได้ ซึ่งต่อแต่นี้ช่วยแผ่ร่มเงา มาครอบคลุมอุ้มโอบชีวาฉุดพาพ้นเศร้า ด้วยเงาเมตตา ชายคาแห่งใจ

รัก เรา ที่ ใคร ชม ว่าเคยหวาน แม้ เปรียบ อ้อย ตาล ยังมิปาน ประหนึ่ง รักเราเพียง ครึ่ง ทาง แล้ว ทำไม รัก มา เปลี่ยน ไป ใจหนอหัก อาลัย แล้ว ยัง ไม่ วาย ทนระทมตรมไหม้ ใจ เจ็บเหน็บช้ำ โถ เธอ จาก ไป ใจ พี่ จะวาย แม้ ข่าว คราว ใด เธอมิเคยจะให้ ทิ้งไว้สัก ครึ่ง คำ พี่ คง ตามถามใครว่า จำคน ใจดำ แต่ ว่างาม แสนงามเลิศล้ำ คนรักเคย ชื่นฉ่ำ ของพี่อยู่ไหน ถามดาวทั่วฟ้า ดาวบอกไม่ รู้ ถามดาวเดือนดู เดือนรู้บ้างหรือเปล่า น้องเจ้าอยู่แห่งไหน เห็น มีใครเขาลือ เจ้าได้แต่งงานไป ส่วนพระพราย เขาลือเจ้าตายไป แล้วจริงหรือไม่ ใจพี่เฝ้าครวญหา

ไผ่พริ้วลมครวญชายคลอง ถิ่นทุ่งรวงทองมองคุ้งฝั่งคลองน้ำนองไหลบ่า ลมเหนือโชยใบไม้ไกวพริ้วมา คิดถึงดวงตา คู่เคยเสน่หาอาวรณ์ แว่วเสียงเพลงเรือลอยลม ก่อนเคยชื่นชมฟังแล้วกลับตรมระทมโหยอ่อน ความรักแรมไกลหัวใจร้าวรอน เหมือนแก้วลืมคอนให้คอยสะท้อนใจเรา เคยเกี่ยวไถทำดำหว่าน โอ้ลานรักริมธาร พี่เคยนวดข้าวกับสาว เดือนรุ่งฟ้าเรืองแสงดาว จากคุ้งทุ่งคลองท้องนา ไม่เคยกลับมาลืมแล้วแก้วตามิเคยเหลียวมอง ลานรักรัญจวนไร้นวลละออง ไร้คู่เคยปอง ยิ่งมองยิ่งหมองดวงใจ

ดวงใจฉันยังมั่นคงเสมอ เสมอ ไม่คลายรักเธอ รักเธอ รักเธอ สักวันสักคืน แม้เธอแต่งงานไปแล้วพบความหวานชื่น ก็ไม่อาจฝืน ฝืนใจให้ลืมอกเอ๋ย ดวงใจฉันมีหนึ่งดวงเท่านี้นี่หนา และมันก็มาทุ่มเทรักเธอเสียจนหมดเลย เมื่อเธอขว้างปาใจฉันก็เหลือจะเอ่ย โอ้ดวงใจเอ๋ยไม่เคยจึงต้องผิดหวัง รักเธอชาตินี้มีเพียงเพื่อพลาด ก็แสนประหลาดไม่อาจจะลืมความหลัง เธอเป็นของใครใจฉันก็รักจีรัง หนึ่งปีพบเธอหนึ่งครั้ง ฉันก็ยังชื่นใจ ดวงใจแม้เป็นแต่เพียงก้อนเนื้อเล็ก เล็ก แต่มันแข็งเป๊กและแสนมั่นคงเหมือนดังเหล็กไหล รักมีต่อเธอจึงแสนมั่นคงยิ่งใหญ่ ไม่อาจเปลี่ยนใจเหมือนดังที่ใครชอบทำ

โอ้รัก เราเอ๋ย ไม่คิดจะเลยเหมือนทางสองแพ่ง มีรักสักคราอยากแท้เหนื่อยแรง ต้องประชันขันแข่ง แย่งชิง คนรัก หนึ่งหญิง สองชาย ต่างหมายมั่นปอง เข้าครองยึดหลัก คนไหนโชคดี คนนั้นได้รัก คนแม้ต้องอกหัก พลาดรักแล้วต้องอกเรา อยากรู้ถึงใจของยอดพธู มีรักของใครอยู่ ที่ในใจสาว หากแม้นมีใครในใจเจ้า พี่คนเศร้า ก็จะขอลา หนึ่งใจ สองรัก ยากนักที่จะรักกันพร้อมหน้า เลือกไว้สักคน ลองค้นแสะหา คนไหนใครดีกว่า เงินตราหรือว่าความดี

1.ลมหนาวที่ลานทอง 2.ลำน้ำพอง 3.กิ่งฟ้า 4.รักเหมือนเหล็กไหล 5.คนรักหาย 6.ผิดทางรัก 7.ชายคาหัวใจ 8.กำแพงประเพณี 9.นกเอี้ยงจ๋า 10.รักจากดวงใจ 11.คนไกลบ้าน 12.หนึ่งใจสองรัก 13.พบรัก 14.สวรรค์ในเรือเพลง