ช : พี่หนุ่มบ้านแพนแล่นเรือลอยล่องมา
ตามสายน้ำเจ้าพระยา จะมากรุงเทพธานี
จากบ้านแพนแล่นเรือมาแวะนนทบุรี
มาเจอะแม่ค้าคนงามที่นี่ ชมของดีที่ตลาดเมืองนนท์
ญ : พี่จะมาจีบแม่ค้าทุเรียนหนามงาม
พี่มั่นใจเท่าไหร่อยากจะถาม
อยากได้แฟนงามอยู่เมืองนนท์
กลัวแค่ข้ามคืนไปเจอะสาวอื่นสวยงามอีกคน
หิ้วทุเรียนน้องไปทำหล่น ให้สาวเมืองนนท์ต้องทนช้ำใจ
ช : อยุธยาข้าวปลาพี่มีมากล้น
หาเราแต่งงานกันสองคน
เชื่อไหมหน้ามลรับรองสบาย
ญ : น้องขายทุเรียน หนุ่มๆมาเวียนไม่เคยสนใจ
พออยู่พอกินพอใช้ ได้แค่เงินหมื่นเงินพัน
ช : พี่หนุ่มบ้านแพน ไม่มีแฟนน้องจงเข้าใจ
กลัวสายน้ำเปลี่ยนแปลงสายใย ต้องจริงใจมั่นคงต่อกัน
ญ : จะส่งแรงใจให้หนุ่มบ้านแพน ทุกคืนทุกวัน
ถ้ารักน้องจริงแล้วนั้น ให้รีบมาหมั้นสาวเมืองนนท์
ช : พี่รักจริงพร้อมจะไปหมั้น อยู่คู่กันกับสาวเมืองนนท์
ญ : อยุธยาหน้าตาสาวงามเลิศล้น
ช : แต่พี่นี้ชอบสาวนนท์
ญ : โถ สาวเมืองนนท์นั้นยังหวั่นใจ
ช : จะพูดกี่ครั้ง พี่ก็ยังมั่นใจ
ญ : พี่ชอบสาวนนท์ตรงไหน
ช : ชอบตรงใจไม่วกวน
ญ : พ่อหนุ่มบ้านแพนต้องมีแฟนมาแล้วมากมาย
ช : สาบานให้ฟ้าผ่าตาย
ญ : โธ่ พี่ชายน้องลองใจคน
ช : พี่รักน้องจริง
ญ : ถ้าทิ้งน้องพี่จะโดน
ช : โดนรักใช่ไหมหน้ามล
ญ : พี่จะโดนลำต้นทุเรียน
