เพลง | MUSIC

คืนแรมริบหรี่มีเพียงแสงดาว วาวๆ วับวาว ฉันรักดาว โอ้ดาวแสนซื่อ ไม่เคยแรม จากฟ้า ดังคำร่ำลือ เหมือนคนดัง เด่นนามระบือ คนนั้นคือ ดารา ดาวกระพริบอยู่ ดูงาม ละลาน แต่ดาวสามพราน แวววับวาม เด่นงามยิ่งกว่า ตลอดวัน เฉิดฉัน งามระยับตา ฉันและเธอต่างรอเวลา ให้ดาวนั้นมา เป็นของเธอ ฝันฉันฝัน สักวัน ฉันคงได้ข่าว ทุกคืนมองดาว สุขใจเสมอ อยากเห็นดาว ตกลงที่ตรงบ่าเธอ สุขหัวใจจริงเออ จะคอยปรนเปรอ ให้ความอบอุ่น ติดดาวที่บ่า กลับมาให้ชม ดูน่านิยม ทุกสังคม กล่าวชมหอมกรุ่น อนาคต สดใส เป็นชายสมบูรณ์ ทั้งเชิดชู แห่งวงศ์ตระกูล กับคนรักคุณเป็นขวัญดาว

จันทร์กระจ่างฟ้า นภาประดับด้วยดาว โลกสวยราวเนรมิตประมวลเมืองแมน ลมโชยกลิ่นมาลากระจายดินแดน เรียมนี้แสงคะนึงถึงน้องนวลจันทร์ งามใดหนอ จะพอทัดเทียบเปรียบน้อง เจ้างามต้องตาพี่ไม่มีใครเหมือน ถ้าหากน้องอยู่ด้วยและช่วยชมเดือน โลกจะเหมือนเมืองแมนแม่นแล้วนวลเอย

ฉันยอมรับว่ารักเธอคลั่งไคล้ ฝั่งจิตฝั่งใจ มิเคยรักใครเท่าเธอ มอบดวงใจเสนอ มั่นเสมอแด่เธอด้วยความรักใคร่ ฉันนอนฝันชื่นทุกคืนไม่เว้น ถึงเธอเช้าเย็น ฝันเป็นประจำร่ำไป ที่เคยร่ำคำไข ใช่เพื่อใครเพื่อเธอเห็นในอุรา ฉันยอมบังอาจล่วงล้ำ ที่จะกล่าวคำรักเธอออกมา อย่ามัวสงวนทีท่า เห็นในสายตารู้ว่าแกล้งเฉย ฉันเกรงฉันเก้อรักเธอเข้าแล้ว ขอกระซิบแผ่ว รักเธอรักเข้าแล้วเอย มอบวจีเฉลยเปิดอกเผย ไม่เคยรักใครเท่าเธอ

ที่รักจ๋าทำไมร้างลา ฉันไปเร็วนัก ดวงใจดวงนี้ ยังมีความรักให้เธอดื่มได้ทั้งวัน ทั้งคืน เปลวไฟรักคอยหัวใจทั้งวัน ให้ตื่น ลามเลียจนร้อนร้อนวัน ร้อนคืน สุดโศกศัลย์เธอนั้น เคยรู้ใจ เยื่อใย เคยมียังชื่นชีวี ยังฝังฤดี ไม่สิ้นใยยังคอย ยังคอย เธอหวนมาใหม่รักฉันมอบให้ เต็มฤดี ที่รักจ๋าดับไฟที่รุมหัวใจ ฉันมี หากปล่อยทิ้งไว้ คงไม่ถึงปี หัวใจดวงนี้คงต้อง ถึงตาย

ทั้งๆที่รู้ว่าเขามีคู่ อยู่แล้วมาก่อน ทั้งๆที่นอน น้ำตาเปียกหมอนทุกคืน ทั้งๆที่ฝัน แค่เห็นกันหัวใจก็ชื่น ทั้งๆที่เดินทั้งๆที่ยืน ทั้งๆที่ตื่นก็คนึงหา ทั้งๆที่เห็นภาพนั้น ดั่งเป็นเช่นหนามยอกจิต ทั้งๆไม่คิด แล้วใยเกิดฤทธิ์ซ่านซ่า ทั้งๆที่ตัวยิ้มรื่น กลั้นฝืนน้ำตา ทั้งๆที่ใจของเราถูกฆ่า ทั้งๆรู้ว่าใกล้จะอาสัญ ทั้งรักทั้งหลง ฉันคงห่างเขาไม่ได้ ก้อนเนื้อหัวใจ อนุญาตให้คุณเท่านั้น จะเหยียบจะย่ำ จะกระทำอันใดช่างมัน มิเคยไหวหวั่น นี่เพราะฉันปรารถนา ทั้งๆที่รัก แต่เขามาพรากจากฉันไปได้ ทั้งๆที่ใจ ขอเพียงลูบไล้ชื่นตา ทั้งๆที่หมอง นั่งมองสุดรั้งคุณมา ทั้งๆที่ใจรักเขาเกินกว่า ปวดอุราก็ยังชื่นใจ

น้ำใจ หนอกระไร ช่างไหลเชี่ยว บิดไปได้ตั้งหลายเกลียว นี่หรือมีแก่ใจ ภายนอกสดใส ภายใน ร้ายเหลือเกิน โอ้รักเอ๋ยคล้อยเคลื่อนไปแล้วนา เสียดายเอยที่เคยเพลิดเพลิน จะห่างจะเหินกันทุกเวลา นี่คือเวรสนองนำ หรือจึงได้ทำให้ช้ำอุรา น้ำใจ สนองใจ สดใสสว่าง เด่นงามดีผ่องศรี สะอาง กระจ่างจับดวงชีวา ฉ่ำใจหนักหนา จิตมาร่วมพ้อง สนองใจ โอ้รักเอ๋ย รักชื่น ชื่นฉะนี้นา สมใจเอยที่ได้เชยชม สนิทสนมไม่รู้โรยรา นี่คือใจสนองใจ จึงได้ทำให้เบิกบานวิญญาณ์

คิดจะปลูกต้นรักอีกกอเกรงว่าหน่อรักนั้นจะคลาย ความรักเรายังไม่วาย ระกำช้ำชอกอุรารักแต่ก่อนมาย้อนยอกเรา ใจเราเศร้าเมื่อคิดขึ้นมาความรักเราเอ่ยเคยได้สัญญา เจ้ากลับมาวนเวียนเปลี่ยนแปรเราเคยสดเราเคยชื่นเคลียคลอ ใจเธอหนอกระไรไม่แน่ใจเจ้าเปลี่ยนเจ้าปรวนเจ้าแปร ฉันสุดจะแก้กลับคืนคิดจะปลูกต้นรักอีกกอ เกรงว่าหน่อ รักนั้นไม่ยืนใจเราต้องกล้ำต้องกลืน ทนฝืนใจอยู่แต่ผู้เดียว เราเคยสด เราเคยชื่นเคลียคลอใจเธอหนอกระไรไม่แน่ ใจเจ้าเปลี่ยนเจ้าปรวนเจ้าแปรฉันสุดจะแก้กลับคืน คิดจะปลูกต้นรักอีกกอเกรงว่าหน่อ รักนั้นไม่ยืน ใจเราต้องกล้ำต้องกลืนทนฝืนใจอยู่แต่ผู้เดียว

สาย ลม ผวน ทวน ไปใจ ของ เรา หาย วาบ กลิ่น กุหลาบ เจ้า เอ๋ย นะก่อน เคย มี กลิ่น หอมยั่ว ย้อม อา รมณ์ สาย ลม เชย เคยได้ดมชื่น อารมณ์ เพียง ชั่ว คืน คิด ไป ใจ หายกุหลาบ กลาย ไป เป็น ของ เขาอื่นปลูกเอาไว้ หวัง ใจ ว่าจะได้ชื่นสู้เร่งวัน เร่ง คืนมิทันได้ชื่น สิ กลับต้องช้ำ สาย ลม หวน ทวน มาพา หัว ใจ ให้ จำ เมื่อ กุหลาบ แตก ช่อ นะก่อ เป็นกอ ระกำสุด จะ ช้ำ วิญ-ญา สาย ลม เชย รำเพยพากลิ่น เอา มาให้เรา ดม เดี๋ยว นี้ ซิ หนอยังสู้แตกกอเอาไว้ให้ ชื่น ชม สุดเสียดายเขาเด็ดดอกเอาไปดมอก เรา ต้องระทม เพียงต้อง สาย ลมยังเร รวน สายลม หวน ครวญ เสียงแม้น เพียง เรา ครวญ กลีบ กุหลาบ ที่ เหลือ นะเชื่อ ใจ ว่า จะ หวนทวน สาย ลม มา สาย ลม เชย เคย ได้ พากลิ่น เอามา ให้ชื่น ใจ คิด ไป แสน ห่วงกุหลาบ ร่วง ช่อ แห้ง ติด ใบเถอะ จะสู้ รด น้ำ พรวนดินไว้ช่อ ที่ แห้ง ติด ใบ ช่อนี้เอาไว้ให้ ชื่น บาน

มองดูดอกไม้วิไลชูช่อ ชวนชื่น พลิ้วลม ระรื่น ฉันชมฉันชื่น บุปผา ฉันมองดอกไม้ ฉันรักดอกไม้เหลือคณา จึง รู้ว่า ดอกไม้เกิดมา เพื่อความดี รวยริน กลิ่นหอม พยอม ชงโค ยี่สุ่น แพ้ความ หอมกรุ่น ของคุณ สมบัติ สตรี ฉันมองบุปผา ฉันรักบุปผา รักมาลี รัก เหมือนสตรี รักคุณ ความดี ของตน นารีมีความสวยสามประการ สวยน้ำคำร่ำกล่าวขาน หวาน กับทุกคน สวยน้ำใจ ใสเย็นเช่นหยาดฝน สวยน้ำมือ คือน้ำมนต์ รู้จักปรนนิบัติทั่วไป อันกุลสตรี เหมือนดวงมณี มีค่า สวยเอยสวยกว่า หอมเอยหอมกว่าดอกไม้ ฉันรักบุปผาฉันนำบุปผา มาร้อย มาลัย ให้ ทุก สตรี หอมคุณความดีมีสุขเอย

อยาก จะ รัก สัก ครั้งแต่ หา ยัง ไม่ ได้ ไม่ รู้ จะ หาไม่ รู้ จะ หาที่ ไหน ให้ ชื่น ใจชื่น อก เอา ไว้ พร่ำเอา ไว้ พรอดเอา ไว้ กอดเอา ไว้ กก หยิบ ยก รัก วางไว้ ว่าง ดวง ใจ อยาก จะ รัก สัก ครั้งแต่ หา ยัง ไม่ ได้ จะ เปรี้ยว จะ หวานจะ มัน จะ เค็ม ปาน ใดยัง สง สัยไม่ เคย เจอ เที่ยวเสาะหามานานนักไม่พบ รัก คง จะ เก้อ ได้ แต่ หลง ละ เมอเพ้อ ฝัน ฟั่น เฟือน เหงา ใจ ไม่ หายหนาว กาย ไม่ มี เพื่อน รัก เรือน เตือน ให้ รู้ รักรัก จัก รัก นัก รัก กระ ตุ้น เตือนเล่นๆ เหมือน เลอะ เลือนหัว ใจ ฮำ อยาก จะ รัก สัก ครั้งแต่ หา ยัง ไม่ ได้ใคร จะ รักใคร จะ รัก กัน อยู่ ไหนกระ ซิบ ได้ให้ ฉัน ฟัง จะ รีบ รับ รัก ตอบและ มอบ ตัว ตาม หลัง จอด จิต จริง จังสม หวัง ดัง ใจ เหงาใจไม่หายหนาว กาย ไม่ มี เพื่อนรักเลือนเตือนให้รู้รัก รักจัก รักนักรักกระตุ้นเตือนเล่นๆเหมือนเลอะเลือนหัวใจ ฮำ อยากจะรักสักครั้งแต่หายังไม่ได้ใครจะรักใครจะรัก กันอยู่ไหนกระซิบได้ให้ฉันฟังจะรีบรับรักตอบ และมอบตัวตามหลังจอดจิตจริงจังสมหวัง ดังใจ

หลงใหลใฝ่ฝันทั้งวันทั้งคืน หลงทั้งหลับ หลงทั้งตื่นหลงจนขมขื่น ใจช้ำ หลงจนหมองไหม้หลงจนใจระกำ หลงเธอจนพร่ำเหมือนถูกกระทำให้หลง หลงใหลใฝ่เพ้อละเมอแทบคลั่ง หลงรักเธอ เพ้อพะวังหลงจนเหลือหยั่ง ใจหลง หลงเธอแทบบ้าหลงจนข้าพะวง หลงเธอจนงงลุ่มหลงมัวเมาเจียนบ้า ความรักมัวเมายังไม่เท่าความหลง ความรักว่างงความหลงนี้ยังร้ายกว่า หลงเธอจนไม่ลืมตาหลงใหลใฝ่หา อนิจจารักเอย *หลงใหลใฝ่ถึงคนึงอยู่ได้ หลงรักเธอเพ้อพิไลหลงจนร้องไห้ ก็เคย หลงเธอจนเศร้าหลงเพียงเงาเจ้าเอ๋ย หลงจนเหลือเอยไม่เคยหลงใครเท่าเธอ

มีรักทั้งที ก็มีศัตรูหัวใจ มีรักทำไม เมื่อใจต้องทรมาน ชั้นปัญญาชน ใช่เป็นแต่เช่นคนพาล เมื่อความรักมันต้องการ จะประหาร ใครช่างมัน โลกลวงหรือคน หลอกคนให้เดินหลงทาง โลกหรือคนสร้าง ให้เกิดแก่ดวง ชีวัน แล้วใครบัญชา รักมาให้เกิดกับฉัน แล้วใครกัน ทำลายฉัน ให้ยับเยิน ในโลกความลวง ใจฉันถูกลวง จากความรัก ในโลกความรัก ฉันถูกหัก ใจเหลือเกิน สิ่งที่เหลือ เป็นความจริง ให้ฉันเผชิญ คือความยับเยิน คือความยับเยิน แก่ใจฉัน มีรักทั้งที ต้องมีศัตรูหัวใจ มีรักทำไมเมื่อใจ ไม่จริงใจกัน รักกันทำไม ผลาญใจแทบสิ้นชีวัน ทำไมฉัน จึงต้องมี ศัตรูหัวใจ

ลุ่มเจ้าพระยาเห็นสายธาราไหลล่อง เพียง แต่มองหัวใจให้ป่วน น้ำไหลไป มักไม่ ไหลทวน ชีวิตเราไม่มีหวน ไม่กลับทวนเหมือนกัน เรา เกิดมา ผูกใจรัก กันดีกว่า เพราะว่าชีวาแสน สั้น เรา อย่าได้ กระเทือนหัวใจต่อกัน ทิ้งชีวิตอันสุขใจ อย่าแตกกันเลยรักไว้ชมเชย ชิดมั่น จงผูกพันรักกันด้วยใจ ขอจงเป็น เหมือนเช่น นกไพร ที่เหินบินคู่กันไป หัว ใจคู่กัน

ก่อนเคยสุขสันต์ทุกวันเคยชื่น รื่นรมย์ กลับมาระทมภิรมย์แต่ความ ช้ำใจ ปากคุณว่ารัก รักมั่นซื่อตรงต่อฉัน เรื่อยไปฉันเองตายใจ จึงได้ถลำ ปากคุณเสกสรรถ้อยคำจำนรรจ์ จับจิต หากใครได้ยินก็คงจะหลง เชื่อคำ ปากคุณช่างหวาน ชื่นจิตแต่เจือด้วยพิษ ระกำ ฉันหลงเชื่อคำช้ำใจหนักหนา เจ็บ ใน หัว ใจ หาใดเทียบเท่าเจ็บจนใจร้าว เจียนบ้า ฆ่า ฉัน ด้วย เล่ห์ ด้วยลิ้นมายาสมปรารถนา ก็คลาย หลอกลวงให้หลงพะวงรักคุณ เรื่อยมา กลับแรมร้างราเพราะใจเสน่หา ละลาย ก่อนเคยพร่ำรัก ภักดีแต่มาบัดนี้ แหนงหน่าย ขอจำจนตายผู้ชายเช่นคุณ

1.ศัตรูหัวใจ 2.ใจสนองใจ 3.ลุ่มเจ้าพระยา 4.คิดจะปลูกต้นรักอีกกอ 5.ขวัญดาว 6.คิดถึง 7.ไม่เคยรักใครเท่าเธอ 8.กุลสตรี 9.หลงเพ้อ 10.ทั้งๆที่รู้ 11.ร้อยลิ้นใจชาย 12.กุหลาบร่วง 13.อยากจะรักสักครั้ง 14.เปลวไฟรัก