เพลง | MUSIC

1.กำแพงประเพณี - ชรัม เทพชัย 2.วอนประเพณี - ดาวใจ ไพจิตร 3.หนึ่งใจสองรัก - ชรัม เทพชัย 4.หนึ่งหญิงสองชาย - อุมาพร บัวพึ่ง 5.เพียงคำเดียว - สุเทพ วงศ์กำแหง 6.เพียงคำนั้น - ดาวใจ ไพจิตร 7.ธาราระทม - ชรัม เทพชัย 8.ทะเลระทม - ดาวใจ ไพจิตร 9.ฐานันดรรัก - ทนงศักดิ์ ภักดีเทวา 10.ฐานันดรใจ - ดาวใจ ไพจิตร 11.ลำน้ำพอง - ชรัม เทพชัย 12.สาวลำน้ำพองสะอื้น - ดาวใจ ไพจิตร 13.เตรียมการณ์รัก - ธานินทร์ อินทรเทพ 14.เตือนการณ์รัก - ดาวใจ ไพจิตร 15.ลานเท - ชรัม เทพชัย 16.ลานเทระทม - รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส 17.สั่งฟ้าฝากดิน - ชรินทร์ นันทนาคร 18.ฟ้าลาดิน - รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส 19.จากน้อง - ธานินทร์ อินทรเทพ 20.คิดถึงพี่ - ดาวใจ ไพจิตร

ในชีวิตจริงของหญิงคนหนึ่ง ที่ถูกตรึงไว้ด้วยตราบาป ตราบชีวี มีอาถรรพ์ สัมพันธ์รักสร้างราคี ร้าวรานชีวี คนแล้วคนเล่า รอวันหวังใจหาใครคนหนึ่ง ฝากใจกาย ไว้เป็นที่พึ่งอยู่เคียงเขา จนชีวิต ร่วงโรยใกล้ดับอับเฉา คนแล้วคนเล่า ถมเศร้าทับทรวง ชีวิตเศร้าเศร้า อยู่ในเงามืดชาชิน ช่างเถิดวันหนึ่งคงจะสิ้น ร่างกลบดินแล้วคงสิ้นห่วง ยังเฉิดไฉไล ยังคอยดูใจของคนหลอกลวง ไปให้สุดแดนสรวง ต่ำสุดห้วงโลกันต์ ในชีวิตจริงของหญิงคนเศร้า ไม่มีเขาและใครที่เฝ้าผูกพัน ไม่มีน้ำตา ไม่มีคำว่า รักเท่าชีวัน รอยยิ้มที่ดูเย้ยหยัน โลกขวางกั้นเธอไว้อีกทาง

ราตรีหนึ่ง ซึ่งยังฝังใจ เชียงรายฟ้าแจ่ม คืนนั้นวาวแวม ด้วยแสงจันทรา นภาสดใส ริมน้ำกกเย็น ด้วยลมพริ้วผ่าน ซ่านซึมผิวกาย คืนนั้นเชียงราย มีเธอและฉัน ร่วมสัมพันธ์ไม่คลาย หนาวเย็นลมยิ่ง เราอิงซบกัน ดวงจันทร์คล้อยต่ำ คืนนั้นยังจำ ริมน้ำราตรี ที่มีจันทร์ฉาย ไฉนมาลืม รักเราเคยสร้าง ริมฝั่งเชียงราย เมื่อคืนเดือนหงาย นิยายสวาท บาดหัวใจไม่ลืม หนาวเย็นลมยิ่ง เราอิงซบกัน ดวงจันทร์คล้อยต่ำ คืนนั้นยังจำ ริมน้ำราตรี ที่มีจันทร์ฉาย ไฉนมาลืม รักเราเคยสร้าง ริมฝั่งเชียงราย เมื่อคืนเดือนหงาย นิยายสวาท บาดหัวใจไม่ลืม

สิ้นรักกันแล้ว หรืออย่างไรเขาจึง ผลักไส ไม่ไยดี รักเอย เคยชมชื่นกลับคืน ไปเช่นนี้ ไม่มี เหลือ เยื่อใยจากไป ไม่มี แม้ แต่เงา เขาลืม ว่าเรา เป็นดวงใจรักเอย เขาเคยห่วง ถูกใคร ช่วงชิงไว้ไม่คิด ถึง ใจเรา รักเอ๋ย เคยชื่นชมต้องตรม เมื่อ ขาดเขา อาลัย ยิ่งมอง บาดใจนักภาพรัก แต่ครั้งเก่า หลอนหลอก ติดตามเรา ทำเศร้าหม่น จากไป ดังฝัน ฉัน เฝ้าตรมน้ำตา อาบนอง เพราะคำคน เขาลวง ให้เรา เชื่อเจ็บจำ แต่เพียง หนไม่ขอ พบคนลวง จากไป ดังฝัน ฉัน เฝ้าตรมน้ำตา อาบนอง เพราะคำคน เขาลวง ให้เรา เชื่อเจ็บจำ แต่เพียง หน ไม่ขอ พบคนลวง ไม่ขอ พบคนลวง ไม่ขอ พบคนลวง ไม่ขอ พบคนลวง

อยากเอาความทุกข์ไปทิ้งทะเลให้ลมและคลื่นมันเห่ ซัดจมทะเลเสียทีไม่อยากมีไว้ ให้มันหมองไหม้ฤดีอยู่เซาะซอกซอนชีวีไม่มีวันหยุดสร่างซา อยากเอาความตรมไปทิ้งเสียทีเก็บไว้เหมือนคอยขยี้ เฉาดวงฤดีทุกคราตั้งแต่พลาดรัก ทุกข์หนักร้าวใจเรื่อยมายังคิดถึงทุกเวลาปรารถนาฉันยังไม่ขาด รักเอยก่อนเราเคยชื่นใจกลับถูกพรากไปโถใครช่างมีอำนาจ. เธอคงสุขสันต์เธอคงสุขสันต์ โอ้ขวัญสวาท ฉันยังเป็นทาษสวาทเธอนั้น.อยากเอาความทุกข์ไปทิ้งทะเล ท่ามกลางเสียงลมคลื่นเห่ให้จมทะเลไปพลัน ไม่อาจทำได้นอกจากความตายเท่านั้น อยากจะคิดสั้นๆพุ่งชีวันลงกลางทะเล อยากเอาความทุกข์ไปทิ้งทะเลท่ามกลางเสียงลมคลื่นเห่ ให้จมทะเลไปพลันไม่อาจทำได้ นอกจากความตายเท่านั้นอยากจะคิดสั้นๆพุ่งชีวันลงกลางทะเล

จากเธอไปไม่ใช่เรื่องที่ฉัน นั้นอยากจะทำ แต่เป็นเรื่องที่ฉันไม่ทำ ไม่ได้ สุดหักอาลัยยามไกล ไปจากเธอ ร้อน สุดร้อนผ่อนคลาย หนาวเหน็บหนาว ไม่หาย ยามฉันอยู่เดียวดาย ขาด เธอแต่เพื่อความรัก ของเธอ แหละเขา ฉันยอมรับความเหงา เศร้าตรม ปล่อยเวลา รักษาอารมณ์ จนกว่าความระทม ผ่อนคลาย

ไยพระพรหม นำฉันให้มาได้เจอ พานพบเธอ แต่ให้เธอมีเขาผูกพัน สุดเฉลยเอ่ยความช้ำ กรรมเรานั่น เพียงแรกรักจิตถูกบั่น สุขที่ฝันพลันมลาย มองเห็นกัน ค่ำเช้าบ้านเราอยู่เคียง ยินสำเนียงยลเธอเคียง กันแล้วอยากตาย เหมือนคนบาปต้องคำสาป ให้ช้ำใจกาย สุดเปล่าเปลี่ยว ระทมเดียวดาย ด้วยพลาดหมาย ชายที่ใฝ่ปอง *ช้ำอะไรเช่นนี้ รักคนมีเจ้าของ ยามเธอแนบประคอง ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง ทั้งที่จ้องแล้วต้องหม่นใจ ไยพระพรหม แกล้งฉันให้มาใกล้เธอ ปองรักเธอ ใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ รักต้องห้าม เหมือนไฟลามเผาใจให้ไหม้ สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป เหมือนตกอยู่ในอเวจี

ไยพระพรหม นำฉันให้มาได้เจอ พานพบเธอ แต่ให้เธอมีเขาผูกพัน สุดเฉลยเอ่ยความช้ำ กรรมเรานั่น เพียงแรกรักจิตถูกบั่น สุขที่ฝันพลันมลาย มองเห็นกัน ค่ำเช้าบ้านเราอยู่เคียง ยินสำเนียงยลเธอเคียง กันแล้วอยากตาย เหมือนคนบาปต้องคำสาป ให้ช้ำใจกาย สุดเปล่าเปลี่ยว ระทมเดียวดาย ด้วยพลาดหมาย ชายที่ใฝ่ปอง ช้ำอะไรเช่นนี้ รักคนมีเจ้าของ ยามเธอแนบประคอง ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง ทั้งที่จ้องแล้วต้องหม่นใจ ไยพระพรหม แกล้งฉันให้มาใกล้เธอ ปองรักเธอ ใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ รักต้องห้าม เหมือนไฟลามเผาใจให้ไหม้ สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป เหมือนตกอยู่ในอเวจี

ความ รัก เปรียบเหมือนดั่งไฟถ้าแม้ว่าใคร เผลอเป็นไหม้ทุกที ร้อน รน ทนเศร้าฤดีโอ้ไฟรักนี้ เผาชีวีระทม นี่ หรือ นี่หรือความรักพอฉันประจักษ์ หนักจนร้อนชีวี รัก เอย ไม่เคยปราณีช้ำจนเหลือที่ แทบชีวีวาย นี่ หรือ นี่หรือความรักพอฉันประจักษ์ แบกความรักเจียนตาย ผลาญ ใจ แทบไหม้มลายรักเดียวมาหน่าย พ่ายเกมชีวี ความ รัก เปรียบเหมือนดั่งไฟถ้าแม้ว่าใคร เผลอเป็นไหม้ทุกที ร้อน รน ทนเศร้าฤดีโอ้ไฟรักนี้ เผาชีวีระทม นี่ หรือ นี่หรือความรักพอฉันประจักษ์ หนักจนร้าวอารมณ์ รัก เอย ก่อนเคยชื่นชมช้ำใจเหลือข่ม แทบตรมใจตาย ความ รัก เปรียบเหมือนดั่งไฟถ้าแม้ว่าใคร เผลอเป็นไหม้ทุกที ร้อน รน ทนเศร้าฤดีโอ้ไฟรักนี้ เผาชีวีระทม นี่ หรือ นี่หรือความรักพอฉันประจักษ์ หนักจนร้าวอารมณ์ รัก เอย ก่อนเคยชื่นชมช้ำใจเหลือข่ม แทบตรมใจตาย

ฉันเคยพลาดหวังในรักมาครั้งหนึ่ง พิษแห่งความร้าวยังตรึงแนบอุรา เกือบตัดสินใจไม่ยอมรักใครจนสิ้นชีวา พอพบเธอนิจจาหัวใจเจ้ากรรม ก็เกิดหวั่นไหว ฉันยังไม่หวัง จะรักเธอเหมือนชายคนแรก และไม่ยืนยันจะรักกัน จนโลกแหลกลงไปได้แต่สัญญา ให้วันเวลาช่วยฉันตัดสินใจ พรุ่งนี้พรุ่งนี้ได้ไหม ฉันจะรักเธอรักไปจนตาย ฉันยังไม่หวังจะรักเธอเหมือนชายคนแรก และไม่ยืนยันจะรักกัน จนโลกแหลกลงไปได้แต่สัญญา ให้วันเวลาช่วยฉันตัดสินใจ พรุ่งนี้พรุ่งนี้ได้ไหม ฉันจะรักเธอรักไปจนตาย

บนความโศกศัลย์ของใจดวงหนึ่งเป็นความสุขซึ้งของใจอีกดวง บนความชอกช้ำฉันน้ำตาร่วงเป็นความชื่นทรวงสมปองของเธอ ยุติ ธรรม แล้ว ละ หรือคนหัวใจซื่อ ต้องน้ำตาเอ่อ คนลวงเช่นเธอสำราญเริงร่าดินและฟ้า ยัง คุ้ม ครอง เป็นความผิดไหมที่ใจคิดซื่อเป็นความผิดหรือที่คอยสนอง เป็นความผิดไหมที่ใจทุกห้องมอบเป็นเครื่องลองรักเล่นของเธอ ตอบให้ฉัน รู้ได้ไหมว่ารักที่ให้เธอนั้นฉันเซ่อ ตอบฉันซิเธอขอฟังสักคำจะได้จำไว้ สอน ใจ บนความโศกศัลย์ของใจดวงหนึ่งเป็นความสุขซึ้งของใจอีกดวง บนความชอกช้ำฉันน้ำตาร่วงเป็นความชื่นทรวงสมปองของเธอ ยุติ ธรรม แล้ว ละ หรือคนหัวใจซื่อ ต้องน้ำตาเอ่อ คนลวงเช่นเธอสำราญเริงร่าดินและฟ้า ยัง คุ้ม ครอง

ใจของคุณขานบุญล้นบาป นี่จะมาแกล้งทำสารภาพทำไม ใจที่จริงเป็นอย่างไร ฉันแจ้งในความโหดร้าย ชายลวงลม คุณขาคุณบาปบุญฉันเชื่อ โอ้สุขเหลือ เลือดเนื้อเราฉันเฝ้าคอยชม ไยจึงมาทำให้ตรม เพียงไม่ชื่นชม ก็สุดระทมระบมทรวงใน คุณไม่เคยที่จะลองคิดใส่ใจกัน ความผูกพันที่มีต่อกัน นั้นสิ้นความหมาย ไยมาชิชังพยานรักใคร่ ให้ทำลายเขาไป ใจช่างร้ายไม่เพียงลวง ยอมแม้ต้องขาดเธอชิดช้าง ต้องอ้างว้างสุดสำเค็ญ หนาวเยือกเย็นทรวง ยอมเปลี่ยวใจไร้คู่ควง ด้วยสุดหวง ห่วงผลกรรร่วมทำกันมา

อยู่ห่างกันคนละทิศยังมามุ่งคิดชอบกัน ส่งใจและความฝันเพ้อถึงทุกวัน ไม่อยากคิดทวงสิ่งใดเช่นอย่างเธอเธอกับฉัน ยังมาใฝ่ฝันฝากใจโอ้เธออยู่ห่างไกล หลายร้อยพันไมล์คิดไปยิ่งแสนจะเศร้า โอ้ยอดรัก คนดีโธ่ป่านนี้ คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่าส่วนใจฉันคิดทุกคราว หวังรักยืนยาวนานเนาว์ตราบวันตาย อยู่ห่างกันคนละทิศเธอคงไม่คิดนอกใจ แต่ยังหวั่นไม่หายเพราะหนทางไกล อาจทำให้รักร้าวรานโอ้ยอดรัก คนดีโธ่ป่านนี้ คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่าส่วนใจฉันคิดทุกคราว หวังรักยืนยาวนานเนาว์ตราบวันตาย อยู่ห่างกันคนละทิศเธอคงไม่คิดนอกใจ แต่ยังหวั่นไม่หายเพราะหนทางไกลอาจทำให้รักร้าวราน

ถ้าฉันจะรักรักใครฝังใจรักมั่น ขอให้ฉันโชคดีที่ได้รักเธอเพราะเธออยู่ใน สายตาของฉันเสมอหากเธอรักฉัน ฉันจะรักเธอเสนอสนองความรักของฉันนั้นเบา เหมือนฟองสบู่ไม่ต้องถูไม่ต้องขยี้ ก็พอมีฟองคนรักกันชอบกัน ดวงตามันฟ้องความรักเรียกร้องปรารถนามารักกัน ความรักของฉันนั้นเบาเหมือนฟองสบู่ ไม่ต้องถูไม่ต้องขยี้ก็พอมีฟอง คนรักกันชอบกันดวงตามันฟ้อง ความรักเรียกร้องปรารถนามารักกัน

1. ฉันวันนี้ - ธานินทร์ อินทรเทพ 2. ชายหน้าซึม - ธานินทร์ อินทรเทพ 3. ญาติวันทอง - ธานินทร์ อินทรเทพ 4. เพลงคนเศร้า - ธานินทร์ อินทรเทพ 5. หนึ่งหญิงสองชาย - อุมาพร บัวพึ่ง 6. บาปบุญ - อุมาพร บัวพึ่ง 7. กฎแห่งกรรม - อุมาพร บัวพึ่ง 8. ชายเดียวในดวงใจ - อุมาพร บัวพึ่ง 9. รักพี่มีบาป - พรเทพ เทพรัตน์ 10. ละครบทรัก - พรเทพ เทพรัตน์ 11. ลืมรัก - พรเทพ เทพรัตน์ 12. เหมือนคนละฟากฟ้า - พรเทพ เทพรัตน์ 13. คิดถึงฉันบ้างคืนนี้ - ดาวใจ ไพจิตร 14. กาลเวลา - ดาวใจ ไพจิตร 15. กุลสตรี - ดาวใจ ไพจิตร 16. ขยี้รัก - ดาวใจ ไพจิตร

1. รักปักใจ - ลินจง บุนนากรินทร์ 2. ไหนคุณเคยบอกว่ารัก - ลินจง บุนนากรินทร์ 3. สิ่งสุดท้าย - ลินจง บุนนากรินทร์ 4. หัวใจสลาย - ลินจง บุนนากรินทร์ 5. บุญเหลือเกิน - ดาวใจ ไพจิตร 6. คน - ดาวใจ ไพจิตร 7. แม่สาย - ดาวใจ ไพจิตร 8. คืนทรมาน - ดาวใจ ไพจิตร 9. คนใจดำ - อุมาพร บัวพึ่ง 10. ใครหนอ - อุมาพร บัวพึ่ง 11. ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า - อุมาพร บัวพึ่ง 12. จำเลยรัก - อุมาพร บัวพึ่ง 13. กอด - จิตติมา เจือใจ 14. ช่างเขาประไร - จิตติมา เจือใจ 15. กลัวจูบ - จิตติมา เจือใจ 16. ขาดการติดต่อ - จิตติมา เจือใจ

1. เพียงคำเดียว - สุเทพ วงศ์กำแหง 2. เพียงคำนั้น - ดาวใจ ไพจิตร 3. หนึ่งใจสองรัก - ชรัม เทพชัย 4. หนึ่งหญิงสองชาย - อุมาพร บัวพึ่ง 5. ลำน้ำพอง - ชรัม เทพชัย 6. สาวลำน้ำพองสะอื้น - ดาวใจ ไพจิตร 7. ลานเท - ชรินทร์ นันทนาคร 8. ลานเทระทม - รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส 9. ฐานันดรรัก - ทนงศักดิ์ ภักดีเทวา 10. ฐานันดรใจ - ดาวใจ ไพจิตร 11. กำแพงประเพณี - ชรัม เทพชัย 12. วอนประเพณี - ดาวใจ ไพจิตร 13. เตรียมการณ์รัก - ธานินทร์ อินทรเทพ 14. เตือนการณ์รัก - ดาวใจ ไพจิตร 15. ธาราระทม - ชรัม เทพชัย 16. ทะเลระทม - ดาวใจ ไพจิตร 17. สั่งฟ้าฝากดิน - ชรินทร์ นันทนาคร 18. ฟ้าลาดิน - รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส 19. จากน้อง - ธานินทร์ อินทรเทพ 20. คิดถึงพี่ - ดาวใจ ไพจิตร

ถึงจะอยู่สุดหล้าฟ้าดิน แม้จะสิ้นสิทธิ์และเสรี แต่วันนั้นใจฉันยังคงที่ ความรักความภักดีไม่มีสิ้นสลาย ถึงโลกแตกแหลกเป็นผงคลี รักเต็มปรี่ ไม่มีรู้คลาย ชีพถูกฝัง ความรักยังเวียนว่าย เคียงคู่เธอมิคลายฝากวิญญาณไว้เตือน ด้วย ความรักไม่รู้จบ แม้ผืนดินกลบ ยากเพราะความรักเลือน จะเนิ่นนานกี่วันกี่ปีกี่เดือน ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อนใจมิเลือนรักเธอ ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด

คิดจะปลูกต้นรักอีกกอเกรงว่าหน่อรักนั้นจะคลาย ความรักเรายังไม่วาย ระกำช้ำชอกอุรารักแต่ก่อนมาย้อนยอกเรา ใจเราเศร้าเมื่อคิดขึ้นมาความรักเราเอ่ยเคยได้สัญญา เจ้ากลับมาวนเวียนเปลี่ยนแปรเราเคยสดเราเคยชื่นเคลียคลอ ใจเธอหนอกระไรไม่แน่ใจเจ้าเปลี่ยนเจ้าปรวนเจ้าแปร ฉันสุดจะแก้กลับคืนคิดจะปลูกต้นรักอีกกอ เกรงว่าหน่อ รักนั้นไม่ยืนใจเราต้องกล้ำต้องกลืน ทนฝืนใจอยู่แต่ผู้เดียว เราเคยสด เราเคยชื่นเคลียคลอใจเธอหนอกระไรไม่แน่ ใจเจ้าเปลี่ยนเจ้าปรวนเจ้าแปรฉันสุดจะแก้กลับคืน คิดจะปลูกต้นรักอีกกอเกรงว่าหน่อ รักนั้นไม่ยืน ใจเราต้องกล้ำต้องกลืนทนฝืนใจอยู่แต่ผู้เดียว

ทะเล นั้นเป็นเหมือนถิ่นของเราจะ ขอเฝ้า ตราบจนชีวิตเราสิ้นยาม คลื่นซัดกระเซ็น เช้าเย็น สำเนียงเคยชินเลือด ไหลริน เพื่อคงเกียรติของนาวีธง ที่ถูกสายลมโชยสบัด ยังพัดพริ้วทิว ท้องถิ่นทะเลมิยอมให้ใครย่ำยี เรือ แม้จะต้องจมเพื่อปกป้องเสรี เรา ขอสละชีพพลีพร้อมกันทุกคน ทะเล นั้น เป็นเหมือนถิ่นของเราจะ ขอเฝ้า ตราบจนชีวิตเราสิ้นยาม คลื่นซัดกระเซ็น เช้า เย็น สำเนียงเคยชินเลือด ไหลริน เพื่อคงเกียรติของนาวีธง ที่ถูกสายลม โชยสบัด ยังพัดพริ้วทิว ท้องถิ่นทะเลมิ ยอม ให้ใครย่ำยี เรือ แม้จะต้องจมเพื่อ ปกป้องเสรี เรา ขอสละชีพพลีพร้อม กัน ทุกคน

มีรักทั้งที ก็มีศัตรูหัวใจ มีรักทำไม เมื่อใจต้องทรมาน ชั้นปัญญาชน ใช่เป็นแต่เช่นคนพาล เมื่อความรักมันต้องการ จะประหาร ใครช่างมัน โลกลวงหรือคน หลอกคนให้เดินหลงทาง โลกหรือคนสร้าง ให้เกิดแก่ดวง ชีวัน แล้วใครบัญชา รักมาให้เกิดกับฉัน แล้วใครกัน ทำลายฉัน ให้ยับเยิน ในโลกความลวง ใจฉันถูกลวง จากความรัก ในโลกความรัก ฉันถูกหัก ใจเหลือเกิน สิ่งที่เหลือ เป็นความจริง ให้ฉันเผชิญ คือความยับเยิน คือความยับเยิน แก่ใจฉัน มีรักทั้งที ต้องมีศัตรูหัวใจ มีรักทำไมเมื่อใจ ไม่จริงใจกัน รักกันทำไม ผลาญใจแทบสิ้นชีวัน ทำไมฉัน จึงต้องมี ศัตรูหัวใจ

คนจะรักกัน ผูกพัน หมายมั่นลงไป จะบุกน้ำ ลุยไฟ ปล่อยให้เขาไปตามปรารถนา คนเขารักกัน ใครจะกีดกันฉันทา ต่อ ให้น้ำ ต่อ ให้ฟ้า กั้นขวางหน้า อย่าหวังห้ามได้ คนลงรักกัน กำแพงแข็งกั้นก็พัง สุดจะฝืน ยืน นั่ง สุดแรงพลัง จะห้ามปรามไหว คนเขารักกัน คงมั่นจากขั้วหัวใจ บีบบังคับ ดับไม่ไหว ตราบสิ้นไร้ ชี วัน ความ รักมีพลานุภาพ ดื่มซึ้งซึมซาบ ตราบเท่าชีวิตเรานั่น ห้ามน้ำไม่ไหล ห้ามไฟมิให้มีควัน ห้ามอาทิตย์ ห้ามดวงจันทร์ หยุดแค่นั้น ค่อยห้ามดวงใจ คนจะรักจริง ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยั่วกัน จะขัดขวาง กางกั้น ยิ่งเหมือนน้ำมัน ไปราดกองไฟ ดังฉันรักคุณ คอยครุ่นห้ามปรามหัวใจ ห้ามความรักหักอาลัย ห้ามไม่ไหว เลยคุณ .ความ รักมีพลานุภาพ ดื่มซึ้งซึมซาบ ตราบเท่าชีวิตเรานั่น ห้ามน้ำไม่ไหล ห้ามไฟมิให้มีควัน ห้ามอาทิตย์ ห้ามดวงจันทร์ หยุดแค่นั้น ค่อยห้ามดวงใจ คนจะรักจริง ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยั่วกัน จะขัดขวาง กางกั้น ยิ่งเหมือนน้ำมัน ไปราดกองไฟ ดังฉันรักคุณ คอยครุ่นห้ามปรามหัวใจ ห้ามความรัก หักอาลัย ห้ามไม่ไหว เลยคุณ

ถึงฉันจะอยู่อย่างผู้ปราชัย แพ้ชีวิตระทมตรมไหม้ แทบขาดใจฉันจะไม่แคร์ โศกสุดโศกโลกเรานี้มันไม่แน่ วันต่อวันผันเปลี่ยนแปร แน่นอนกับสิ่งใด ถึงฉันจะอยู่อย่างทุกข์ระทม ใช้ชีวิตเหมือนคนโสมม จะรื้นรมย์มิต้องหวั่นไหว มีความจริงสัจจาถือความมั่นใจ วันต่อวันผันเปลี่ยนไป ไม่เปลี่ยนใจฉันให้ปรวนแปร อย่าหวังว่าฉันจะก้มกราบกราน แม้จะทรมานสองตาฉันจะไม่แล จะเป็นเดนคนจนเท่าไรฉันไม่แยแส ฝากชีวิตไว้แต่ ความดีที่เป็นของตัว *ถึงฉันจะสิ้นความรักโรยรา แพ้ก็แพ้เพราะเกมส์ชะตา ไม่อาจพาฉันหวั่นใจกลัว คงความดีที่มีไว้เป็นของตัว ยืนอยู่ไปมิได้กลัว คงสิ้นมัวคลายหมองสักวัน

นี่คือสถาน แห่งบ้านทรายทอง ที่ฉันปองมาสู่ ฉันยังไม่รู้เขาจะต้อนรับ ขับสู่เพียงไหน อาจมียิ้มอาบ ฉาบบนสีหน้าว่ามีน้ำใจ แต่สิ่งซ่อนไว้ในดวงจิต คือความริษยา เขตรั้วไพศาลโอบบ้านทรายทอง คือแขนของพระเจ้า ขอจงเอื้อมมือและโอบกอดเรา ผู้ผ่านเข้ามา เพียงเดียวดายอาจตายเพราะโง่ โอ้อนิจจา โปรดอย่าอิจฉาสมาชิกใหม่ ของบ้านทรายทอง

ถ้าวันนี้ยังมีเขาอยู่ เราคงยืนสู้ดูโลกอย่างทรนง ปัญหาใดใดไม่เคยพะวังพะวงเรื่องราวใหญ่ก็เล็กลง สองคนช่วยกันคลี่คลายแต่วันนี้ไม่มีเขาอยู่ ทิ้งเราทนสู้ดูโลก อยู่เพียงเดียวดาย เหมือนคนเดินหลงทางกลางทะเลทราย ซอกซอนหอบสังขารไป ทิศทางใดใดจุดหมายไม่มี บุญเราสร้างร่วมกันมาน้อยนัก เคราะห์และกรรมนำชัก ต้องจากกันชั่วชีวี ขอบูชาด้วยน้ำตาแห่งความภักดี คิดถึงอยู่ทุกนาทีร้าวฤดีเหลือนั่น ไม่มีแล้วความชื่น ความสุขไร้ความสนุก ดูโลกอยู่ไปวันวัน ขอแรงบุญ เกื้อกูลส่งผลอนันต์ชาติหน้าให้เราพบกัน คู่ครองรักมั่น ชั่วนิรันดร

ไยพระพรหม นำฉันให้มาได้เจอ พานพบเธอ แต่ให้เธอมีเขาผูกพัน สุดเฉลยเอ่ยความช้ำ กรรมเรานั่น เพียงแรกรักจิตถูกบั่น สุขที่ฝันพลันมลาย มองเห็นกัน ค่ำเช้าบ้านเราอยู่เคียง ยินสำเนียงยลเธอเคียง กันแล้วอยากตาย เหมือนคนบาปต้องคำสาป ให้ช้ำใจกาย สุดเปล่าเปลี่ยว ระทมเดียวดาย ด้วยพลาดหมาย ชายที่ใฝ่ปอง ช้ำอะไรเช่นนี้ รักคนมีเจ้าของ ยามเธอแนบประคอง ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง ทั้งที่จ้องแล้วต้องหม่นใจ ไยพระพรหม แกล้งฉันให้มาใกล้เธอ ปองรักเธอ ใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ รักต้องห้าม เหมือนไฟลามเผาใจให้ไหม้ สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป เหมือนตกอยู่ในอเวจี

ไยพระพรหม นำฉันให้มาได้เจอ พานพบเธอ แต่ให้เธอมีเขาผูกพัน สุดเฉลยเอ่ยความช้ำ กรรมเรานั่น เพียงแรกรักจิตถูกบั่น สุขที่ฝันพลันมลาย มองเห็นกัน ค่ำเช้าบ้านเราอยู่เคียง ยินสำเนียงยลเธอเคียง กันแล้วอยากตาย เหมือนคนบาปต้องคำสาป ให้ช้ำใจกาย สุดเปล่าเปลี่ยว ระทมเดียวดาย ด้วยพลาดหมาย ชายที่ใฝ่ปอง ช้ำอะไรเช่นนี้ รักคนมีเจ้าของ ยามเธอแนบประคอง ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง ทั้งที่จ้องแล้วต้องหม่นใจ ไยพระพรหม แกล้งฉันให้มาใกล้เธอ ปองรักเธอ ใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ รักต้องห้าม เหมือนไฟลามเผาใจให้ไหม้ สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป เหมือนตกอยู่ในอเวจี

ฉันยอมทิ้งร่าง ลงคุกเข่า คร่ำครวญโปรดอย่าด่วนคิดตัดรอน แต่เธอผลักไสมิได้อาทรต่อคำวอน ขอความเมตตา แล้วยังหยามเหยียดเปรียบฉันเช่น เดนคนลืมความสุขล้น ผ่านมา อิ่มเอมรสหวาน ซ่านในวิญญาสิ้นปรารถนา แล้วมา หมางเมิน ฉัน ทำ ทุกอย่าง เพื่อเธอด้วยความรักเธอ เหลือเกิน เธอกลับบอกฉันว่า ไม่ได้เชิญชอกช้ำใดเกิน หลงเพลิน บู ชา ฉันจึงคิดว่า เธอยิ่งกว่า ฆาตกรทำการยอกย้อน เข่นฆ่า โอ้ใจไฉน ไร้ความเมตตากลับตัดใจฆ่า แม้รู้ว่า ฉันรักเธอ ฉัน ทำ ทุกอย่าง เพื่อ เธอด้วย ความรักเธอ เหลือเกิน เธอกลับบอกฉันว่า ไม่ได้เชิญชอกช้ำใดเกิน หลงเพลิน บู ชา ฉันจึงคิดว่า เธอยิ่งกว่า ฆาตกรทำการยอกย้อน เข่น ฆ่า โอ้ใจไฉน ไร้ความเมตตากลับตัดใจฆ่า แม้รู้ว่า ฉัน รัก เธอ

ไม่รักพี่แล้วนี่น้องจะรักใครมอบให้พี่จนหมดหัวใจ ไม่มีใครได้ครองเลยเป็นชายเดียว ได้ข้องเกี่ยวกอดเกยจะเล้าจะโลมจะชมจะเชยไม่อาจเมินเลย.แหนห่วง. ไม่รักพี่แล้วนี่น้องจะรักใครไม่ว่าพี่จะอยู่หนใด พี่แนบใจหนึ่งในทรวงเป็นธงชัย เป็นมิ่งใจใหญ่หลวง จะเคล้าจะคลอ จะขอคู่ควงพี่โปรดอย่าลวง ให้น้องตรอมใจ อย่ากลัว น้องจะเปลี่ยนแปลงพี่อย่าหวั่นระแวง ว่าน้องจะเปลี่ยนไปเป็นของพี่ แล้วไม่มีนอกใจ พี่อยู่เหนือชายใดเป็นยอดดวงใจล้ำเลอค่า ไม่รักพี่แล้วนี่น้องจะรักใครเล่ห์สวาทพันพาดหัวใจดิ้นอย่างไร ไม่คลาดครา ยามกลางวันเราจากกันไกลตา ค่ำแล้วค่ำลงพี่จงกล้ามาสู่ห้องเคหา กอดน้องนอนเคียง ไม่รักพี่แล้วนี่น้องจะรักใครเล่ห์สวาทพันพาดหัวใจ ดิ้นอย่างไร ไม่คลาดครา ยามกลางวันเราจากกันไกลตาค่ำแล้วค่ำลงพี่จงกล้ามาสู่ห้องเคหา กอดน้องนอนเคียง

ลืม ลืมหมดแล้วหรือไร แม้จันทร์ที่เคยเป็นใจ หลบบังร่มไทรย้อยกิ่ง กระซิบรำพัน แฝงจันทร์เคยแอบเอนอิง หนาวลมแนบอกเธอผิง สุขซึ้งใจจริงหาใดปาน ลืม ลืมหมดแล้วน้ำคำ ซึ้งจำติดรอยใจพิมพ์ เคยชิมว่าเป็นน้ำตาล ยังหวานตรึงใจ รสใดจะเปรียบประมาณ แท้จริงลมปากเธอหวาน หลอกฉันมานานร้อยหมื่นอย่าง กิ่งไทรย้อยร้อยรักไว้ ลมไหวไทรเอน ใจเต้นคล้ายลาง แอบอกชู้ ชูกิ่งพลาง ไทรเจ้ากางใบบัง งามเหมือนดังม่านทอง ลืม ลืมหมดแล้วสายลม แม้ไทรที่เคยชื่นชมรื่นรมย์ แทนเรือนหอห้อง ไทรเอ๋ยเคยเอน พักเป็นแดนสุขเคียงครอง เย้ายวนกันอยู่เพียงสอง ขาดรักไทรมองหมองวิญญา

เพลินพิศพักตร์แล้วเหลือเพลิน เพลินเนตร ยามเนตรน้องมาเผชิญเพลินโอษฐ์ ยามโอษฐ์เอื้อนอัญเชิญเพลินรัก พี่รักแล้วไยเมินเพลิน เพลิน เพลิน เพ้อละเมอฝันวันคืนตื่นผวา ตาสว่าง เห็นแต่ร่างนางสาวสวยแลสำรวยระรื่นชื่นอุรา เพลินพิศพักตร์แล้วเหลือเพลินเพลินเนตร ยามเนตรน้องมาเผชิญเพลินโอษฐ์ ยามโอษฐ์เอื้อนอัญเชิญเพลินรัก พี่รักแล้วไยเมินเพลิน เพลิน เพลิน เพ้อละเมอฝันวันคืนตื่นผวา ตาสว่าง เห็นแต่ร่างนางสาวสวยแลสำรวยระรื่นชื่นอุรา เพลินพิศพักตร์แล้วเหลือเพลินเพลินเนตร ยามเนตรน้องมาเผชิญเพลินโอษฐ์ ยามโอษฐ์เอื้อนอัญเชิญเพลินรัก พี่รักแล้วไยเมินเพลินรักพี่รักแล้วไย เมิน

คนเราพบกันรู้จักกัน สัมพันธ์ตรึงจิต สิ่งแรกผูกมิตรดวงชะตา นี้พาผูกใจ เป็นสะพานเชื่อมโยงสัมพันธ์ฤทัย โน้มนำเราก้าวไป สู่ไมตรีที่ยืนยงเรามาพบกัน รู้จักกัน ไม่นานจริงอยู่เหตุใดไม่รู้ มนต์ชะตา นี้พาลุ่มหลงบุญบันดาล ได้มาพบดั่งจำนงค์ สมแล้วสมประสงค์ให้พะวง ในอุรา เธอคงไม่รู้ โปรดดู ตาฉันใจฉันนั้น เฝ้ารอรักเธอดังว่า เธอคือยอดชาย ที่ฉันใฝ่ฝันหาบุพเพ เสกสรรค์มา ถูกชะตา ต้องใจเราควรรักกัน รู้จักกัน ให้นานๆ หน่อยอย่าด่วนใจน้อย คอยเวลารักพาสดใสวันเวลา ช่วยพาสองเราร่วมใจ อิงแอบแนบชิดเชยไว้เป็นดวงใจ สุดที่รักเอย

ถ้าเราจะนัดพบกันเมื่อตะวันลับไม้ ฉันไม่หลอกจะบอกให้อย่าเอ็ดไปซิจงฟัง ฟังสิฟังสักนิดแล้วอย่าคิดว่าฉันสอนว่าฉันสั่ง ฟังซิฟัง ฟังกันเล่นเพลินๆแต่มันสุขเหลือเกิน ไม่เชื่อเชิญ ลองฟัง ถ้าเราจะนัดพบกันเมื่อตะวันพลบค่ำ ธรรมชาติชุ่มฉ่ำ ฉ่ำชื้นชื่นใจใต้ร่มไม้ใบบางๆ แสงสว่างรำไรรำไรไม่ต้องระวัง ไม่ต้องระไว จะอายทำไมกับพระจันทร์ถ้าเราจะนัดพบกัน ควรให้จันทร์เห็นใจ ลมโอนอ่อนพัดผ่านชูกิ่งก้านช่อใบ บ้างก็แกว่งบ้างก็ไกวบ้างก็เคลื่อนสะเทือนไหว สะบัดใบไปตามลม ผสมน้ำค้างพร่างพรมเรไรจิ้งหรีดกรีดผสม ต่างเคล้าต่างคลอพนออารมณ์เร้าใหชมให้ชื้นชื่นใจ นี่แหละที่นัดพบแต่เราไม่พบกับใคร เพียงแต่พบกับธรรมชาติแล้วเราก็อาจจะสุขใจ ไม่ต้องไปพบ กับใคร ที่ไหนร้อนใจ เพลินตา

อยู่ห่างกันคนละทิศยังมามุ่งคิดชอบกัน ส่งใจและความฝันเพ้อถึงทุกวัน ไม่อยากคิดทวงสิ่งใดเช่นอย่างเธอเธอกับฉัน ยังมาใฝ่ฝันฝากใจโอ้เธออยู่ห่างไกล หลายร้อยพันไมล์คิดไปยิ่งแสนจะเศร้า โอ้ยอดรัก คนดีโธ่ป่านนี้ คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่าส่วนใจฉันคิดทุกคราว หวังรักยืนยาวนานเนาว์ตราบวันตาย อยู่ห่างกันคนละทิศเธอคงไม่คิดนอกใจ แต่ยังหวั่นไม่หายเพราะหนทางไกล อาจทำให้รักร้าวรานโอ้ยอดรัก คนดีโธ่ป่านนี้ คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่าส่วนใจฉันคิดทุกคราว หวังรักยืนยาวนานเนาว์ตราบวันตาย อยู่ห่างกันคนละทิศเธอคงไม่คิดนอกใจ แต่ยังหวั่นไม่หายเพราะหนทางไกลอาจทำให้รักร้าวราน

ถ้าฉันจะรักรักใครฝังใจรักมั่น ขอให้ฉันโชคดีที่ได้รักเธอเพราะเธออยู่ใน สายตาของฉันเสมอหากเธอรักฉัน ฉันจะรักเธอเสนอสนองความรักของฉันนั้นเบา เหมือนฟองสบู่ไม่ต้องถูไม่ต้องขยี้ ก็พอมีฟองคนรักกันชอบกัน ดวงตามันฟ้องความรักเรียกร้องปรารถนามารักกัน ความรักของฉันนั้นเบาเหมือนฟองสบู่ ไม่ต้องถูไม่ต้องขยี้ก็พอมีฟอง คนรักกันชอบกันดวงตามันฟ้อง ความรักเรียกร้องปรารถนามารักกัน